Παιώνιες Βερμίου, μια ντουζίνα θεοί στον παράδεισο

Του Ηλία Τσέχου

Ήταν Κυριακή13/5/2018 και θα είναι ... Μαγεμένη, ανθισμένη, τραγουδισμένη, ηλιόλουστη, ούτε βροχούλας δάκρυ πάνω από τα χίλια μέτρα, έως βαθύ απόγευμα, μια ντουζίνα θεοί και άνθρωποι προσκυνήσαμε τους ύμνους της ηφαιστειακής ανθοφορίας της Παιώνιας, μιας κατακόκκινης μυρωδάτης θάλασσας να βασιλεύει δύσης και ανατολής...

Καταμετρήθηκε ένας αιώνας που ζήσαμε βαδίζοντας το Μεγάλο Λιβάδι, με τα λίγα μανιτάρια του, τα εναπομείναντα κρινάκια του, τα σαμάρια του, τα άλογα του, τις μουτσάρες του, οι οξιές και οι βελανιδιές μες στις μαργαρίτες, στα νεροκιτρινολούλουδα, θριαμβολογώντας, θαυμάζαμε θαυμάζαμε δεν τελείωνε ο μικρός καταρράκτης Χόλιγουντ ή Μπόλιγουντ...

Αμαρτήσαμε αμαρτήσαμε...κόψαμε δώδεκα μπουκετάκια, αλλά ήταν και δώρα από τις θεές βασίλισσες των βοτάνων Παιώνιες, εκατομμύριες τριγύρω μας, μας κρατούσε η ανάσα, πάλλοντας... Μέθυσε και ο χρόνος μαζί μας, αρχίσαμε χορούς και ψιθύρους της φύσης, όρκους που δεν δώσαμε, αλλά μας έχουν αλυσοδεμένους και του επόμενου ερχόμενου έτους...

Γεια και χαρά Γρηγόρηδες, Μαρίες, Ρένες, Θόδωροι, Ηλίες, Χρήστοι, Αχ! Παιώνιες Αιώνιες Αγάπες Στα Μέρη μας, Μυρώστε Θυσίες, Λερωμένα, Άπλυτα, των Παρατεταμένων Μακάριων Ύπνων των Ανθρώπων, το Αίμα δεν Είναι αθώο!