Κεντρικό διακύβευμα

Του Τάσου Τασιόπουλου 

Σήμερα περισσότερο από ποτέ στις δημοσκοπήσεις, όπως και όταν αυτές γίνονται, οι πολίτες καταγράφουν την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος στη χώρα μας.

Αυτήν την κατάρρευση οι Έλληνες την πιστοποιούν εμπειρικά μέρα με τη μέρα καθώς όλοι οι πολιτικοί εμφανίζονται με χίλιους δυο τρόπους να την παραδέχονται.

Λύσεις δεν προκύπτουν και δεν μπορούν να προκύψουν μέσα από αλληλοκατηγορίες οι οποίες με μερικούς εξυπνακισμούς τύπου σαρανταποδαρούσας το μόνο που πετυχαίνουν είναι να γενικεύουν την απογοήτευση.

Προτάσεις για την ανάγκη ριζοσπαστικής αναμέτρησης με τα πραγματικά προβλήματα και τις αιτίες της κατάρρευσης είναι μια ευκαιρία να τεθούν, μέσα από τη διαδικασία των εκλογών της δημοκρατικής παράταξης, οι οποίες στις 20 Νοεμβρίου θα οριστικοποιήσουν με το τελικό αποτέλεσμα με ποιον επικεφαλής θα πορευτούν στο μέλλον.

- Το νέο πολιτικό υποκείμενο- το νέο κόμμα δηλαδή – δεν πρέπει να ανανεώσει τις παραδοσιακές πολιτικές αποχρώσεις του τέλους του 20ου και των αρχών του 21ου αιώνα.

Χρειάζεται μια πλατιά ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ που να αξιοποιεί και να ενσωματώνει ό,τι θετικό υπάρχει σ' αυτές τις αποχρώσεις αφού το δίλημμα πια δεν είναι ΔΕΞΙΟΙ – ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ ή ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΕΣ – ΕΘΝΙΚΟΚΕΝΤΡΙΚΟΙ, ούτε βέβαια ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ – ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΙ αλλά αυτή καθαυτή η ύπαρξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ στον Ελλαδικό χώρο και στον επόμενο 22ο αιώνα.

Συνεπώς η αξιολόγηση πρέπει να περιλαμβάνει τις πρακτικές που μπορούν να οδηγήσουν τα πράγματα σε ένα πραγματικά ΝΕΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

Αλλά νέο πολιτικό σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει παρά μόνον με νέες και κυρίως φρέσκες ιδέες από ανθρώπους ανυπότακτους σε κάθε είδους ιδιοτέλεια.

Και είναι πρωτογενής ιδιοτέλεια η χώρα να είναι βουτηγμένη στην αυθαιρεσία, στην αναίδεια και στην βία, και αυτά όλα μαζί να ακυρώνουν τους θεσμούς αναδεικνύοντας την τρομακτική απειλή της ζούγκλας που ζει καθημερινά ο αδύναμος πολίτης.

Η Ελλάδα ως συντεταγμένη πολιτεία σήμερα το μόνο που παράγει είναι απελπισία και η μια και μοναδική ζωή του Έλληνα, σβήνει μέρα με τη μέρα στο μαρασμό της απραξίας.

Στην Ελλάδα, ως συντεταγμένη πολιτεία, το νέο πολιτικό υποκείμενο ως κόμμα- θεσμός με τον όποιον εκλεγεί νέος επικεφαλής της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ αποτελεί μια πρόκληση και ένα χρέος.

Ένα χρέος που απορρέει από μια παράταξη που έχει ιδέες. Από μια παράταξη που ξέρει να φτιάχνει γερά σκαριά με τιμονιέρη που θα μπορεί να κοιτάει το πλήρωμα και όχι τον ουρανό. Και είναι χρέος να πεισθούν όλοι ότι νέα προσπάθεια δεν σημαίνει και νέα Φέουδα, αλλά ένα δημοκρατικό συνέδριο απολύτως αντιπροσωπευτικό με αποφάσεις που θα είναι δεσμευτικές για όλους από τον επικεφαλής ως το τελευταίο μέλος, ως τον τελευταίο δημότη.

Σε μια τέτοια περίπτωση είναι χρέος η νέα γενιά – η γενιά που πληρώνει την κρίση χωρίς να φταίει- να είναι πρωταγωνιστής των εξελίξεων τόσο στη βάση όσο και στην κορυφή για να βρεθεί ο φορέας ξανά στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων.

Όμως κεντρικό διακύβευμα είναι οι πολίτες να καταλάβουν ότι υπάρχει μια άλλη πρόταση που δεν θα μοιράζει θέσεις σε κομματικούς αξιωματούχους ή σε αποτυχόντες βουλευτές αλλά με διαδικασίες και κριτήρια ΑΣΕΠ και για μια τετραετία, ώστε να μην αδειάζουν οι όροφοι των υπουργείων όταν αλλάζει μια κυβέρνηση για να μείνουν κενές θέσεις για την επέλαση των κομματαρχών.

Όλα τα παραπάνω όμως προαπαιτούν την εκλογή της 12ης και αν χρειαστεί – που θα χρειαστεί – της 19ης Νοεμβρίου ώστε να επιλεγεί ένας αρχηγός που θα μιλάει ζεστά αλλά στέρεα, που θα εμπνέει αλλά δεν θα τάζει ούτε θα κολακεύει, θα αναλύει και θα κρίνει, αλλά δεν θα δικαιολογεί ούτε θα κατηγορεί θα κατανοεί, και θα έχει την δύναμη να συγχωρεί και προπάντων θα ενώνει.

Με στοιχειώδη ορθολογισμό και απροκατάληπτη κρίση νομίζω πως όλοι οι υποψήφιοι διαθέτουν το κάτι τις αλλά εγγύτερα – κατά την άποψή μου που δεν παινεύεται ότι δεν κάνει λάθη- και ηλικιακά βρίσκεται ο ευρωβουλευτής υποψήφιος Νίκος Ανδρουλάκης.

Υπάρχουν σίγουρα ανιδιοτελείς και υποψήφιοι και ψηφοφόροι με ειλικρινές ενδιαφέρον να αντιπαλέψουν όλοι μαζί ό,τι προκύψει για μια κοινωνία ανοιχτή, αυτοθεσμιζόμενη, με ευέλικτους θεσμούς και συνεχή μεταρρυθμιστική ετοιμότητα για την πρόσληψη του καινούργιου που έρχεται μέσα στις νέες συνθήκες, στις νέες ανάγκες, στις νέες στοχεύσεις.

Ας το κάνουμε αυτό με όποιον προκύψει, όλοι μαζί, καθώς το αίτημα των καιρών είναι να μπορέσουν οι ανιδιοτελείς να συγκροτήσουν αυστηρά μεθοδική πρόταση για την συγκρότηση ενός κόμματος- θεσμού άτεγκτο και συνεπές στις αρχές του.

ΥΓ1. Για να ψηφίσει κανένας πρέπει να έχει την Αστυνομική ταυτότητα, κατανόηση και να είναι οπαδός της πολυφωνίας

ΥΓ2. Δια τα έμφοβα κρατικοκρατούμενα ΜΜΕ η απόκρυψη της πραγματικής είδησης είναι στην ημερήσια διάταξη και άρα το στρίμωγμα του DIBATE στην περιθωριακή ΥΕΝΕΔ την επονομαζόμενη και ΕΤ2 δεν είναι ΕΙΔΗΣΗ.

Και βέβαια για μερικούς δημαρχοδίαιτους τοπικούς σπαζοχέρηδες ότι δεν πληρώνεται με ΔΗΜΟΤΙΚΟ χρήμα δεν είναι ΕΙΔΗΣΗ.

Ευτυχώς που είναι έτσι, γιατί το αντίθετο αποτελεί πραγματική ΕΙΔΗΣΗ και αυτό φοβούνται οι μεν και ΔΕΝ προβάλουν οι δε.

ΥΓ3. Είναι γεγονός ότι το άτιμο το ΠΑΣΟΚ την ώρα του DIBATE έστησε προβοκάτσια τρομοκρατικής επίθεσης στα γραφεία του.

Αν δεν το έκανε τι σκατά πολυμήχανο, αβανταδόρικο και κακορίζικο κόμμα θα ήταν.

Βέβαια τίθεται ένα διπλό ζήτημα ηθικής τάξης.

Το ένα έχει να κάνει με τους κυβερνητικούς ταγούς που διαχέουν τα περί προβοκάτσιας και το άλλο με ολίγιστους συγκεκριμένους πρώην ΠΑΣΟΚΟΥΣ που ψάχνοντας στασίδι βρέθηκαν στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και εκείθεν σε συγκεκριμένους θώκους του συγκεκριμένου υπουργείου προστασίας του ΑΛΗΤΗ και όχι του ΠΟΛΙΤΗ.