Εγκαινιάστηκε η έκθεση ζωγραφικής της Αγγέλικα Παναγιωτίδου – Πράπα (φωτογραφίες)

Σάββατο, 16 Απριλίου 2022 22:33
Γράφτηκε από τον/την Μαρία Τριγώνη

Η έκθεση ζωγραφικής της Αγγέλικας Παναγιωτίδου Πράπα με τίτλο «Αναψυχή» εγκαινιάστηκε το απόγευμα του Σαββάτου στην γκαλερί Παπατζίκου – εκτός χάρτη.

Φίλοι, συνεργάτες, καλλιτέχνες, φιλόμουσοι έσπευσαν να δουν από κοντά τη νέα εργασία της ζωγράφου.

Προσιτή και χαμογελαστή η καλλιτέχνιδα συνομίλησε με τους επισκέπτες για τα έργα της και φωτογραφήθηκε μαζί τους.

Η ζωγράφος μας δήλωσε «Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με την Τέχνη και δη με τη ζωγραφική από τα εφηβικά μου χρόνια. Βέβαια τότε ήταν διαφορετικές οι εποχές και οι πατεράδες μας έλεγαν να σπουδάσουμε κάτι κανονικά. Είχαν εν μέρει δίκιο, γιατί η Τέχνη είναι ένας δύσκολος τομέας για να βιοποριστείς. Πάντα ασχολούμουν με την ζωγραφική, παρακολουθώντας μαθήματα… Πριν φύγω από αυτή τη ζωή ήθελα να κάνω αυτό που ήθελα πιο πολύ από όλα».

Μετά από τρία παιδιά που απέκτησε με τον σύζυγό της, παρακολούθησε φροντιστήριο κι έδωσε εξετάσεις. Πέρασε στο εργαστήριο του Γιάννη Φωκά στη Θεσσαλονίκη όπου αποφοίτησε με άριστα. Από κει κι έπειτα ασχολείται με αυτό που αγαπά, τη ζωγραφική. Η καταγωγή της είναι κατά το ήμισυ Αυστριακή (από την μητέρα της) οπότε αυτή η κουλτούρα την έχει επηρεάσει στην Τέχνη της. Η τεχνοτροπία και το ύφος των έργων έχει επηρεαστεί από την μελέτη της εποχής του Ρομαντισμού. Ζωγραφίζει τον περιβάλλοντα χώρο της, δεν εστιάζει μόνο σε ένα θέμα αυστηρά. Η «Αναψυχή» βγήκε την περίοδο του κορονοϊού. Πρώτη φορά την εκθέτη στην Βέροια. Η «Αναψυχή» είναι εκεί που μπορεί να πάει η ψυχή σου και να ησυχάσει, να ηρεμίσει, να γαληνέψει. Δεν είναι αναγκαστικά η φυγή. Η δουλειά της έχει πολλά ρεαλιστικά στοιχεία και πολλά κομμάτια μνήμης (τοπίο, μουσική, συναίσθημα). Αυτά τα στοιχεία συνθέτουν τα έργα της. Αυτό που κάνει είναι πραγματικότητα, καθώς εμπεριέχει πολλή παρατήρηση και ενδοσκόπηση. Τα χρώματα που χρησιμοποιεί είναι αυτά που την γαληνεύουν και την κάνουν να νιώθει ασφαλής. Της αρέσουν η ζέστη, η οικειότητα και η γαλήνη.

View this gallery on Flickr

View the embedded image gallery online at:
https://pliroforiodotis.gr/index.php/news/culture-menu/difer-menu/78061-egkainiastike-i-ekthesi-zografikis-tis-aggellika-panagiotidou-prapa-fotografies#sigProIde56a26d067

Για την εργασία της Α.Π. ο Γιάννης Κωνσταντίνου σημειώνει:

Αναψυχή

Ανά-ψύχω στα αρχαία σημαίνει πνέω,φυσώ, δροσίζω.Στα λατινικά πάλι η λέξη είναι “recreatio”, δηλαδή αναδημιουργία και υπονοεί την επιδίωξη της απόσπασης του σώματος και του νου .Σήμερα όταν λέμε αναψυχή αναφερόμαστε σε δράσεις η ηθελημένες παύσεις που στοχεύουν στη σωματική ή ψυχική ανάταξη και ευεξία. Ως βαθύτερη ψυχολογική έννοια η αναψυχή περιγράφει αισθητικές και πνευματικές εμπειρίες που παράγονται από τη δραστηριότητα αυτή.

Στα χρόνια που προηγήθηκαν ,όπως και στην εποχή που διανύουμε ο πιο ασφαλής και βέβαιος τόπος για να συναντηθούμε με τον τόπο της αναψυχής μας μοιάζει να βρίσκεται εντός μας.Εκεί όπου συνήθως δεν έχουμε ποτέ το χρόνο και την ησυχία να ταξιδέψουμε, να σταθούμε και να παρατηρήσουμε.

Η Α.Π. χρησιμοποιεί την τοπιογραφία για να περιγράψει ένα περιβάλλον ιδανικό, ένα μέρος κρυμμένο στο οποίο η ύπαρξη αναψύχει. Σε περιόδους κρίσεις εντατικοποιείται η ανάγκη να επανεξετάσουμε τις συνθήκες της ζωής μας, τις πραγματικές μας ανάγκες , τις εσώψυχες επιθυμίες μας και να βρούμε αυτήν την ξεχωριστή για μας γωνία του κόσμου που θα μας περιέχει. Αυτό το σημείο του κόσμου επιθυμεί η ζωγράφος να αποτυπώσει. Η ζωγράφος βασίζει τη δουλειά της και συγκεκριμένα την τοπιογραφία στη μελέτη του ρομαντισμού, στον οποίο η φύση παρουσιάζεται ως μια πνευματική κατάσταση που καθρεφτίζει , συμβολίζει και υπαινίσσεται. Έτσι κατασκευάζονται τοπία με μυστικισμό και αλληγορίες.

Ανοιχτοί ορίζοντες, ουρανοί σε πολύχρωμες αποδόσεις χωρίς δομή, φυτά και ζώα με αναφορές σε εικονογραφικές προσεγγίσεις παλαιών βιβλίων βοτανολογίας η ζωολογίας μοιάζουν να δημιουργούν μία πραγματικότητα, η οποία θυμίζει περισσότερο Ακασικά τοπία, παρά μια σύγχρονη εικόνα. Ανατρέποντας προκαθορισμένες φόρμες όπως της φωτοσκίασης η της προοπτικής, διαταράσσεται ελαφρά η αληθοφάνεια και δημιουργείται ανατροπή στην συνηθισμένη οπτική. Επιλέγει επίσης να αποσταθεροποιήσει την ανάγνωση του έργου, συνδυάζοντας μέρη παραστατικής ζωγραφικής με τμήματα που είναι έντονα αφαιρετικά.

Το αποτέλεσμα που επιδιώκει είναι η δημιουργία ενός τόπου /χώρου γαλήνης και ασφάλειας που επιτρέπει στο θεατή να αφεθεί μέσα του και να βιώσει την εμπειρία που η εικόνα του προσφέρει.

ποιο είναι το ένθα της;

πώς είναι ο χλοερός της τόπος;

πού απέδρα η οδύνη, η λύπη και ο στεναγμός;

κιβωτός σπίτι

(καλύτερα ξύλινη (οπωσδήποτε τα πουλιά

πήχεις τετράγωνοι τη ζέβρα

κορνίζες) την καμηλοπάρδαλη)

νερό

(ρέει παντού, αγκαλιάζει τα πάντα)

(τα μέσα της για κείνη: δεν σπαράζουν

συννεφιά άσπρη, πράσινη, μπορεί κίτρινη: όχι μαύρη

χέρια συμφιλίωσης: κοιτούν στα μάτια)

αναψυχή

Η αναψυχή βρίσκεται στην απόδραση. Σε τόπους, που η ψυχή αναδομεί τα εντός της αγαπημένα. Εκεί που οι σωματικές αισθήσεις επεκτείνονται γιατί μπορούν να σπάσουν τα φράγματα του υλικού κόσμου. Η διαδικασία της ζωγραφικής υπενθυμίζει την ύπαρξη αυτού του κόσμου και επιτρέπει στην ψυχή να θεραπευτεί και να αντέχει. Το ζητούμενο δεν είναι η εικονογράφηση, είναι η δημιουργία ενός κόσμου που σε περιθάλπει.