Εγώ - δύστινο σύνδρομο

Γράφει ο Τάσος Τασιόπουλος

Η τρέχουσα περίοδος χαρακτηρίζεται σαν περίοδος πολιτικής μετάβασης, η κατεύθυνση της οποίας θα καθοριστεί από τα όσα βιώνουν οι πολίτες και κυρίως από τις απαντήσεις που θα δώσουν οι πολιτικές δυνάμεις στο άμεσο μέλλον.

Φυσικά δεν θα ήταν υπερβολή να περιγράψει κανένας ως καταλύτη αυτών των εξελίξεων τα όσα συνέβησαν στην εκλογική διαδικασία του ΠΑΣΟΚ την προηγούμενη Κυριακή, ιδίως αν συνεχιστεί η πανηγυρική συμπόρευση στην προτίμηση της ανανέωσης, της ενότητας και της αυτοδύναμης πορείας που προτείνει ο ΝΙΚΟΣ ΑΝΔΡΟΥΛΑΚΗΣ παρακολουθώντας τις μεγάλες αλλαγές που συντελούνται τόσο διεθνώς όσο και τις εντοπισμένες μέσα στην ελληνική κοινωνία και οι οποίες θα καθορίσουν όχι μόνον βραχυπρόθεσμα αλλά και μεσομακροπρόθεσμα την πορεία της χώρας μας.

Ειπώθηκε πολλές φορές πως αθώοι υπάρχουν πολλών ειδών όταν όμως κάποιος εκλαμβάνει το προνόμιο σαν προκατάληψη και επιδιώκει μέσα από κληρονομική εξουσία να ζητιανεύει δίψα για περισσότερη εξουσία τότε κάτι δεν πάει καλά στην συγκεκριμένη περίπτωση.

Και δυστυχώς την Κυριακή θα γίνει μια απελπισμένη προσπάθεια το ΠΑΣΟΚ αντί να πάει στην ανανέωση να οδεύσει στην ανακύκλωση.

Βέβαια οι πολίτες δεν έτρεξαν να υποστηρίξουν έναν 70χρονο βουλευτή με δύστινο σύνδρομο εγώ, ενός των τριών ενδόξων οίκων που μας κυβερνάνε εδώ και καμιά 70αρια χρόνια, έναν πρώην πρόεδρο τεμαχιστή του ΠΑΣΟΚ και νυν του ένδοξου ΚΙΔΗΣΟ έναν πρώην Πρωθυπουργό και νυν ίσως και αεί πρόεδρο της σοσιαλιστικής διεθνούς, όχι μόνον γιατί μύριζε “μούχλα”, όπως ακούστηκε ή γιατί αποτελεί ανακύκλωση αλλά γιατί ένα υπόγειο ποτάμι νέων ανθρώπων αρνήθηκε τις κληρονομικές ιεραρχίες και αιφνιδίασε τους αόμματους πρεσβύωπες της κομματικής νομενκλατούρας και ακύρωσε επίσης τις εστίες των μηχανισμών μέχρι και τα τελευταία γρανάζια τους, όπως και στο χωριό μας εδώ δίπλα μας στην Αλεξάνδρεια που γυροφέρνουν μεταξύ Παπανδρέου και Συριζα κατά πως φυσάει ο άνεμος.
Αυτοί οι νεολαίοι διάλεξαν ένα νέο 42χρόνο πολιτικό που δεν έχει καμία από τις παλιές νοοτροπίες, αλλά είναι το ακριβώς αντίθετο και στην πολιτική νοοτροπία και προπαντός τις αξίες και τις πρακτικές.

Ψεύδεται ασύστολα και απροκάλυπτα ο αντίπαλος του, όταν τον κατηγορεί για παλαιοκομματισμό και το θεωρεί αυτό ως απότοκο ζορίσματος και το εκλαμβάνει ως ανέκδοτο που κάποιες φορές λέγονται από ζορισμένους υποψήφιους προεκλογικά.

Δεν αναφέρεται σε καμία από τις πάμπολλες αδυναμίες του αντιπάλου, στα καταστροφικά για το ΠΑΣΟΚ και για τη χώρα χρόνια, γιατί θέλει να επαναφέρει στο προσκήνιο το ΠΑΣΟΚ που συνομιλεί με ευρωπαϊκά ρεύματα αλλά και την ελληνική διανόηση.

Ε, ναι λοιπόν με την εκλογή του ΝΙΚΟΥ η δημοκρατική παράταξη επανέρχεται και το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει σαν κύμα μέσα στα ευρωπαϊκά ρεύματα γιατί ο νέος πρόεδρος μπορεί να μεταφράσει σωστά τα προτάγματα της εποχής , τις επιθυμίες της εκλογικής βάσης και να επιδείξει αρετήν και τόλμην και να πάει μπροστά.