Εγκαινιάστηκε η έκθεση «Δρόμοι Διαφυγής» στο prismatique project (φωτογραφίες, βίντεο)

Παρασκευή, 24 Ιουνίου 2022 00:13
Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη

Το βράδυ της Πέμπτης 23 Ιουνίου πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης «Δρόμοι Διαφυγής». Σε αυτήν εκθέτουν τα έργα τους η εικαστικός Ελπίδα Καλογερίδου και οι δύο μαθήτριές της Ειρήνη (Δασκιωτάκη) Κωστοπούλου και Αναστασία Ασικίδου.

Όπως μας δήλωσαν οι τρείς καλλιτέχνιδες πρόκειται για έργα που δημιούργησαν την περίοδο της καραντίνας. Η ζωγραφική ήταν το μέσον για να ξεφεύγουν από την δύσκολη καθημερινότητα. Τα θέματα ποικίλουν. Πηγή έμπνευσης φωτογραφίες δικές τους ή φίλων από διάφορες περιοχές. Τα έργα αναπαριστούν γειτονιές της παλιάς πόλης της Βέροιας, της Καστοριάς, τοπία, λίμνες, πορτρέτα κ.α.

Η έκθεση φιλοξενείται στο prismatique project και θα διαρκέσει έως 29 Ιουνίου, από τις 19.00 μέχρι τις 23.00.

Εγκλεισμός με ανάσες δημιουργικών αποδράσεων...

Εγκλεισμός. Κοινωνική απόσταση, απομόνωση και κυρίως αποφυγή της επαφής. Οι μάσκες στα πρόσωπα, οι κουβέντες λιγοστές και χλωμές χειραψίες, τεθλασμένες. Ανύπαρκτη αγκαλιά. Να γεμίζει το κενό της με συναισθήματα του παρελθόντος σε σχήμα κλειστού κύκλου.

Στη διάρκεια αυτού του «πολέμου». Περπατήσαμε στους δρόμους των πόλεων αφού αφουγκραστήκαμε τη μοναξιά των όμορφων ερειπίων της που, ακόμα αντιστέκονται, θυμίζοντας πως ο αέναος κύκλος της ακμής και παρακμής είναι αποτέλεσμα της ανθρώπινης αδυναμίας αλλά και του δημιουργικού αισθήματος του ανικανοποίητου που διακατέχει τον άνθρωπο. Αυτός ο εγκλεισμός μας έκανε να ποθήσουμε τη θάλασσα, τις λίμνες, τα μακρινά όμορφα τοπία-περιβάλλοντα που δεν μπορούσαμε να επισκεφτούμε. Η φύση και κυρίως το υγρό στοιχείο της ελευθερίας με τη διττή σημασία του, μας εμπνέει. Το υγρό στοιχείο της ελευθερίας που μπορεί όμως να σε πνίξει η να σε περιορίσει. Η μοναξιά είναι έκδηλη στα έργα, όπως οι μοναχικοί κύκνοι στην περίκλειστη λίμνη, η αμηχανία τους και η αδυναμία τους να είναι μαζί. Ο άντρας που στέκει μόνος του και έχει γυρίσει την πλάτη του στην παιχνιδιάρα χήνα. Το νέο κορίτσι που προσπαθεί να κρατήσει το κεφάλι έξω από το νερό του πνιγμού, σαν κλεψύδρα περίεργη του αδυσώπητου χρόνου, πέρασαν δύο χρόνια... που πήγαν; Δύο χρόνια-από τα αγύριστα νιάτα .

Εγκλεισμός με ανάσες δημιουργίας με δειλά και σταθερά βήματα προς την κατανόηση της Τέχνης ως μόνης διαφυγής προς την απόδραση και την ευτυχία. Οι φωτογραφίες των φίλων, οι δικές μας, των συγγενών.... μας εμπνέουν, μας γαληνεύουν και μας επικοινωνούν με το μη επισκέψιμο που γίνεται αντικείμενο του πόθου και τότε τολμούμε, με την Τέχνη που έχει έναν μοναδικό τρόπο να ενεργοποιεί συναισθήματα και νοητικές διεργασίες. Η απόλαυση που αντλούμε από αυτή την εμπειρία, θα μπορούσε να θεωρήσει κανείς ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την αισθητική αξία των εκάστοτε έργων Τέχνης.

View this gallery on Flickr

View the embedded image gallery online at:
https://pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture-menu/difer-menu/79704-prismatique-project-2#sigProId51f7f94ede