Ο ρόλος των προσώπων

Γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

-Οι θεσμοί δοκιμάζονται διαρκώς και ευτυχώς κάπου, κάποιοι αντέχουν, πράγμα που επιβεβαιώθηκε από όσα έγιναν πρόσφατα σε μια από τις αρχαιότερες, περισσότερο προστατευμένες και διαφημισμένες δημοκρατίες.

-Όσα έγιναν όμως, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού απέδειξαν και πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των προσώπων.

-Βέβαια, ουδείς αναμάρτητος, αλλά όσα έγιναν πρόσφατα στο Αμερικανικό Καπιτώλιο, είχαν αρχίσει να ετοιμάζονται πριν κάνα - δύο χρόνια, με στόχο τις εκλογές του Νοεμβρίου του 2020.

-Ήταν τότε που ο δισεκατομμυριούχος ΤΡΑΜΠ υποδύθηκε τον ρόλο του διαβόητου λαϊκιστή – επαναστάτη και άρχισε να ξεδιπλώνει μια πολιτική επίθεση, που περιλάμβανε τα ΜΜΕ, την Ευρώπη, την Κίνα, και την Ελίτ των πλουσίων, λες και ο ίδιος δεν ήταν από αυτούς.

-Και όταν οι εκλογές έδειξαν ότι απέτυχε, απέδειξε ότι δεν έχει καμιά απολύτως αίσθηση της θεσμικής του θέσης και κυρίως των ορίων της συμπεριφοράς ως δημοσίου προσώπου και με βλακώδεις επιλογές βλάπτει καίρια την αμερικάνικη παγκόσμια ηγεμονία, βάζοντας σε κρίση την αντοχή, την ανθεκτικότητα και το μέλλον της δημοκρατίας∙ αλλά και την ανασύσταση της λεγόμενης «Δύσης».

-Φυσικά, οι κοινωνίες προχωρούν, αλλά μερικές φορές σκοντάφτουν απρόβλεπτα και ρόλο παίζουν όχι μονάχα τυχαία περιστατικά, αλλά και οι προσωπικότητες όσων το προνόμιο τους γίνεται προκατάληψη με δίψα για περισσότερη εξουσία.

-Άπληστα, αυταρχικά και ανασφαλή πρόσωπα, συνήθως παίρνουν καταστροφικές αποφάσεις.

-Πρόσωπα με αφήγημα μίσους, πόλωσης και επιθετικότητας που τοποθετούν τον εαυτό τους στον ρόλο του τιμωρού, είναι κατώτερα των περιστάσεων.

-Βέβαια, ο ρόλος των προσώπων της εξουσίας δεν αφορά μόνο τους Αμερικάνους και την επίθεση στο Καπιτώλιο.

-Κατά το 2010-2012 είχε συμβεί και στην χώρα μας, όταν «οργισμένοι διαδηλωτές» εφορμούσαν κατά της Βουλής με το σύνθημα: «Να καεί…να καεί…το μπ@@@@ η Βουλή», ως ήρωες που άκουγαν τα καλέσματα «αντιμνημονιακών» προσώπων – «ηγετών» που αργότερα ως πρωθυπουργοί – Σαμαράς – Τσίπρας – ή πολλοί ως υπουργοί, εφάρμοσαν πολλά μνημόνια, με θύμα τότε τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που υποστήριζε ότι πρέπει να υιοθετήσουμε ένα δικό μας μνημόνιο, να το φτιάξουμε στα δικά μας μέτρα και να το υπηρετήσουμε για να απαλλαχτούμε και νωρίς και για πάντα.

-Και σε τοπικό επίπεδο παίζουν ρόλο τα πρόσωπα!

-Στην περίπτωση αυτή, το μέγιστο που καταφέρνει μια τοπική κοινωνία είναι τις πιο πολλές φορές να ξαναβάλει στην θέση ευθύνης τα ίδια απροσάρμοστα, ανίκανα, ή και ιδιοτελή πρόσωπα, τα οποία είναι πολλές φορές χειρότερα και ας φουσκώνουν σαν «Ινδιάνοι» την μέρα της εκλογής τους, γιατί μετά χάνονται στο βάθος της καρέκλας τους.

ΥΓ.1. Ο χρησμός της Πυθίας στον βασιλιά Κύρο ήταν ότι «με τον πόλεμο θα καταστραφεί μια αυτοκρατορία», όχι ποια αυτοκρατορία.

-Για το ότι ο Κύρος δεν υπολόγισε, ότι θα ήταν η δική του, προφανώς δεν έφταιγε ο χρησμός.

-Το ότι η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωπαϊκή Ένωση ως «ειδική περίπτωση», επειδή χρειαζόταν «μεταρρυθμίσεις», πράγμα που το αγνόησε ως χρησμό, δεν φταίει η Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά οι κυβερνήσεις που το αγνόησαν αυτό εκτός αυτής βέβαια, που πέτυχε τα ΜΟΠ, που εξελίχτηκαν σε πακέτα ΝΤΕΛΟΡ και της περιόδου Σημίτη – φταίνε τα πρόσωπα!

ΥΓ.2. Το ότι υπάρχουν ειδικά σήμερα δήμοι που αγνοούν τα ευρωπαϊκά προγράμματα και όσα εξελίσσονται στις Βρυξέλες, ή το χειρότερο κρατούν ανάποδα την εφημερίδα και νομίζουν ότι κρέμασαν τον Μακάριο, δεν φταίει ο χρησμός.

-Φταίνε τα πρόσωπα!

ΥΓ.3. Για δήμους που δεν έχουν λόγω ανεπάρκειας προοπτικές για Ευρωπαϊκά προγράμματα, υπάρχουν τα ΣΔΙΤ, που εκτός όλων των άλλων μοιράζουν ποσοστά από τα τυχόν κέρδη τους.

ΥΓ.4. Στις 9 Δεκεμβρίου, πριν αλλάξει υπουργείο ο κ. Χατζηδάκης, προχώρησε σε μείωση κατά 6% των 40.000 φωτοβολταϊκών στέγης, παρ’ ότι τα αρχικά συμβόλαια ήταν ανέκκλητα και παρ’ ότι μειώθηκαν από το 2014, κατά 40% μονομερώς, υπέρμετρα και χωρίς να εφαρμοστούν οι αρχές της ισότητας∙ δίχως, τα μεγάλα συμβόλαια των μεγαλο-επιχειρηματικών πάρκων Α.Π.Ε. να πειραχτούν.

-Είναι μαθημένοι οι κυβερνήτες να αδικούν και να ζημιώνουν τα νοικοκυριά των χαμηλότερων εισοδημάτων, μεγαλώνοντας τις ανισότητες, καθώς τα 40.000 νοικοκυριά αγόρασαν τον ακριβό τότε εξοπλισμό με δικά τους χρήματα, χωρίς καμιά επιδότηση και χωρίς καμιά απαλλαγή από ΦΠΑ.