Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην εποχή των κρίσεων

Γράφει ο Τάσος Βασιάδης

Παρά τις χαρούμενες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται με αφορμή την εορταστική περίοδο που ήδη ξεκίνησε, μια γενικότερη αίσθηση ανασφάλειας κυριαρχεί στην καθημερινότητα των πολιτών, με τις πολεμικές συρράξεις στην ευρύτερη περιοχή να βρίσκονται σε εξέλιξη, με το αγροτικό ζήτημα να λαμβάνει διαστάσεις γενικότερης πολιτικής και κοινωνικής κρίσης και με την οικονομική επισφάλεια που συνοδεύει τις αυξήσεις των βασικών καταναλωτικών προϊόντων να κλιμακώνεται ανεξέλεγκτα.

Η περιστροφή της επικαιρότητας στα καθημερινά αυτά ζητήματα της εποχής, είχε ως συνέπεια πλην άλλων, τος υποτονικές αναφορές στην Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που με απόφαση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών καθιερώθηκε να τιμάται την 10η Δεκεμβρίου εκάστου έτους.

Μερικές από τις προκλητικές καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων την εποχή των κρίσεων που βρίσκονται σε πλήρη αναντιστοιχία με την πολιτιστική ανάπτυξη της ανθρωπότητας αποτελούν, οι προσφυγικές μετακινήσεις, οι κοινωνικές ανισότητες, η εξουθένωση της προσωπικότητας των αδυνάτων, η επιβολή του δίκαιου του ισχυρότερου, οι πολιτικές φυλακίσεις, οι εξορίες και τα βασανιστήρια.

Οι καταπατήσεις όμως των ανθρώπινων δικαιωμάτων δεν εξαντλούνται εκεί.

Εντοπίζονται και εκδηλώνονται με την καθημερινή έξαρση φαινομένων τα οποία γίνονται εμφανώς αντιληπτά, ενίοτε και με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο, από τον κάθε πολίτη.

Μερικές από αυτές τις καθημερινές καταπατήσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αφορούν ολόκληρες ομάδες συνανθρώπων μας, ενώ άλλες μεμονωμένα περιστατικά.

Η αύξηση της ανεργίας, αποτελεί μια κατάφωρη καταπάτηση ανθρώπινου δικαιώματος η οποία υποβαθμίζει την αξία του ανθρώπου, εξουθενώνει την προσωπικότητά του και τον ωθεί σταδιακά στην κοινωνική απένταξη με όλες τις αυτονόητες συνέπειες για την κοινωνία και για τον ίδιο.

Η έξαρση της εγκληματικότητας, το επισφαλές της σωματικής ακεραιότητας και ο φόβος καταστροφής της περιουσίας, αποτελούν κραυγαλέες παραβιάσεις του ανθρωπίνου δικαιώματος της δημόσιας ασφάλειας, που είναι ξένες με κάθε έννοια συντεταγμένης πολιτείας.

Κάθε πολίτης που, σύμφωνα με τις δυνατότητές του, συμμετέχει στις δαπάνες που απαιτούνται για την λειτουργία του κράτους πρέπει να είναι και να αισθάνεται ασφαλής στον τόπο διαμονής, στον τόπο εργασίας και όπου γενικώς δραστηριοποιείται.

Η μη ισότιμη κατοχύρωση της Παιδείας, δηλαδή της μόρφωσης, της συγκροτημένης γνώσης και της διαρκούς ενημέρωσης όλων ανεξαιρέτως των πολιτών, ώστε αυτοί να μπορούν να ανταποκρίνονται στις ανάγκες της προσωπικής τους προόδου και της ευρύτερης κοινωνικής ανάπτυξης, αποτελεί εμφανή καταπάτηση στοιχειώδους ανθρωπίνου δικαιώματος.
Στα Ανθρώπινα Δικαιώματα ασφαλώς εντάσσεται και η Ελευθερία της Έκφρασης και της Πληροφόρησης δια των ΜΜΕ, που παρά την συνταγματική κατοχύρωση, χρήζει διαρκούς επαναβεβαίωσης.

Το κορυφαίας όμως σημασίας ανθρώπινο δικαίωμα το οποίο νοείται ως αυτονόητο σε μια οργανωμένη και σύγχρονη κοινωνία είναι αναμφισβήτητα η Υγεία.

Η διασφάλιση παροχής υπηρεσιών Υγείας με ισότιμο τρόπο σε όλους τους πολίτες μιας πολιτείας η οποία θεωρείται ως ευνομούμενη, αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα του οποίου η καταπάτηση αποτελεί σαφέστατα ένδειξη κοινωνικής οπισθοδρόμησης και υπανάπτυξης.

Αυτές αλλά και άλλες λιγότερο ή περισσότερο μεμονωμένες περιπτώσεις παραβίασης ανθρωπίνων δικαιωμάτων γίνονται αντιληπτές από τον καθένα στην σημερινή κοινωνία.

Η υποστήριξη αυτών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων αποτελεί μια ιδιαίτερα επίπονη αποστολή, που απαιτεί διαρκή αφύπνιση, νηφαλιότητα, ανθρώπινη ευαισθησία και συνέπεια εκ μέρους της πολιτείας, των κοινωνικών οργανώσεων και καθενός πολίτη ξεχωριστά.

Η Παγκόσμια Ημέρα η οποία είναι αφιερωμένη στα Ανθρώπινα Δικαιώματα, παρά την υποτονικότητα που την χαρακτήρισε, ας αποτελέσει ένα νέο ξεκίνημα για όλους.

Χρέος της πολιτείας, της οργανωμένης κοινωνίας, κάθε αρμόδιου παράγοντα αλλά και κάθε ενεργού πολίτη, είναι η συντονισμένη δραστηριοποίηση, ιδιαίτερα στην εποχή των κρίσεων, με στόχο την προάσπιση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και την εξάλειψη των φαινομένων παραβίασης τους.