Το νέο βιβλίο της Πόπης Φιρτινίδου παρουσιάστηκε στην Βέροια
- Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη
Το νέο βιβλίο της Πόπης Φιρτινίδου με τίτλο «Τηρούμενες Αναλογίες» παρουσιάστηκε στο «Εκτός Χάρτη» στην Βέροια.
Το απόγευμα της Κυριακής, το art cafe γέμισε με όσους αγαπούν κι εκτιμούν την Πόπη Φιρτινίδου. Φίλοι, μαθητές και γονείς, συνάδελφοι και βιβλιόφιλοι συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του τέταρτου βιβλίου της δασκάλας πιάνου – συγγραφέως.
Μέσα σε έξι ιστορίες, άλλες μικρές και άλλες μεγάλες, το βιβλίο, σύμφωνα με την συγγραφέα, φωτίζει «τους πολυτραυματίες της πραγματικότητας» που ζουν την ήττα τους δίπλα μας, μουγγοί, αόρατοι, ανύπαρκτοι.
Η μουσικός Ελένη Αναγνώστου χαιρέτισε και συντόνισε την εκδήλωση. «Το βιβλίο περιέχει έξι ιστορίες. Δύο μεγάλες σε έκταση και τέσσερις πιο σύντομες. Το βιβλίο ξεχειλίζει από συναισθήματα και εικόνες». Την εκδήλωση σχολίασε μουσικά ερμηνεύοντας το «Άνθρωποι μονάχοι».
Ο φιλόλογος - διδάκτορας Παιδαγωγικής Χρήστος Σκούπρας έκανε την επιστημονική τεκμηρίωση του βιβλίου πάνω στα λογοτεχνικά στοιχεία του κειμένου. Αναφέρθηκε στις ιστορίες του βιβλίου που η συγγραφέας με τέχνη φωτίζει τις πορείες ζωής των ηρώων. «…Οι ιστορίες και οι αφηγήσεις που συγγράφει η Πόπη Φιρτινίδου είναι μια σοβαρή υπόθεση όχι μόνο για τους κινδύνους που εκθέτει τον αναγνώστη αλλά και για τις απολαύσεις και την παρηγοριά που προσφέρει».
Ο γιατρός - νευρολόγος ο Γιώργος Τσαλέρας μίλησε για την σχέση που τον συνδέει με την Πόπη Φιρτινίδου. Πρόκειται για την σχέση δασκάλου μαθητή έπειτα από μία επεισοδιακή γνωριμία. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στις ιστορίες του βιβλίου. «…Η δύναμη της γραφής της Πόπης δεν αφήνει το παραμικρό περιθώριο στον αναγνώστη να επαναπαυτεί και παραμείνει συναισθηματικά αμέτοχος. Οι «Τηρούμενες Αναλογίες» δεν μπορούν να χαρακτηριστούν εύκολο ανάγνωσμα. Είναι ένα ανάγνωσμα που μπορεί να παρασύρει τον αναγνώστη σε μια βάναυση, κάποιες φορές, διαδικασία ενδοσκόπησης καθώς βρίσκεται να συμπάσχει, να πονά, να αποδοκιμάζει ή να επιδοκιμάζει. Κάθε χαρακτήρας που ζει μέσα στις σελίδες του βιβλίου, καταδιωκόμενος από τις δικές του ανασφάλειες και βιώνοντας το προσωπικό του δράμα συνεισφέρει εξίσου στην αποτύπωση της καθημερινότητας, που δεν είναι ειδυλλιακή, αλλά απαιτεί υπερβάσεις , ενσυναίσθηση και μεγαλείο ψυχής».
Η φιλόλογος - συγγραφέας Σοφία Τσιάμη έχει κι αυτή την σχέση μαθητή – δασκάλου με την Πόπη Φιρτινίδου. Μίλησε για το πώς μπήκε η Πόπη Φιρτινίδου στην ζωή της δική της και των παιδιών της και για τα αισθήματα του τρέφει προς το πρόσωπό της. Αναφέρθηκε στα δύο διηγήματα του βιβλίου που αναφέρονται στον ηλικιωμένο κύριο. «Το βιβλίο της Πόπης δεν είναι εύπεπτο, με την έννοια της ελαφρότητας. Αντίθετα χαρακτηρίζεται από δραματική πυκνότητα και βρίθει νοημάτων. Κάθε λέξη ζυγιασμένη. Κάθε αράδα και νόημα. Κάθε παράγραφος και μήνυμα. Κάθε σελίδα κι ένας προβληματισμός. Και όλο το βιβλίο στο σύνολό του ένας πολύτιμος λογοτεχνικός θησαυρός».
Στο τέλος η συγγραφέας ιδιαίτερα συγκινημένη ευχαρίστησε όσους βοήθησαν στην έκδοση και παρουσίαση του βιβλίου. «Είναι ένα τίμιο βιβλίο» είπε. Έκλεισε την ομιλία της διαβάζοντας τις τελευταίες γραμμές του βιβλίου, ενώ στη συνέχεια υπέγραψε αντίτυπα του βιβλίου της.
«Έξι ιστορίες έχει το βιβλίο. Έξι διαφορετικές αφορμές στάθηκαν για την καταγραφή τους. Οι δύο ιστορίες είναι δικές μου, βασισμένες σε προσωπικά βιώματα. Πρόκειται για πράγματα που είδα, που με συγκίνησαν, που με ενόχλησαν – με έξυσαν από μέσα.. . Τα διηγήματα γράφτηκαν σε διάφορες φάσεις της ζωής μου έως ότου συγκεντρωθούν κι εκδοθούν. Αυτό το διάστημα γράφω ένα παραμύθι κι ένα άλλο σπονδυλωτό, αλλά το ‘χέρι αποφασίζει’ πότε θα τελειώσει το κείμενο κι όχι αυτός που έχει το χέρι. Αυτό το διαπίστωσα γράφοντας», δήλωσε νωρίτερα στον Πληροφοριοδότη.
Αποσπάσματα του βιβλίου διάβασε ο εκπαιδευτικός Κωστής Γκαλίτσιος και η νομικός Ελένη Αμανατίδου.
Το εξώφυλλο του βιβλίου επιμελήθηκε η μαθήτρια της Πόπης Φιρτινίδου, Σοφία Παυλίδου.
Την εκδήλωση διοργάνωσε ο εκδοτικός οίκος «οι εκδόσεις των συναδέλφων» και το βιβλιοπωλείο «Ανθολόγιο».
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στην εξώπορτα βγάζει τα ποδονάρια και τα γάντια, τα χώνει με τα σκουπίδια, την κοιτώ να φοράει τα παπούτσια που είχε αφήσει στο χαλάκι, σκέφτομαι θα πάγωσαν οι σόλες, Γενάρης, θα περπατήσει κάμποσο μέχρι να ζεσταθεί, πονεμένη γυναίκα. Κατεβαίνει τη σκάλα της οικοδομής κι ακόμη μιλάει. Ακούω ανάκατα το παραμιλητό της και τα τακούνια της να ξεψυχάνε από όροφο σε όροφο. Παίρνω θέση ξανά και κοιτάζω προς το μπαλκόνι. Ένας σπουργίτης κάτι ψάχνει με τη μύτη του στη γλάστρα με το γιασεμί. Σκέφτομαι να φέρω το κινητό να τον φωτογραφίσω. Ακροποδητί σηκώνομαι, σε λίγο έρχεται δεύτερος. Μόλις γίνουν τρεις θα καλέσω τη μικρή στο σκάιπ.
Ένας ηλικιωμένος τριγυρίζει στο πάρκο ελπίζοντας –μάταια– σε μια ισοπαλία, μια καθαρίστρια κι ένας χήρος φιλόλογος ξιφομαχούν μέσα στο γήπεδο μιας εκφυλιστικής νόσου, δυο άστεγοι άνδρες παλεύουν να επιπλεύσουν στις παρυφές της κανονικότητας, ένα δρώμενο ολοκληρώνεται ανάμεσα σε δύο στάσεις του Ηλεκτρικού κι ένας αναπόδραστος χωρισμός έρχεται μαζί με τα Χριστούγεννα.
Ιστορίες μικρές και μεγάλες για τους πολυτραυματίες της πραγματικότητας.
- DSC_0451 DSC_0451
- DSC_0448 DSC_0448
- DSC_0454 DSC_0454
- DSC_0523 DSC_0523
- DSC_0458 DSC_0458
- DSC_0514 DSC_0514
- DSC_0461 DSC_0461
- DSC_0464 DSC_0464
- DSC_0465 DSC_0465
- DSC_0477 DSC_0477
- DSC_0468 DSC_0468
- DSC_0470 DSC_0470
- DSC_0472 DSC_0472
- DSC_0476 DSC_0476
- DSC_0478 DSC_0478
- DSC_0479 DSC_0479
- DSC_0482 DSC_0482
- DSC_0484 DSC_0484
- DSC_0481 DSC_0481
- DSC_0485 DSC_0485
- DSC_0490 DSC_0490
- DSC_0487 DSC_0487
- DSC_0488 DSC_0488
- DSC_0486 DSC_0486
- DSC_0491 DSC_0491
- DSC_0492 DSC_0492
- DSC_0496 DSC_0496
- DSC_0493 DSC_0493
- DSC_0494 DSC_0494
- DSC_0498 DSC_0498
- DSC_0499 DSC_0499
- DSC_0500 DSC_0500
- DSC_0501 DSC_0501
- DSC_0503 DSC_0503
- DSC_0505 DSC_0505
- DSC_0497 DSC_0497
- DSC_0509 DSC_0509
- DSC_0456 DSC_0456
- DSC_0512 DSC_0512
- DSC_0513 DSC_0513
- DSC_0527 DSC_0527
- DSC_0516 DSC_0516
- DSC_0537 DSC_0537
- DSC_0517 DSC_0517
- DSC_0530 DSC_0530
- DSC_0545 DSC_0545
- DSC_0518 DSC_0518
- DSC_0535 DSC_0535
- DSC_0459 DSC_0459
- DSC_0519 DSC_0519
- DSC_0521 DSC_0521
- DSC_0522 DSC_0522
- DSC_0529 DSC_0529
- DSC_0538 DSC_0538
- DSC_0533 DSC_0533
- DSC_0531 DSC_0531
- DSC_0504 DSC_0504
- DSC_0532 DSC_0532
- DSC_0539 DSC_0539
- DSC_0547 DSC_0547
- DSC_0534 DSC_0534
- DSC_0544 DSC_0544
- DSC_0549 DSC_0549
- DSC_0489 DSC_0489
- DSC_0462 DSC_0462
- DSC_0550 DSC_0550
- DSC_0469 DSC_0469
- DSC_0556 DSC_0556
- DSC_0559 DSC_0559
- DSC_0557 DSC_0557
- DSC_0560 DSC_0560
- DSC_0558 DSC_0558
- DSC_0561 DSC_0561
- DSC_0562 DSC_0562
- DSC_0565 DSC_0565
- DSC_0563 DSC_0563
- DSC_0564 DSC_0564
- DSC_0566 DSC_0566
- DSC_0455 DSC_0455
- DSC_0524 DSC_0524
https://pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture-menu/book-menu/92919-to-neo-vivlio-tis-popis-firtinidou-parousiastike-stin-veroia#sigProId27e01ae857