Προσεγγίζοντας το «Ψιθύρισμα αγάπης» της Βασιλικής Ελευθεριάδου - Γαλάνη

Γράφει ο Τάσος Βασιάδης

Αναμφίβολα ο William Shakespeare, ως ένας από τους σημαντικότερους ποιητές και συγγραφείς της ιστορίας, έγινε ιδιαίτερα γνωστός για την βαθιά κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και τα διαχρονικά αποφθέγματά του για την Αγάπη και το Μυστήριο του Έρωτα.

Ένα από τα γνωστότερα αποφθέγματα του Σαίξπηρ είναι το «Μίλα μου ψιθυριστά, αν μου μιλάς γι' αγάπη», με το οποίο ο ποιητής μας διαμηνύει από την εποχή του την αυτονόητη αλήθεια, ότι «Η αληθινή αγάπη δεν κραυγάζει, συνήθως μιλάει με το βλέμμα και όταν μεταμορφώνεται δια φωνής, είναι απαλή, σαν παραμύθι, σαν ένας ψίθυρος του Ρωμαίου προς την Ιουλιέτα.»

Προφανώς αυτό το απόφθεγμα του Σαίξπηρ ενέπνευσε την Βάσω Ελευθεριάδου, ώστε να το χρησιμοποιήσει ως ελαφρά τροποποιημένο τίτλο για το ερωτικό της μυθιστόρημα «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη», με το οποίο η συγγραφέας εισέρχεται δυναμικά στον κόσμο των εκδόσεων.

Μέσα από τις επιμέρους ερωτικές ιστορίες τις οποίες συνθέτει και συνδυάζει με ιδιαίτερα ενδιαφέροντα τρόπο στο μυθιστόρημα της, η Βάσω Ελευθεριάδου ανέρχεται σε ανώτερες συναισθηματικές σφαίρες επικεντρώνοντας στον Έρωτα ως συναίσθημα αναγέννησης που αφυπνίζει στον άνθρωπο την δύναμη, την ομορφιά και την αίσθηση της ευτυχίας.

Η συγγραφέας με ευαισθησία που αγγίζει τον αναγνώστη και τον καθιστά κοινωνό και μέτοχο των δρώμενων, περιγράφει το μοναδικό συναίσθημα της έλξης και της ψυχικής επικοινωνίας δύο ανθρώπων που επιθυμούν να συνδεθούν και να πορευτούν μαζί.

Αφηγούμενη τις επιμέρους ερωτικές ιστορίες του μυθιστορήματος της, η Βάσω αποδίδει με ιδιαίτερα ποιητικό τρόπο αυτό το μοναδικό φαινόμενο που θέλει τα ψυχικά κύματα να συντονίζονται και τους καρδιακούς παλμούς να ταυτίζονται, γεννώντας το συναίσθημα του Έρωτα, που συντίθεται από την αγάπη και την αρμονική συνύπαρξη.

Μέσα από τις γραμμές του μυθιστορήματος αναδεικνύεται ο Έρωτας σαν μοναδικός καθρέπτης, μέσα από τον οποίο τα μάτια συναντιόνται και οι ψυχές αγκαλιάζονται, ενώ η εμπιστοσύνη, η αγάπη, η αποδοχή και ο αμοιβαίος σεβασμός, αποδίδονται με ψιθυριστά λόγια και με κάθε βλέμμα που αγγίζει τις ψυχές.

Περιγράφοντας με ιδιαίτερη ευαισθησία την ιδιαίτερη ερωτική σχέση που κτίζεται μεταξύ των προσώπων του μυθιστορήματος της, η συγγραφέας αναδεικνύει την αίσθηση συμπαράστασης στις δυσχέρειες που επιφυλάσσει η ζωή, την αμοιβαία εμπιστοσύνη που εμπεδώνεται και την χαρά της κοινής πορείας προς το αδιευκρίνιστο αλλά αισιόδοξο αύριο.

Με το έργο της «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» η Βάσω Ελευθεριάδου διακηρύσσει το προαιώνιο αξίωμα ότι, «όταν δύο άνθρωποι ερωτεύονται, οικοδομούν τον δικό τους ζωντανό Ναό Αγάπης που λειτουργεί για την μυστηριακότητα της συνολικής αγάπης του κόσμου».

Παρακολουθώντας τις ερωτικές ιστορίες των πρωταγωνιστικών προσώπων του μυθιστορήματος, ο αναγνώστης καταλαμβάνεται και από στιγμιαία αισθήματα λύπης, καθώς δεν λείπουν και οι ανατροπές, οι απογοητεύσεις και οι απορρίψεις.

Τελικά όμως αποδεικνύεται ότι ο Έρωτας, που κατά την εκδοχή του Ησιόδου «ενσαρκώνει όχι μόνο τη δύναμη της ερωτικής αγάπης αλλά και τη δημιουργική δύναμη της αεικίνητης φύσης, εξασφαλίζοντας την τάξη όλων των πραγμάτων», παρεμβαίνει καταλυτικά στις σχέσεις μεταξύ των προσώπων του μυθιστορήματος και εξασφαλίζει τον αίσιο επίλογο.

Ξεπερνώντας την κατά Shakespeare προσέγγιση των ερωτικών ιστοριών του μυθιστορήματος της Βάσως Ελευθεριάδου, επισημαίνεται η ποιητική διατύπωση της γραφής, η εικαστική περιγραφή των καλολογικών στοιχείων του τόπου και η ένταξη των περιστατικών στις γενικότερες συγκυρίες και στα σύνθετα ζητήματα της εκάστοτε κοινωνικής και ιστορικής επικαιρότητας.

Δεν πρόκειται σε αυτό το αφιέρωμα στο βιβλίο «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» να παρουσιαστούν τα επιμέρους ή τα γενικότερα σημεία της πλοκής του μυθιστορήματος.

Αυτά έχουν αναπτυχθεί επαρκώς στις δημόσιες παρουσιάσεις του, από έγκριτους και αξιόλογους ομιλητές.

Το βιβλίο προσφέρεται για στιγμές χαλάρωσης, με το ρομαντικό και συγκινησιακό στοιχείο να κυριαρχούν, στα διαλλείματα της συνεχόμενης έντασης που χαρακτηρίζει την εποχή μας.

Παρά το γεγονός ότι η συνεχόμενη ενασχόληση του σύγχρονου ανθρώπου με τα ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα, τον έχει αποσπάσει από την παραδοσιακή ανάγνωση λογοτεχνικών έργων, ένα καλό βιβλίο αποτελεί πάντα την καλύτερη συντροφιά στις κρύες ώρες του χειμώνα, στα διαλλείματα των διακοπών, αλλά και στις απλές στιγμές χαλάρωσης της ημέρας.

Το ερωτικό μυθιστόρημα «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» της

Βάσως Ελευθεριάδου, προσφέρεται απόλυτα ως μια ζεστή πνευματική και συναισθηματική συντροφιά, που αναζωπυρώνει τις παραδοσιακές αξίες, οι οποίες τόσο έχουν υποβαθμιστεί στην τεχνικώς προηγμένη εποχή μας.

Οι ανθισμένες ροδακινιές του εξωφύλλου προδιαθέτουν ευχάριστα τον αναγνώστη και τον καλούν να γιορτάσει μαζί τους την μαγεία της Άνοιξης που είναι η Αγάπη της Φύσης, αναπολώντας τα προσωπικά του βιώματα, τα οποία ανακαλύπτει στις λεπτομέρειες της πλοκής του μυθιστορήματος.

Το μυθιστόρημα «Ψιθύριζε όταν μιλάς για αγάπη» της Βάσως Ελευθεριάδου, συστήνεται ανεπιφύλακτα σαν μια πρόταση διεξόδου από την μιζέρια της εποχής και επιστροφής στον κόσμο του καλού ποιοτικού βιβλίου.