"Τα Παιδιά της Άνοιξης" για την Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (βίντεο)

Πέμπτη, 03 Δεκεμβρίου 2020 15:37
Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη

Στα πλαίσια της Παγκόσμιας Ημέρας Ατόμων με Αναπηρία, τα Παιδιά της Άνοιξης ανακοίνωσαν τα εξής:

Σαν σήμερα το 1992 θεσπίστηκε μία από της σημαντικότερες παγκόσμιες ημέρες στην ιστορία της προσπάθειας όσον αφορά την εξάλειψη των κοινωνικών ανισοτήτων. Η Παγκόσμια Ημέρα των Ατόμων με Αναπηρία καθιερώθηκε για να αναδείξει τη διαφορετικότητα ως προς τον λόγο, την κίνηση, την αντίληψη, την ακοή, την όραση και γενικότερα την οποιαδήποτε δεξιότητα που δε συνάδει με αυτό που παλαιότερα είχε οριστεί ως "κοινωνική νόρμα".

Τα άτομα με αναπηρία, αντιμετωπίζουν εμπόδια στην καθημερινή τους ζωή, εφόσον η κοινωνία δε λαμβάνει πολλές φορές υπόψη τα ιδιαίτερα και μοναδικά χαρακτηριστικά της πληθυσμιακής αυτής ομάδας, τις δυνατότητες και τις ειδικές τους ανάγκες. Ως αποτέλεσμα αυτών των πρακτικών είναι ο κοινωνικός αποκλεισμός, η περιθωριοποίηση και η υποβάθμιση των ατόμων αυτών, απομακρύνοντάς τους από οποιαδήποτε κοινωνική ενασχόληση. Με άλλα λόγια, στερούνται τη συμμετοχή στα δημόσια και κοινωνικά αγαθά και υπηρεσίες ή δεν αντιμετωπίζονται ισότιμα στο κοινωνικό συγκείμενο.

Ας ελπίσουμε η Ημέρα αυτή να αποτελέσει την απαρχή για μία κοινωνία που θα έχει ως βάση της την κοινωνική ενσωμάτωση και κυρίως, τη συμπερίληψη των ατόμων με αναπηρία με βασικούς πυλώνες την ενσυναίσθηση του κοινωνικού συνόλου και την εξάλειψη οποιαδήποτε μορφής ανισότητας ή άμεσης κι έμμεσης διάκρισης. Η ισότητα στο εκπαιδευτικό περιβάλλον, στην εργασία, στην υγεία, στην πρόνοια, στις μεταφορές καθώς και σε ολόκληρο το φάσμα των κοινωνικών δραστηριοτήτων και υπηρεσιών θα πρέπει να συμπεριλαμβάνεται στο καταστατικό των θεσμικών φορέων.

Ωστόσο, θα πρέπει να ξεκαθαριστεί ότι τα άτομα με αναπηρία δε ζητούν να γίνει η ζωή τους ευκολότερη, αλλά ζητάνε να γίνει η ζωή τους ΙΣΗ με όλους τους ανθρώπους. Έτσι, λοιπόν, στόχος μας επιβάλλεται να είναι όχι η τυπική αλλά η πραγματική ισότητα , η οποία σημαίνει ίσες ευκαιρίες στην κοινωνική, πολιτική και οικονομική ζωή. Ο σεβασμός της ομαδικής και ατομικής ιδιαιτερότητας δε θα πρέπει να θεωρείται πολυτέλεια αλλά αναγκαίο αγαθό.

Παρακάτω, σας παρουσιάζουμε ένα βίντεο που ετοιμάσαμε ως Σύλλογος, θέλοντας να σας στείλουμε το δικό μας μήνυμα για την Ημέρα αυτή!

3 Δεκεμβρίου, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ

"23 χρόνια πριν, η σημερινή ημερομηνία δεν ήταν σημαντική για μένα. Δε θα πω ψέματα, μπορεί να μη γνώριζα καν τη σημασία της. Ο όρος «αναπηρία» μου προκαλούσε ανέκαθεν συναισθήματα ευαισθησίας, γνώριζα κάποια Άτομα με Αναπηρία και ένιωθα την ανάγκη να βοηθήσω όμως κανείς δε μου έδειξε τον τρόπο. Ώσπου ήρθε στη ζωή μου ένα μικρό πλασματάκι και μου έδειξε όχι μόνο τον τρόπο αλλά και το πόσο μεγάλη ανάγκη είναι σήμερα να προσφέρουμε τη βοήθεια μας στα Άτομα με Αναπηρία και τις οικογένειες τους.

Στη ζωή μου συνάντησα πολλούς ανθρώπους οι οποίοι με χαρακτήριζαν βάσει της αναπηρίας του παιδιού μου. Κάποιοι με λυπήθηκαν, άλλοι θέλησαν να με βοηθήσουν και μερικοί απλά με απέφυγαν γιατί δεν ήξεραν πώς να συμπεριφερθούν απέναντι σε μια μάνα Ατόμου με Αναπηρία. Δεν είχαν άδικο, τα ΑμεΑ ,βλέπεις, ακόμη και στις μέρες μας, είναι μια κατηγορία ξεχωριστή. Δεν μπορεί να διεκδικήσει τα δικαιώματα της παρόλο που θα έλεγε κανείς πως το λογικό είναι να έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα δίχως αναπηρία. Η αναπηρία σε στιγματίζει, σου στερεί βασικές δεξιότητες και αγαθά που η κοινωνία μη αναπήρων μοιράζεται.

Όταν οι άλλες μανούλες κάνουν έρευνα για το καλύτερο ωδείο της περιοχής, τον πιο καλό αθλητικό σύλλογο και μια σχολή ζωγραφικής για παιδιά, οι μητέρες Ατόμων με Αναπηρία αναζητούν αναπτυξιολόγους, ειδικούς θεραπευτές και προγράμματα ειδικής διαπαιδαγώγησης που θα ωφελήσουν το παιδί τους. Όταν μια μητέρα παιδιού τυπικής ανάπτυξης ανησυχεί για τις σχολικές επιδόσεις του παιδιού της, η μητέρα Ατόμου με Αναπηρία αγωνιά για το αν θα καταφέρει ποτέ το παιδί της να περπατήσει, να μιλήσει, να χαρεί. Όταν η φράση της μάνας «Όλα από εμένα τα περιμένετε» κρύβει μια δόση υπερβολής, όταν βγαίνει από το στόμα μητέρας Ατόμου με Αναπηρία να ξέρεις πως είναι πέρα για πέρα αληθινή. Όταν οι μανούλες προσπαθούν να μάθουν στα παιδιά τους τον κόσμο, οι μαμάδες Ατόμων με Αναπηρία διδάσκονται από τα παιδιά τους ένα νέο κόσμο, αυτό των ΑμεΑ και πιστέψτε με, είναι πιο όμορφος από όσο μπορεί να φανταστεί κανείς.

Το παιδί μου μου έμαθε να μη το βάζω κάτω ό,τι κι αν γίνει, να προσπαθώ μέχρι το τέλος, να δίνω έμφαση στα προτερήματα και σε αυτά που μπορώ να κάνω, να βρίσκω εναλλακτικούς τρόπους να πετύχω τους στόχους μου όταν όλες οι προσπάθειες μου πέφτουν στο κενό. Το παιδί μου μου έμαθε πως η διαφορετικότητα είναι προσόν, πως σημασία δεν έχει τρόπος που μιλά ή κινείται κάποιος μα η διάθεση και τα κίνητρά του. Το παιδί μου έχει φίλους που δε μιλάνε μα επικοινωνούν καλύτερα από εμάς που μιλάμε. Το παιδί μου αγαπά όλο τον κόσμο, έτσι απλά, γιατί μπορεί. Το παιδί μου είναι δάσκαλός μου και η δύναμη μου να συνεχίζω να προσπαθώ για αυτό, όταν ελάχιστοι ενδιαφέρονται.

Κακά τα ψέματα, κάθε γονιός ανησυχεί για το μέλλον του παιδιού του. Να σπουδάσει το παιδί, να βρει μια καλή δουλειά, ανθρώπους γύρω του να το αγαπούν, ένα σπίτι να μείνει και να είναι ευτυχισμένο. Οι γονείς των ΑμεΑ έχουμε μόνο μια ανησυχία: Τι θα γίνει με το παιδί όταν θα φύγουμε. Ποιος θα το αναλάβει, πόσο θα το φροντίζουν; Ερώτηση –απελπισία αν σκεφτεί κανείς τις ενέργειες που έχουν κάνει οι κρατικοί φορείς μέχρι σήμερα. Το βάρος πέφτει και πάλι στην οικογένεια, είναι θέμα δικό της.

Όντας μέλος ενός συλλόγου γονέων Ατόμων με Αναπηρία συμμερίζομαι όλες αυτές τις ανησυχίες γιατί κυρίως είναι και οι δικές μου, βασικές ανησυχίες. Ξέρω πόσο απελπιστικό είναι να σκέφτεσαι στο μέλλον το παιδί σου δίχως τη δική σου φροντίδα. Γνωρίζω την καθημερινή αγωνία όλων των γονέων Ατόμων με Αναπηρία, την ίδια έχω κι εγώ. Το παιδί μου όμως μου έμαθε να μη τα παρατάω, όσες δυσκολίες κι αν συναντήσω θα προσπαθήσω να εξασφαλίσω το μέλλον του δικού μου και όλων εκείνων των παιδιών που είναι σαν το δικό μου. Δε θεωρώ πως οικογένεια είναι μονάχα αυτή που έχω γύρω μου μα όλοι όσοι βοηθούν καθημερινά για την ποιοτική ζωή των παιδιών μας, των Ατόμων με Αναπηρία. Όσο υπάρχουν σύλλογοι που δραστηριοποιούνται με τέτοιου είδους θέματα, υπάρχει και ελπίδα. Ο κόσμος γνωρίζει το έργο αυτό και συμβάλλει όπως μπορεί. Και είμαι πραγματικά ευγνώμων σε όλους όσους στηρίζουν το έργο του συλλόγου μας ειδικά τώρα, που οι καιροί είναι δύσκολοι για όλους. Εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ να κάνω το δύσκολο εύκολο για τα παιδιά μας.

Ως πρόεδρος του Συλλόγου και ως μαμά παιδιού ΑμεΑ!", αναφέρει η Νόρα Σαρκατζή.