Άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους προσφέρει στους αθλητές η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της κήλης

Άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους προσφέρει στους αθλητές η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση της κήλης με τοποθέτηση πλέγματος!

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα επιστημονικών μελετών, τα οποία παρουσιάστηκαν στο 22ο Παγκόσμιο Συνέδριο Λαπαροσκοπικής Χειρουργικής, που έγινε στο Παρίσι, η επέμβαση είναι απόλυτα ασφαλής και έχει μόνιμο αποτέλεσμα. Ταυτόχρονα δε το 95% των χειρουργημένων αθλητών επιστρέφει στην αγωνιστική δράση μέσα σε 40 ημέρες!

Αντίθετα η αντιμετώπιση της κήλης με ανοιχτό χειρουργείο κρατά τοναθλητή 3 με 4 μήνες εκτός αγωνιστικών χώρων!

Τα πλεονεκτήματατης λαπαροσκοπικής αντιμετώπισης της κήλης των αθλητών είναι πολλά, καθώς στο παρελθόν η μη σωστή αντιμετώπιση της κήλης ήταν η αιτία εκατοντάδες λαμπροί αθλητές να διακόψουν την καριέρα τους.

«Η λαπαροσκοπική εξωπεριτοναική αποκατάσταση με τοποθέτηση πλέγματος (T.E.P), πραγματοποιείται μέσα από 3 τομές των 5 χιλιοστών στο δέρμα, χωρίς διατομή περιτονιών , απονευρώσεων ή μυών και προσφέρει ταχύτατη ανάρρωση και άμεση επιστροφή στους αγωνιστικούς χώρους»αναφέρει ο διαπρεπής χειρουργός Δρ. Αναστάσιος Ξιάρχος, Πρόεδρος της Ελληνικής Επιστημονικής Εταιρείας Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής και Δ/ντης Χειρουργικής Κλινικής του Ομίλου Ιατρικού Αθηνών - Ιατρικό Περιστερίου.

«Το σημαντικότερο, προσθέτει ο Δρ Ξιάρχος , είναι το γεγονός ότι η παραμονή του ασθενούς στο νοσοκομείο περιορίζεται σε λίγες μόνον ώρες, μέχρι το πολύ μία μέρα. Ο αθλητής μετά το χειρουργείο μπορεί να περπατήσει και να καθίσει την ίδια μέρα, ενώ η επιστροφή στις καθημερινές του δραστηριότητες όπως είναι το μπάνιο, το ανέβασμα μιας σκάλας, η οδήγηση, το σήκωμα βάρους μέχρι πέντε κιλά, ακόμα και οι σεξουαλικές δραστηριότητες, αποκαθίστανται μέσα σε διάστημα 3 με 5 ημερών».

Η λαπαροσκοπική επέμβαση, εγγυάται ένα άριστο αισθητικό αποτέλεσμα μια και δεν υπάρχει ουλή, ενώ από ιατρικής πλευράς, επισημαίνεται η μη δημιουργία φλεγμονών αλλά , ούτε και μετεγχειρητικών λοιμώξεων.

Οι τραυματισμοί της βουβωνικής χώρας αποτελούν το 2 με 5% όλων των αθλητικών τραυματισμών. Η πρώιμη διάγνωση και σωστή θεραπεία έχουν μεγάλη σημασία προκειμένου να μη γίνουν αυτές οι ενοχλήσεις χρόνιες, με καταστροφικές συνέπειες στην καριέρα των αθλητών.

ΚΗΛΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ -ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ

Το Σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών ή αλλιώς κήλη των αθλητών, είναι μια πάθηση που αντιμετωπίζουν χιλιάδες αθλητές σε ολόκληρο τον κόσμο κυρίως ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες , αρσιβαρίστες και αθλητές του στίβου.

Κι αυτό γιατί οι σημερινοί παίκτες είναι πιο «επιθετικοί» , οι απαιτήσεις περισσότερες , οι δυνάμεις που ασκούνται είναι μεγαλύτερες, οι προπονήσεις σαφώς πιο έντονες και τα διαστήματα ξεκούρασης στους επαγγελματίες πολύ μικρά. Οι παράγοντες αυτοί κάνουν τους τραυματισμούς στην περιοχή που προαναφέραμε πολύ πιο συχνούς.

Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν ,άλγος στην περιοχή της βουβωνικής χώραςκαι στην ηβική σύμφυση, που μερικές φορές είναι τόσο έντονο που ο επαγγελματίας αθλητής μπορεί να εγκαταλείψει ακόμη και μια λαμπρή καριέρα. Ο πόνος αντανακλά στον προσαγωγό ή στους όρχεις, και γίνεται εντονότερος με το βήχα ή το φτέρνισμαή κατά την διάρκεια της σεξουαλικής επαφής.

Παθήσεις που περιλαμβάνονται στο σύνδρομο κοιλιακών προσαγωγών είναι:

• Τενοντοπάθεια των προσαγωγών, του λαγονοψοίτου, του ορθού κοιλιακού
• Κατάγματα εκ κοπώσεως ηβικού οστού, του αυχένα του μηριαίου.
• Τραυματική ηβική οστείτης
• Παγίδευση του θυρεοειδούς νεύρου.

Οι παθήσεις αυτές μπορεί να είναι αποτέλεσμα:

• Χαλάρωσης του έξω βουβωνικού στομίου.
• Ρήξη της απονεύρωσης του έξω λοξού, του κοινού καταφυτικού τένοντα, του εγκάρσιου κοιλιακού
• Διαχωρισμός βουβωνικού συνδέσμου.

ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Κλινικά είναι δύσκολο να γίνει διαχωρισμός ανάμεσα στην κήλη των αθλητών και στα άλλα αίτια βουβωβικού άλγους. Για την διαφοροδιάγνωση μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ακτινογραφίες, υπέρηχους ,κοιλογραφίες ,μαγνητική τομογραφία ώστε να αποκλείσουμε της άλλες αιτίες.

Η διάγνωση του βουβωνικού άλγους στους αθλητές είναι δύσκολη για δύο λόγους: 1) η ανατομία της περιοχής είναι πολύπλοκη και 2) συνήθως συνυπάρχουν 2 με 3 διαφορετικοί τραυματισμοί.