Η εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου στον Μητροπολιτικό Ναό Βεροίας

Τη Δευτέρα 25 Ιανουαρίου το πρωί ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε το θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας επί τη εορτή του Αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, ενώ στο τέλος ευχήθηκε στον εορτάζοντα εφημέριο του Ιερού Ναού Αρχιμ. Γρηγόριο Μάζα.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Σοῦ γάρ ὁ φθόγγος ἐπί πάντα διῆλθε τῆς γῆς τά πέρατα, ἐκ­δι­δά­σκων δοξάζειν τήν Τριάδα ὁμο­ού­σιον». Λίγες ἡμέρες πρίν νά ἑορτάσουμε τούς τρεῖς μεγίστους φωστῆρες τῆς τρισηλίου Θεότητος, τούς τρεῖς με­γάλους καί σοφούς ἱεράρχες, ἡ Ἐκ­κλησία μας τιμᾶ σήμερα τόν θεο­λογικώτερο τῶν τριῶν. Τιμᾶ τόν ἅγιο Γρηγόριο τόν Θεολόγο, τόν μεγάλο ὑπερασπιστή τῆς ὀρθοδό­ξου πίστεως ἔναντι τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν τῶν χριστομάχων ὀπα­δῶν τοῦ Ἀρείου καί τῶν πνευ­ματομάχων, καί αὐτόν πού συνέ­βα­λε τά μέγιστα στή θεμελίωση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως σχετικά μέ τήν Ἁγία Τριάδα. 

Γιατί ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεο­λό­γος δέν ὑπερασπίσθηκε τήν ὀρθή πίστη καί τήν ὀρθότητα τῆς παρα­δε­­δομένης ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τούς πατέρες της πίστεως στά τρία πρόσωπα τῆς ἁγίας Τριάδος μόνο κατά τίς συνεδριάσεις τῆς Β´ Οἰ­κου­­μενικῆς Συνόδου, ἀλλά καί προηγουμένως. Διότι αὐτός ἀνέλα­βε νά στηρίξει τόν πατέρα του, ἐπί­σκοπο Ναζιανζοῦ Γρηγόριο, στόν ἀγώνα του ἐναντίον τῶν Ἀρεια­νῶν, πού εἶχαν ἀρχίσει καί πάλι νά δημιουργοῦν ταραχές στήν Ἐκκλη­σία, ἀλλά καί τόν ἐπιστήθιο φίλο του, τόν Μέγα Βασίλειο, ἀρχιεπί­σκο­πο Καισαρείας τῆς Καππαδο­κίας, στόν ἴδιο ἀγώνα. Καί ἀκόμη, ὅταν οἱ ὀρθόδοξοι τόν κάλεσαν στήν Κωνσταντινούπολη γιά νά ὑπε­ρασπισθεῖ καί ἐκείνους ἀπό τήν μανία τῶν αἱρετικῶν, ἔσπευσε χω­ρίς δεύτερη σκέψη νά ὑπε­ρα­σπι­σθεῖ καί νά ἀνορθώσει τήν Ἐκ­κλη­σία τῆς Κωνσταντι­νο­πό­λεως, πού εἶχε μείνει ἐγκαταλελειμένη καί εἶχε περιέλθει στά χέρια τῶν αἱρετικῶν. Βρῆκε μόνο μία ἐκκλησία στήν ὁποία ὀρθοδόξως ἐλατρεύετο ὁ Θεός καί ὅταν ἔφυγε ὅλες οἱ ἐκκλησίες εἶχαν ἐπανέλθει στήν Ὀρθοδοξία.

Καί ἐπέτυχε σέ αὐτή τήν προ­σπάθεια μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί κατόρθωσε νά καταγάγει μεγάλο θρίαμβο, ὁ ὁποῖος ὁλοκλη­ρώθηκε μέ τή συμπλήρωση τοῦ Συμ­βόλου τῆς Πίστεως μέ τά ἄρθρα πού δια­τυ­πώνουν τήν πίστη τῶν Ὀρθοδό­ξων γιά τό τρίτο πρόσωπο τῆς Πα­να­γίας Τριάδος, τό Πανάγιο Πνεῦ­μα καί τή σχέση μέ τά ἄλλα δύο πρόσωπα τῆς Τριαδικῆς Θεότητος.

Καί μπορεῖ ἐμεῖς νά μήν εἴμαστε σέ θέση νά κατανοήσουμε τίς λε­πτές ἔννοιες πού ἀφοροῦν στό μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος τίς κα­τενόησε μέ τή χάρη καί τόν φω­τισμό τοῦ Θεοῦ καί κατόρθωσε νά τίς διατυπώσει καί νά διατρα­νώσει τήν ἀληθῆ πίστη σέ ὅλο τόν κόσμο. Ἡ πίστη αὐτή ἀποτελεῖ τό θεμέλιο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς ἀλλά καί τήν προϋπόθεση τῆς σω­τη­ρίας μας.  Διότι ἡ σωτηρία μας ὀφείλεται ἀκρι­βῶς στή σχέση ἀγά­πης καί ἑνό­τητος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, μέσω τῆς ὁποίας πραγμα­τώ­νεται τό μυστήριο τῆς θείας οἰκο­νομίας, διά τοῦ ὁποίου ὁ ἄνθρωπος ἀπαλ­λάσσεται ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρ­τίας καί ἑνώνεται καί πάλι μέ τόν Θεό.

Ἄν ὁ Χριστός δέν ἦταν ὁμοούσιος μέ τόν Θεό-Πατέρα, ὅπως ὑποστή­ρι­ζε ὁ αἱρετικός Ἄρειος, τότε ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος «σάρξ ἐγένετο καί ἐσκή­νωσεν ἐν ἡμῖν», δέν θά ἦταν Θεός, ἀλλά κτίσμα τοῦ Θεοῦ, ἄρα δέν θά μποροῦσε οὔτε νά σώσει οὔτε νά θεώσει τόν ἄνθρωπο. 

Ἄν πάλι τό ἅγιο Πνεῦμα δέν ἦταν «ὁμοούσιο» μέ τά ἄλλα δύο πρό­σω­πα τῆς Παναγίας Τριάδος, ἀλλά κτίσμα καί αὐτό τοῦ Θεοῦ, τότε δέν θά μποροῦσε νά εἶναι ὁ Παρά­κλη­τος, πού  «συγκροτεῖ» τόν θεσμό τῆς Ἐκκλησίας καί ὁδηγεῖ τήν Ἐκ­κλησία καί τούς πιστούς «εἰς πᾶ­σαν τήν ἀλήθειαν», ἡ ὁποία ἀπο­­τελεῖ προϋπόθεση τῆς σωτη­ρίας, ἀλλά καί δέν θά μποροῦσε νά τε­λεοῖ τά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκ­κλη­σίας, ὥστε νά ἁγιάζονται δι᾽ αὐτῶν οἱ πιστοί.

Γι᾽αὐτό καί εἶναι σημαντικό νά πι­στεύουμε σύμφωνα μέ τά ὀρθό­δο­ξα δόγματα τῆς Ἐκκλησίας, αὐτά πού διδάσκει αἰῶνες τώρα, ἀκο­λου­­θώ­ντας τούς θεοφόρους καί πνευ­ματοφόρους πατέρες καί διδα­σκά­λους της, ὅπως ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολό­γος, καί νά μήν ἀφήνουμε τόν ἑαυ­τό μας νά παρασύρεται ἀπό διδα­σκαλίες πού ἀποκλίνουν ἀπό τήν ὀρθή πίστη· νά μήν ἀφή­νουμε τόν ἑαυτό μας νά παρασύρεται ἀπό ἀνθρώπους πού παριστά­νουν τούς διδασκάλους, ἀλλά δι­δάσκουν τίς δικές τους «ἀλήθειες» καί ὄχι τήν ἀλή­θεια τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χρι­στοῦ, διότι πιστεύ­οντάς τους καί ἀκο­λουθώ­ντας τους, ἀκόμη καί ἄν δέν τό κάνουν σκόπιμα, κινδυνεύ­ου­­με νά παρασυρθοῦμε καί νά ἀπο­μακρυνθοῦμε ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί πίστη καί νά χά­σουμε τή σωτηρία μας.

Ἀντίθετα, ἐμεῖς θά πρέπει νά παραμένουμε σταθεροί σέ ὅσα καί μόνο διδάσκει ἡ Ἁγία μας Ἐκ­κλη­σία, διότι αὐτά εἶναι ἐπιβεβαιω­μέ­να ἀπό τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύ­μα­τος ἡ ὁποία καί φώτισε καί ἁγίασε τούς πατέρες καί διδασκά­λους τῆς Ἐκκλησίας μας. Καί τιμώντας τους, ὅπως τόν ἑορταζόμενο σήμερα μεγάλο ἱεράρχη καί θεολό­γο, τόν ἅγιο Γρηγόριο, νά ἐμπνευ­όμεθα ἀπό τή δική τους πίστη καί ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί νά τιμοῦμε ὀρθοδόξως τήν Παναγία Τριάδα.