Η κοινωνική παρακμή

Γράφει ο Παναγιώτης Καπετανάκης

Είναι πασιφανές ότι η κοινωνική παρακμή και τα εκφυλιστικά φαινόμενα αυξάνονται και στη χώρα μας μέρα τη μέρα. Η Γαλάτεια Καζαντζάκη στο έργο της «Γέλα παλιάτσο» γράφει: «κανείς δεν ενδιαφέρεται για το τι κάνει ο διπλανός του». Το κανείς ασφαλώς και είναι υπερβολή γιατί απλά υπάρχουν και οι λαμπρές εξαιρέσεις, οι οποίες όμως είναι λίγες δυστυχώς.

Από την άλλη, οι τραγικές συνέπειες της κλιματικής αλλαγής και οι συνεχιζόμενοι πόλεμοι γύρω μας δημιουργούν όλα μαζί ένα επικίνδυνο κοκτέιλ. Ο καλός καπετάνιος όμως στη φουρτούνα φαίνεται. Η κυβερνώσα δεξιά παράταξη στην πατρίδα μας λέει ότι πάμε καλά. Βουλευτές της όμως λένε ότι «υπάρχουν δυσκολίες στους πολίτες και πρέπει να τους ακούσουμε». Σημασία όμως έχει το γεγονός ότι ο περισσότερος κόσμος δεν τα βγάζει πέρα οικονομικά και αυτό είναι το όλον. Με επιδοματικές πολιτικές και βερμπαλισμούς δεν λύνονται τα προβλήματα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε κατάσταση vertigo διαρκείας. Δείχνει ότι βρίσκεται μέσα σε έναν «μαγικό κύκλο», για να θυμηθούμε τον τίτλο του έργου του Νικολάι Γκόγκολ, στον οποίο κύκλο κάνουν γύρους κενά κιβώτια ιδεών, διαλυτικές τάσεις, ατομικές φιλοδοξίες και αλληλοσπαραγμοί. Η καταστροφική πορεία τους προς τις Φαιδριάδες πέτρες είναι σταθερή.

Το ΠΑΣΟΚ εξακολουθεί να έχει απέναντί του έναν θυμωμένο κόσμο, αδικαιολόγητα πολλές φορές, και το κλικ της ανάκαμψής του μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή. Εξάλλου, κυβερνώντα κόμματα σοσιαλδημοκρατικής ιδεολογίας υπάρχουν σήμερα σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο.

Η παραδοσιακή Αριστερά που πήρε ψήφους στις ευρωεκλογές κυρίως απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ κρύβει το πρόγραμμά της και μέχρι εκεί…

Το παρακμιακό κοινωνικό περιβάλλον και τα εκφυλιστικά φαινόμενα τα επιβαρύνουν και άλλες καταστάσεις που συμβαίνουν μέσα κι έξω απ’ το σπίτι. Σ’ αυτές τις καταστάσεις αναφέρθηκαν πάρα πολλοί. Η Νίκη Αναστασέα που πήρε κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 2012 συγκλονίζει με τις έξι ιστορίες που περιγράφει στο έργο της «Τα άγρια περιστέρια». Ιστορίες τραγικές που συμβαίνουν καθημερινά κι έχουν ως αποτέλεσμα τη διάλυση οικογενειών, φιλικών και συγγενικών σχέσεων.

Ειδικότερα στην ιστορία της «Είπαν πως ήταν ατύχημα», όπου η αρχική αγάπη και η αλληλοεκτίμηση ενός ζευγαριού μετατρέπονται σε μίσος και αλληλοσπαραγμό, καθηλώνει τον αναγνώστη. Σε όλη αυτή την κατάσταση που δημιουργεί γκρίζο τοπίο κάθε ευαίσθητος δημοκρατικός πολίτης δεν μπορεί να παραμείνει θεατής.

Πρέπει να σηκώσουμε ανάστημα και να βγούμε μπροστά. Το τείχος που θα κρατήσει μακριά το καταστροφικό τσουνάμι δεν χτίζεται με λίγα χέρια. Οι μεμψιμοιρίες και ο πεσιμισμός κανέναν δεν ωφελούν στο τέλος της ημέρας.

Παναγιώτης Καπετανάκης

Τραπεζικός

Βέροια