Με τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας στον Όλυμπο στην κορυφή Βουλγάρα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Τώρα διασχίζουμε άγνωστα χωριά κουρνιασμένα στις υπώρειες του Ολύμπου, σκιερά δάση, απέραντα λιβάδια. Δίπλα σε κρυστάλλινα ποτάμια κρύβεται ένας κόσμος άγνωστος και ανόθευτος, ένα από τα πιο συναρπαστικά τοπία της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Φύγαμε από την Βέροια στις 7 το πρωί, διαδρομή Βέροια, Κατερίνη, Πέτρα , Άγιος Δημήτριος , Λιβάδι - Ελασσόνας. Μαζί μας και ο Μάρκο από την Ιταλία. Ο οδικός άξονας Κατερίνης – Ελασσόνας άλλοτε απλώνεται στο στενό άνοιγμα γης που αφήνουν ανάμεσα τους ο Όλυμπος και τα Πιέρια και άλλοτε κουλουριάζεται με πείσμα στις δασωμένες πλαγιές. Το μοναδικό αυτό πέρασμα ανάμεσα στα παράλια της Πιερίας και στην ηπειρωτική ενδοχώρα είναι μαγευτικό.

Ο τόπος κατοικείται από τα προϊστορικά χρόνια, ίχνη αρχαίων οικισμών έχουν βρεθεί κοντά στον Άγιο Δημήτριο και την Πέτρα. Οι 35 μυκηναικοί τάφοι οι οποίοι ανασκάφθηκαν το 1985 στην θέση ΄΄Σπάθες΄΄ ανατρέπουν πολλά αρχαιολογικά δεδομένα αφού αποδεικνύουν τη χρονική συνύπαρξη Μυκηναίων και Μακεδόνων.

Η ευρύτερη περιοχή ήταν ένα από τα κέντρα λατρείας του Ορφέα. Παράλληλα η κοιλάδα του ποταμού 'Ιταμου και τα στενά της Πέτρας λογίζονταν σαν ένα από τα πλέον στρατηγικά περάσματα προς τη Βόρεια Ελλάδα, αφού έδινε τη δυνατότητα στα καραβάνια της εποχής αλλά και τους στρατηλάτες να διασχίζουν τον απροσπέλαστο Όλυμπο συνδέοντας τα παράλια του Αιγαίου με το εσωτερικό της Μακεδονίας.

Στις βορειοδυτικές υπώρειες του θεϊκού βουνού συναντάμε τα χωριά Πέτρα, Άγιο Δημήτριο και Λιβάδι. Τώρα προσπερνάμε το χωριό Πέτρα, παλιότερα ονομαζόταν Λόκοβη, που σημαίνει ιδανικός τόπος για κρεμμύδια. Το 1973 ονομάσθηκε Πέτρα. Από τα στενά της Πέτρας πέρασε ο Αγησίλαος, ο Βρασίδας και ο Κάσσανδρος στη διάρκεια της εκστρατείας του εναντίον της Ολυμπιάδας. Το στρατηγικό αυτό πέρασμα χρησιμοποίησε ο Νασικάς, γιος του Ρωμαίου στρατηγού Αιμίλιου Παύλου για να βρεθεί αντιμέτωπος με τον μακεδονικό στρατό του βασιλιά Περσέα, με αποτέλεσμα την καταστροφική ήττα των μακεδόνων στη μάχη της Πύδνας το 168 π. Χ. και την οριστική υποταγή της Μακεδονίας στους Ρωμαίους.

Η ορειβατική μας εξόρμηση αρχίζει λίγα χιλιόμετρα μετά από το χωριό Άγιος Δημήτριος στα στενά της ιστορικής Πέτρας. Το ακριβές σημείο έναρξης της απόδρασης μας είναι η διασταύρωση για το χωριό Λιβάδι όπου και αφήνουμε τα αυτοκίνητα μας. Στα δεξιά μας όπως ανεβαίνουμε την βουνοπλαγιά ξεπροβάλλει το χωριό Λιβάδι, κτισμένο σε υψόμετρο 1200 μέτρων με απεριόριστη θέα προς το θεϊκό βουνό, πατρίδα και γενέτειρα του μεγάλου αγωνιστή του 1821 και Φιλικού Γεωργάκη Ολύμπου.

Με ανατολική κατεύθυνση ανηφορίζει χωματόδρομος τον οποίο ακολουθούμε για μισή ώρα. Η ανάβαση μας σήμερα βρίσκεται Β.Α. στην άκρη μιας σχετικά ανηφορικής κορυφογραμμής που ονομάζεται Τρόχαλος και έχει 3- 4 κορυφές πάνω από τα 1500 μέτρα, Προσφέρει εκπληκτική θέα της Β.Δ. πλευράς του Ολύμπου. ( Ρέμα και κόψη Ναούμ, Μύτικας και Στεφάνι από καζάνια, Σκολιό κ. α. ).

Βλέπεις τον Όλυμπο και σκέφτεσαι τις προαιώνιες κορφές, τον "θρόνο του Δία", τον Μύτικα, το Σκολιό και τόσες άλλες διάσημες κορυφές σε όλη τη υφήλιο για τους αρχαίους μύθους, αλλά και το αλπικό τους ενδιαφέρον. Κάποια στιγμή αφήνουμε τον χωματόδρομο και ανηφορίζουμε την πλαγιά όπου εμφανίζονται και κάποια ορειβατικά σημάδια στην διαδρομή μας.

Με το σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα η ανηφορική πορεία στο άγνωστο βουνό ( ορειβατούμε για πρώτη φορά ) μόλις άρχισε. Κάτω χαμηλά το χωριό Άγιος Δημήτριος, κτισμένο σε υψόμετρο 800 μέτρων και με 627 κατοίκους. ( απογραφή 2011). Δημιουργήθηκε γύρω στα 1400 – 1500 μ. Χ. Οι κάτοικοι του έλαβαν μέρος στην επανάσταση του Λιτόχωρου την περίοδο της τουρκοκρατίας, ενώ κατά την διάρκεια της γερμανικής κατοχής την χρονιά του 1943 πυρπολήθηκε 3 φορές.

Μπροστά μας ξεπροβάλλει το άγνωστο βουνό περήφανο και δασωμένο, η ματιά μου σαν αέρινη δρασκελιά πέρασε πάνω από την κοίτη του ρυακιού, μέσα από το δάσος και πέταξε απέναντι μακριά στην κορυφή του βουνού. Στο κοιμισμένο δάσος το μόνο που ακούγεται είναι ο αέρας που χαϊδεύει πρόσωπο και μάγουλα, άοπλος συνεχίζεις, όλα γύρω σου μοιάζουν σαν πίνακας ζωγραφικής.

Αφήσαμε το δασικό δρόμο, τώρα ανηφορίζουμε σε δύσκολη δασωμένη πλαγιά ανηφορική και κακοτράχαλη, όμως εμείς ορειβάτες με πείρα απτόητοι συνεχίζουμε. Ανάβαση και πάλι ανάβαση. Το βουνό ασκεί επάνω μας μια μυστική έλξη, ψιθυριστά μας γνέφει να διαβούμε τη ράχη του και ανεβούμε στην κορφή του.

Μετά από μια διαδρομή 3 ωρών βρισκόμαστε στην κορυφή. Όλα γύρω μας σε τέλεια αρμονία. Στιγμές απόλυτης ηρεμίας τριγύρω οι άλλες βουνοπλαγιές και απέναντι ο μυθικός και χιονισμένος Όλυμπος. Ένας παγωμένος αέρας μας οδηγεί χωρίς βιασύνη στο μονοπάτι της επιστροφής.

Σύννεφα κυνηγημένα, η χιονόπτωση δεν αργεί. Το χιόνι πέφτει απαλά σπυρωτό και παγωμένο. Μεσημέρι και είσαι τυλιγμένος στο σύννεφο του χιονιού, η υγρασία διαπερνά όλο μου το σώμα. Πλησιάζουμε στα αυτοκίνητα. Σήμερα η μεγαλοσύνη το τοπίου μας ταξίδεψε πίσω στο παρελθόν και μας διηγήθηκε θρύλους και παραμύθια.

Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος