Με τους Ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Καρατάσι

Του Νίκου Τσιαμούρα

Το γλυκό φως της Άνοιξης αγκαλιάζει τις πλαγιές του όρους Βέρμιου, χαϊδεύει τα φυλλώματα της οξιάς στα πυκνά δάση. Ο αέρας άρχισε να κρυώνει εδώ στα 1900 μέτρα και το γαλάζιο του ουρανού χάθηκε Τα πρώτα σύννεφα κάνουν την εμφάνιση τους.

Κάτω από ένα συννεφιασμένο πρωινό φύγαμε από την Βέροια.

Προορισμός μας το χιονοδρομικό κέντρο 3-5 πηγάδια και η κορυφή Καρατάσι. Προσπερνάμε τον κάμπο της Νάουσας , με καταπράσινες εκτάσεις άριστα καλλιεργημένη γη, με οπωροφόρα, ροδακινιές, κερασιές και μηλιές.

Στρίψαμε αριστερά, μπρος τα μάτια μας ξεπροβάλλει η πόλη της Νάουσας κτισμένη σε μια φυσική αγκαλιά στους πρόποδες του ανατολικού Βερμίου σε υψόμετρο 330 μέτρων.

Η Νάουσα κατοικήθηκε από τους αρχαίους χρόνους από τους Βρύγες, που μετανάστευσαν από την Ασία στην Ευρώπη πριν ακόμη από τον Τρωικό πόλεμο.

Χαρακτηρίζεται από το 1955 και ηρωϊκή πόλη πλάϊ στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι, για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.

Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου που οδηγεί στο χιονοδρομικό, η οξιά κυριαρχεί το πράσινο φύλλωμα της μας ταξιδεύει. Φθάσαμε στο χιονοδρομικό, βρίσκεται σε υψόμετρο 1470 μέτρων.

Δάση αρχέγονα δρυς, οξιές και πεύκα μας καλωσορίζουν.

Ερημιά ανησυχητική.

Προετοιμασία της ομάδας για αναχώρηση και ανάβαση σε χορταριασμένες πίστες και καταπράσινα μονοπάτια.

Σήμερα είμαστε μια καλή συντροφιά 7 ορειβατών.

Θαυμάζουμε για μερικά λεπτά της ώρας την ομορφιά του τοπίου. Το θέαμα είναι γαλήνιο και η εμπειρία να αντικρύζεις δάση αρχέγονα σε ένα ήρεμο πρωινό είναι πάντα ξεχωριστή.

Βέρμιο, από εδώ ξεκίνησε ο βασιλιάς Μίδας για να φτάσει στην Φρυγία.

Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, αλεπούδες και λύκοι.

Ορειβατούμε δίπλα από το συνδετικό που ανεβάζει τους σκιέρ λίγο ψηλότερα.

Είναι πρωί κάνει κρύο ακόμη αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.

Η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας, τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του πράσινου τοπίου. Αφήνεις πίσω την καθημερινότητα και ξαναγεννιέσαι.

Εμείς οι ορειβάτες προτιμάμε τον γλυκό ήχο του αέρα που έρχεται από τις βουνοπλαγιές και τη μυρωδιά του ίδιου του αέρα αρωματισμένη από την μυρωδιά της καταπράσινης οξιάς.

Ο αέρας είναι πολύτιμος για τον άνθρωπο γιατί όλοι μας μοιραζόμαστε την ίδια αναπνοή – τα ζώα του δάσους. τα αιωνόβια δένδρα, τα πουλιά, ο άνθρωπος - όλοι μας μοιραζόμαστε την ίδια ανάσα.

Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές, φωνές και ήχοι γνώριμοι μας καλωσορίζουν.

Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στα σπίτια μας.

Κάτω από ένα ατέλειωτο δάσος οξιάς συνεχίζουμε.

Η πορεία σε Ανοιξιάτικο τοπίο μόλις άρχισε....

Mια φύση όμορφη , πλανεύτρα μας υποδέχεται, με το ξεκίνημα το μονοπάτι ανηφορικό.

Αυτή η φύση που επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της.

Μετά από μια επίπονη δυνατή ανηφορική πορεία ανάμεσα σε θεόρατες οξιές φθάσαμε σε ξέφωτο.

Η ατμόσφαιρα καθαρή όπου και να γυρίσεςι το βλέμμα σου μαγνητίζεσαι από την εκπληκτική ομορφία γύρω σου.

Ηρεμία....!

Εδώ στο βουνό έχεις το δικό σου ξεχωριστό πρόσωπο.

Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους.

Με το τραγούδι κάποιων πουλιών πήραμε πορεία αριστερά, αφήσαμε την ξύλινη πινακίδα που γράφει, Μαύρη πέτρα - ( Καρατάσι). Σήμερα θέλουμε να κάνουμε μια πορεία μεγαλύτερη σε χιλιόμετρα

Ανηφορίζουμε, σε δασωμένο μέρος πυκνό και αδιαπέραστο, με δυσκολία ανεβαίνουμε την πλαγιά με ένα παγωμένο αέρα να ξεσπά σε δένδρα και πάνω μας. Ανάβαση και πάλι ανάβαση το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο κυματιστά , χωρίς τέλος.

Ανεβαίνοντας ψηλότερα τριγύρω τοπίο γυμνό από δένδρα, βράχια και πέτρες τώρα μονοπάτι ανηφορικό.

Φθάσαμε στην κορυφογραμμή μετά από μια επίπονη και τρομερά δύσκολη ορειβασία λόγω του πολλού αέρα.

Βρισκόμαστε σε υψόμετρο 1900 μ. λίγο πριν την κορυφή.

Είμαστε σε ξέφωτο με ένα κρύο που τρυπάει κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης.

Φοράμε γάντια και σκούφους.

Εδώ το βουνό έχει το δικό του ξεχωριστό πρόσωπο.

Ένας παγωμένος αέρας μας κόβει την ανάσα, ο συννεφιασμένος ουρανός, το πρωινό κρύο, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα.

Φθάσαμε στην κορυφή με τον αέρα να μας ακολουθεί .

Από την πλευρά της Έδεσσας πανέμορφες οι λίμνες της Βεγορίτιδος με την Άρνισσα και η λίμνη του Αμυνταίου.

Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής μέσα από ένα ονειρικό δασωμένο τοπίο, πανέμορφο.

Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής όλη μια συντροφιά όλη μια παρέα από ορειβάτες που δείχνουν ότι δεν βιάζονται για την επιστροφή.

Ο συνεχής αέρας τονίζει τα χρώματα, η ομορφιά της φύσης τριγύρω, για μια άλλη φορά μας ταξιδεύει.

Η κατάβαση από άλλη διαδρομή με εικόνες, από μια παραμυθένια φύση γαλήνια, ήσυχη, ανόθευτη.

Η σημερινή μέρα απολαυστική με μια ομορφιά ανέγγιχτη από τα γύρω δάση. Ορειβατήσαμε πάλι στις πλαγιές του βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσαμε  την ομορφιά του, πήραμε κάτι από την γοητεία του.

Το πανέμορφο τοπίο , ο αέρας που μας ταλαιπώρησε, η συνεργασία , η συγκίνηση της διαδρομής ήταν από τα κύρια χαρακτηριστικά της σημερινής εξόρμησης.

Η ορειβασία είναι ένα ταξίδι δεν είναι πάντα ένας προορισμός