Υποκρισία και ψέμα...

Γράφει ο Παναγιώτης Καπετανάκης

Ο πολυβραβευμένος Ανδρέας Μήτσου στο εξαιρετικό μυθιστόρημά του «Η Αλεξάνδρα» εστιάζει στο θέμα της υποκρισίας και του ψέματος, στην παγίδα των οποίων πιάνονται, όπως αναφέρει, ακόμα και οι πιο υποψιασμένοι.  Μεταφέροντας το θέμα αυτό στην τρέχουσα προεκλογική πολιτική σκηνή, διαπιστώνουμε ότι και τα δύο αυτά ζητήματα που επεξεργάζεται ο συγγραφέας αποτελούν κυρίαρχο κομμάτι της.

Η Νέα Δημοκρατία στον δημόσιο λόγο της λέει ως παράταξη ότι εκφράζει και το «κέντρο…» παρουσιάζοντας επικοινωνιακά τον πρόεδρό της ως έναν απλό άνθρωπο που βρίσκεται δίπλα στους φτωχούς, τους άστεγους, τους άνεργους και τους νέους που αγωνιούν για το μέλλον τους, δηλαδή ως εκπρόσωπο ενός κόμματος που εκπροσωπεί μια φιλολαϊκή παράταξη. Στη σημερινή πολιτική πραγματικότητα, παγκοσμίως, σπανίζουν προσωπικότητες σαν τον πρώην πρόεδρο της Ουρουγουάης Χοσέ Μουχίκα που τον στήριζε πάνω από το 85% του λαού. Ο Μουχίκα, ο οποίος είχε χαρακτηριστεί ως ο «πιο ταπεινός ηγέτης του κόσμου», εκτός των πολλών άλλων, ζούσε σε μια φάρμα στα περίχωρα της πρωτεύουσας Μοντεβιδέο, αρνούμενος καθ’ όλη τη διάρκεια της θητείας του να κατοικήσει στο Προεδρικό Μέγαρο, πρόσφερε σχεδόν το σύνολο του προεδρικού μισθού του σε φιλανθρωπικές οργανώσεις και προχώρησε στην αναδιανομή του πλούτου και την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 250%.

Για να έρθουμε τώρα στα δικά μας, η «φιλολαϊκή», όπως παρουσιάζεται, παράταξη της Νέας Δημοκρατίας όσο και αν προσπαθεί δεν καταφέρνει να κρύψει την ιδεολογική της συμπάθεια προς της Σχολή του Σικάγο και του κύριου εκπροσώπου της Μίλτον Φρίντμαν, η οποία κινείται στην εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από αυτή του Μουχίκα, καθώς η εφαρμογή των ιδεών αυτής της σχολής σημαίνει εύνοια των λίγων κι εκλεκτών και καταποντισμός των πολλών, δηλαδή των μεσαίων και λαϊκών στρωμάτων. Το παράδειγμα μιας περιφερειακής περιοχής της Κεντρικής Αφρικής που αναφέρει ο συγγραφέας Βασίλης Αλεξάκης στο μυθιστόρημά του «Οι ξένες λέξεις», το οποίο τιμήθηκε με κρατικό βραβείο, είναι χαρακτηριστικό για το πώς αυτές οι ιδέες, τις οποίες ασπάζονται κυβερνήσεις «πουλημένες» στα συμφέροντα του ξένου κεφαλαίου, μπορούν να δημιουργήσουν συνθήκες ακραίας φτώχειας και επακόλουθου διχασμού για τους πολλούς και ευημερίας για τους λίγους.

Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ που ως κυβέρνηση «τσάκισε» τη μεσαία τάξη, τους μικρομεσαίους, τους μισθωτούς, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους συνταξιούχους και βάλε…τώρα παραδέχεται ότι τότε έκανε λάθη. Δεν μας λέει, όμως, ότι τα «λάθη» που έκανε και οι νόμοι που ψήφισε, στην πραγματικότητα ήταν συνειδητές επιλογές μιας «αριστερής» πολιτικής. Μέσα σ’ αυτό το υποκριτικό και ψεύτικο περιβάλλον πόσο παράταιρα μοιάζουν τα λόγια του γνωστού Πολωνού σκηνοθέτη, παραγωγού και σεναριογράφου Αντρέι Βάιντα ότι «η πράξη αποδεικνύει τη σκέψη» και πόσο αληθινά και συνάμα ανησυχητικά ηχούν εκείνα της νομπελίστριας συγγραφέως Ανί Ερνό περί «ιδεολογικής υποχώρησης» στην εποχή μας.

Παναγιώτης Καπετανάκης

Τραπεζικός

Βέροια