Ποιοι ήθελαν να φιλήσουν τον Μέσι και ποιοι να τον δολοφονήσουν;

Πόσοι –ΠΟΣΟΙ- σιχτίρισαν χτες την Αργεντινή, πόσοι έσπασαν ποτήρια βλέποντας το ματς με το Ιράν, πόσοι χρειάστηκε να πιουν νερό για να μην καταρρεύσουν από την αγωνία;

Όχι βέβαια απλοί φίλαθλοι, αυτοί που έλεγαν στο διπλανό τους «τι λες ρε μεγάλε; Το Ιράν;», αλλά όσοι θεώρησαν ότι ήταν μια ευκαιρία να βγάλουν ένα καλό χαρτζιλίκι από την παρέα τουΛιονέλ Μέσι.

Εκατομμύρια ευρώ, δολάρια κι ό,τι άλλο νόμισμα υπάρχει «έπεσαν» πάνω στην Αργεντινή, με τον κόσμο να ποντάρει στα τέσσερα, στα πέντε, στα έξι γκολ! Κι όσο αυτό δεν ερχόταν, οι σφυγμοί ανέβαιναν κι έκαναν σπριντ ως το εκατό και βάλε!

Ένας τύπος στο Λας Βέγκας –αθεόφοβος- είχε ποντάρει 350 χιλιάδες δολάρια σε απλή νίκη της Αργεντινής, θέλοντας έτσι να κερδίσει τριάντα… χιλιαρικάκια. Καταλαβαίνετε τι έγινε λοιπόν με το γκολ του Μέσι στο 90φεύγα! Όχι γι’ αυτά που κέρδισε, γι’ αυτά που δεν έχασε! 350 χιλιάδες ο άρρωστος!

Αλλά το πιο σημαντικό στον καθαρά αγωνιστικό τομέα είναι η –για πολλοστή φορά- δικαίωση του… Ίβιτσα Όσιμ για την… πόρνη μπάλα. Θα τον μνημονεύουν για δεκαετίες, αφού είναι η πιο χαρακτηριστική φράση για το ποδόσφαιρο, η απόλυτη απόδειξη ότι τα πάντα είναι ρευστά.

Τα πάντα; Να μην μπορεί να κερδίσει η Αργεντινή το Ιράν; ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Ποιανού θα πήγαινε το χέρι και η καρδιά στο να ποντάρει σε οποιοδήποτε άλλο αποτέλεσμα; Ποιος;

Αλλά στη μπάλα όλα γίνονται. Αυτός ο γάτος προπονητής του Ιράν, οΚάρλος Κεϊρόζ, μάζεψε στα αποδυτήρια τους παίχτες του και τίναξε την αδρεναλίνη τους στον αέρα.

«Ποιος θα σας πει κουβέντα αν χάσετε από τον Μέσι; Κανένας. Ούτε ο πρόεδρος της χώρας. Αν όμως κάνετε το κάτι παραπάνω, θα σας μνημονεύουν σε όλη σας τη ζωή, θα γίνετε λαϊκοί ήρωες της χώρας, μικροί θεοί στην πατρίδα! Θα περπατάτε και θα σας αποθεώνουν!»

Πήραν λοιπόν αυτοί οι καμικάζι από ένα μαχαίρι στο στόμα, κοίταξαν με μίσος τους πλούσιους αντιπάλους τους, πάτησαν και στο… πούλμαν που πάρκαρε στο γήπεδο ο Κεϊρόζ και να η εικόνα του ματς. 

Πιθανότατα, αν δεν υπήρχε το γκολ του Μέσι στα χασομέρια, θα ήταν μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις σε όλη την ιστορία του μουντιάλ, τώρα και για πάντα!

Γι’ αυτό, αυτοί οι τύποι με τα παράξενα ονόματα, ο Νεκουνάμ, ο Ντεζάνγκα, ο Μονταζέρι, ο Γκουσανιχάντ, όλοι… τζιχάντ, ήθελαν να σκοτώσουν τον Μέσι στο τέλος του αγώνα.

Δεν έγιναν εθνικοί ήρωες, έχασαν την ευκαιρία να παρασημοφορηθούν από τον πρόεδρο Χασάν Ρουχανί και τον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεί, να γίνουν στρατηγοί για όλη την υπόλοιπη ζωή τους!

Κρατάνε την τρομερή προσπάθεια, τον ηρωισμό τους, το απίστευτο πάθος, αυτά που άντεξαν 91 ολόκληρα λεπτά. Τα έχει κι αυτά το ποδόσφαιρο. Όλα να κρίνονται σε λίγα δευτερόλεπτα...

Κι η Αργεντινή; Εντάξει, έπαιξε το ρόλο του το… πούλμαν του Κεϊρόζ, αλλά η ομάδα δεν τράβαγε, κουτουλούσε! Και δεν ήταν χαμένη υπόθεση μόνο η δημιουργία, αλλά και το ένας εναντίον ενός, ακόμα και για τον Μέσι, τον οποίο μπλόκαρε υποδειγματικά ο Κεϊρόζ.

Μάλιστα αν δεν ήταν σε εξαιρετική κατάσταση ο τερματοφύλακας, ο Ρομέρο, που έσωσε την κατάσταση σε δυο-τρεις περιπτώσεις, σήμερα θα είχαμε… πραξικόπημα στην Αργεντινή!

Κι ήταν τέτοιος ο εκνευρισμός, ώστε ο Μαραντόνα δεν άντεχε να βλέπει αυτό το συνονθύλευμα και αποφάσισε να αποχωρήσει από το γήπεδο, χάνοντας έτσι το γκολ!

Αλλά ο Μέσι δικαίωσε απόλυτα την αποχώρηση του μέντορά του.

«Ναι, δεν ήταν εικόνα αυτή για μια ομάδα που έχει βλέψεις και φιλοδοξίες. Δεν πήγαμε καλά, το ξέρουμε, κινδυνεύσαμε, πρέπει να βελτιωθούμε πολύ για τη συνέχεια…»

Σάμπως δεν πρέπει η Βραζιλία Λιονέλ;

Ιράν και Γκάνα έδειξαν γιατί αυτό του μουντιάλ είναι μαγικό. Το έχουμε ξαναπεί πάντως πολλές φορές. Με μάτι που γυαλίζει, δεν χάνεις!

Το απέδειξε και ηΕθνική Γκάνας, που έβαλε πολύ δύσκολα στους Γερμανούς. Γύρισε το παιχνίδι, το πάλεψε σκυλίσια, μπλόκαρε τους αντιπάλους, άγγιξε το θαύμα. Κι αν δεν ήταν ο Κλόζε που ήρθε από τον πάγκο να βάλει το ποδαράκι του, θα είχαμε ζημιές!

Κι ήταν ένα ιστορικό γκολ όχι μόνο γιατί έσωσε το ματς αλλά επιπλέον μ’ αυτό έπιασε τον χοντρό Ρονάλντο στην κορυφή των σκόρερ του μουντιάλ με 15 γκολ παρακαλώ.

Συνεχίζουμε να βλέπουμε ένα υπέροχο μουντιάλ, σίγουρα το καλύτερο των τελευταίων χρόνων, όπου τα πάντα είναι ακόμα ανοιχτά. Το έδειξαν το Ιράν και η Γκάνα.

Και προσοχή ε; Το «όλα είναι ανοιχτά» ισχύει απόλυτα…