Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο της Αντωνίας Χαρίση «Η εθνικοαπελευθερωτική προσπάθεια του 16ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Βερμίου»
- Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Επίκεντρο το νέο βιβλίο της Αντωνίας Χαρίση με τίτλο "Η εθνικοαπελευθερωτική προσπάθεια του 16ου Συντάγματος ΕΛΑΣ Βερμίου. Η συμβολή του Κωνσταντίνου Κολλίντζα (Κολοκοτρώνης) και το «Τάγμα Διαρκούς Επίθεσης» (1940-1944).
Η ιστοριογραφία του Β' Παγκοσμίου πόλεμου, αν και εμπλουτίζεται διαρκώς σε διεθνές επίπεδο, αγνοεί πολλά γεγονότα που αφορούν στη γερμανική Κατοχή στην Ελλάδα, κατά την οποία οι γερμανικές αρχές προκάλεσαν τον θάνατο χιλιάδων ανθρώπων και διέπραξαν λεηλασίες και καταστροφές σε κρατικές και ιδιωτικές περιουσίες, παραβιάζοντας τις βασικές αρχές του διεθνούς δικαίου.
Σε όλες τις κατεχόμενες από τις δυνάμεις του Άξονα χώρες, κοινό στοιχείο υπήρξε ο σχηματισμός φιλογερμανικών κυβερνήσεων και το φαινόμενο της συνεργασίας με τον κατακτητή. Σε πολλές περιπτώσεις οι συνεργάτες των Γερμανών επέδειξαν μεγαλύτερη αγριότητα από τους ίδιους τους Γερμανούς απέναντι στον άμαχο πληθυσμό και τους κομμουνιστές αντιστασιακούς.
Η Αντίσταση στην Ελλάδα υπήρξε μαζική και ιδιαίτερα δραστήρια, με σημαντικότερη αντιστασιακή οργάνωση το ΕΑΜ που διέθετε στη Μακεδονία την ΟΜΜ. Στη δύναμή της ανήκε η Χη Μεραρχία του ΕΛΑΣ και σε αυτήν το 16ο Σύνταγμα ΕΛΑΣ Βερμίου, οι άντρες του οποίου συγκρούστηκαν τόσο με τους Γερμανούς όσο και με τους ένοπλους συνεργάτες τους.
Με τη λήξη του Β' Παγκοσμίου πολέμου και την ήττα του Άξονα, σε αντίθεση με την υπόλοιπη Ευρώπη, η Αντίσταση στην Ελλάδα δεν διαμόρφωσε τη νέα μεταπολεμική εθνική ταυτότητα, εξαιτίας της σφοδρής εμφύλιας σύγκρουσης που ξεκίνησε στη διάρκεια της Κατοχής, συνεχίστηκε στον Εμφύλιο και διατηρήθηκε ως πολιτικό καθεστώς τουλάχιστον ως το 1974. Μεγάλο μέρος της αντιστασιακής δράσης της Αριστεράς, που τελούσε υπό διωγμό, παρέμεινε στην αφάνεια, μέχρι που τη δεκαετία του 1980 το ΕΑΜ αναγνωρίστηκε ως αντιστασιακή οργάνωση.
Το βιβλίο φιλοδοξεί να κάνει ευρέως γνωστά γεγονότα και πρόσωπα που έδρασαν στο τοπικό και ευρύτερο περιβάλλον της κατοχικής Μακεδονίας, συμβάλλοντας στη διατήρηση της μνήμης και στην ανασύνθεση, όσο είναι δυνατό, της μεγάλης εικόνας της Κατοχής και της Αντίστασης στην Μακεδονία.
Λίγα λόγια για την συγγραφέα
Η Αντωνία Χαρίση γεννήθηκε στον Τρίλοφο Βεροίας όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Σπούδασε Παιδαγωγικά και εργάστηκε από το 1984 έως το 2022 στην Εκπαίδευση, αρχικά ως δασκάλα Γενικής και Ειδικής Αγωγής και στη συνέχεια ως διευθύντρια σε σχολεία της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Την περίοδο 2020-2022 εργάστηκε ως Συντονίστρια Εκπαιδευτικού Έργου.
Έχει πτυχίο Παιδαγωγικού Τμήματος, μετεκπαίδευση στην Ειδική Αγωγή και MSc στην Ψυχοπαιδαγωγική των Παιδιών με Ειδικές Ανάγκες. Είναι διδάκτορας Παιδαγωγικής με εξειδίκευση στην Ιστορία.
Εργασίες της έχουν δημοσιευτεί σε διεθνή και πανελλήνια συνέδρια, καθώς και σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα αφορούν στην Ειδική Αγωγή, στην Ιστορία και την Τοπική Ιστορία.
Αρθρογραφεί σε εφημερίδες της Ημαθίας και της Αθήνας και η δράση της στα εκπαιδευτικά, κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα της Ημαθίας είναι έντονη.
Έχει στο ενεργητικό της τη συγγραφή δύο βιβλίων:
Η Ρόζα Ιμβριώτη στο Πρότυπο Ειδικό Σχολείο Αθηνών (1937-1940), Επίκεντρο, Θεσσαλονίκη 2013.
Παιδόπολη «Καλή Παναγιά». Εκεί που η Ιστορία συνάντησε τα παιδιά, Εταιρεία Μελετών Ιστορίας Πολιτισμού Ν. Ημαθίας, Βέροια 2017.