Για την Παγκόσμια Ημέρα Βουνού

Γράφει ο Γιώργος Καισαρίδης

11 Δεκεμβρίου ,ημέρα αφιερωμένη από τα Ηνωμένα Έθνη στα Βουνά.

Τι όμως είναι το βουνά σήμερα για τον άνθρωπο; 

 Πέρα από την  τεράστια σημασία τους στην συνοχή του  μικρού μας πλανήτη  και της φύσης του,  της επίδρασης τους στο κλίμα της γης, των ποταμιών που ξεκινάνε από αυτά και τροφοδοτούν με πόσιμο νερό εκατομμύρια ανθρώπους, φυτά και ζώα, της παραγωγής πρώτων υλών  , των δασών που ανανεώνουν το οξυγόνο της γης και απορροφούν ρύπους και βλαβερές ουσίες, των οικοσυστημάτων που υπάρχουν σε αυτά και τόσα άλλα θαύματα ,υπάρχει και η άυλη προσφορά τους, που σήμερα είναι σημαντικότερη παρά ποτέ.

 Αυτά τα υψώματα από αρχής του κόσμου μας γοήτευσαν, ερεθίζοντας την φαντασία μας ,πλάθοντας μύθους για θεούς και δαίμονες, για οντότητες πέρα από την πραγματικότητα ,για έναν κόσμο πέρα και πάνω από τον ανθρώπινο.

 Γενιές και γενιές εκπαιδεύτηκαν, ανδρώθηκαν και ” ψήθηκαν " με διάφορες δοκιμασίες μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Έφεραν σε πέρας τους δικούς τους άθλους και επέστρεψαν στις φυλές και στις κοινωνίες τους πιο ακέραιοι και φιλοσοφημένοι. 

 Άνθρωποι γλύτωσαν από χαλασμούς , πολέμους και καταστροφές ή πολέμησαν τυράννους μέσα από το τραχύ τερέν των βουνών , αυτών των βουνών που δέχονται  μόνο αυτούς που μπορούν να αντέξουν.

 Καταφύγια ελευθερίας λοιπόν και πεδία τριβής και ενδοσκόπησης , δεξαμενές ιδεών αλλά και ότι απέμεινε από τον παράδεισο επί της γης. Σύμβολα αντίστασης, αιώνια μνημεία και βιβλιοθήκες της ιστορίας του πλανήτη.

Επίσης πεδία δικαίου που σου δίνουν τόσο όσο με την αξία σου και τις ικανότητες σου μπορείς να κατακτήσεις.

  Σαν άνθρωποι της φύσης , εμείς που κάναμε τον τρόπο ζωής μας επάγγελμα, οι "Συνοδοί Βουνού",   θέλουμε να δώσουμε στους ανθρώπους που δεν τα γνώρισαν, σε αυτούς που διστάζουν να δουν τι υπάρχει πάνω, πέρα και γύρω από αυτά. Σε αυτούς που από τις κορυφές τους θέλουν να ταξιδέψουν στον ορίζοντα , την ευκαιρία να το κάνουν. Την ευκαιρία με την δική μας παρουσία να νιώσουν ασφαλέστεροι στην αγκαλιά των βουνών και να ξεναγηθούν στα μυστικά τους .Στους μικρόκοσμος και μακρόκοσμος που κρύβουν. Στον αέρα ελευθερίας που έχουν, στο θρόϊσμα των φύλλων και το κελάρυσμα των νερών , στις μυρωδιές των ανοιξιάτικων λουλουδιών ,στην πολυπλοκότητα των εφήμερων νυφάδων του χιονιού, στα τοπία που ενέπνευσαν ζωγράφους και ποιητές.

 Με αυτό τον τρόπο πέρα από το επάγγελμα μας έχουμε την χαρά να παράγουμε κοινωνικό έργο, ευαισθητοποιώντας μια ολόκληρη κοινωνία που θα αγαπήσει, θα πονέσει και θα προστατέψει αυτό τον υπέροχο κόσμο που κρύβεται και επιβιώνει για εκατομμύρια χρόνια. 

 Και ίσως η επαφή με την φύση και τα βουνά μας κάνει να βρούμε ισορροπία, γυρνώντας πίσω σε ρυθμούς ζωής πιο γλυκούς, σαν τότε που άνθρωποι και βουνά ήτανε φίλοι....