Η παράσταση «Νόστος ρίζα μ’ και κλαδί μ´» παρουσιάστηκε στην Βέροια (φωτογραφίες, βίντεο)

Η θεατρική παράσταση του Δημήτρη Πιπερίδη με τίτλο «ΝΟΣΤΟΣ ρίζα μ’ και κλαδί μ´», σε σκηνοθεσία Τάκη Βαμβακίδη, παρουσιάστηκε την Τετάρτη στον Χώρο Τεχνών Βέροιας.

Την εκδήλωση διοργάνωσε ο Σύλλογος Ποντίων Μακροχωρίου, με την υποστήριξη της Ευξείνου Λέσχης Βέροιας, και αποτέλεσε ένα μνημόσυνο θα λέγαμε γι αυτούς που αφήσαμε πίσω, τους προγόνους μας.

Το έργο είναι γραμμένο σε δύο διαλέκτους, την Ποντιακή και την νέα Ελληνική.

Σήμερα παρουσιάστηκε στην Ποντιακή διάλεκτο.

Μέσα από την τραγική ιστορία μιας οικογένειας οι θεατές παρακολούθησαν τα ιστορικά γεγονότα που οδήγησαν στην γενοκτονία του ποντιακού Ελληνισμού και στον ξεριζωμό.

Νόστος!

Νόστος σημαίνει επιστροφή στην πατρίδα, νοσταλγία, λαχτάρα, προσμονή.

Το ταλέντο των ηθοποιών συγκίνησε βαθιά τους παρευρισκόμενους οι οποίοι τους χάρισαν το θερμό τους χειροκρότημα.

Έπαιξαν οι ηθοποιοί: Τάκης Βαμβακίδης, Αλέξης Παρχαρίδης, Μάγδα Πένσου και Έλενα Νεανίδη.

Στο τέλος της εκδήλωσης απονεμήθηκαν αναμνηστικά στους συντελεστές της παράστασης.

Υπόθεση έργου

Μια χαρακτηριστική αλλά άγνωστη στους πολλούς πτυχή του δράματος του Ελληνισμού του Πόντου. Οι μέρες στο Βατούμ, όταν χιλιάδες Πόντιοι τόσο από τον ίδιο τον ιστορικό Πόντο, όσο και από τις ακμάζουσες άλλοτε κοινότητες της καταρρέουσας τσαρικής Ρωσίας, συνωστίζονται αναμένοντας το καράβι που θα τους φέρει στην Ελλάδα.

Μια οικογένεια ευκατάστατων εμπόρων της Τραπεζούντας, στοιβαγμένη σε ένα φτωχικό διαμέρισμα στο λιμάνι του Βατούμ. Τι τους ξημερώνει; Ποιο μπορεί να είναι το μέλλον τους σε μια πόλη τόσο κοντινή, αλλά και τόσο διαφορετική από τη δική τους;

Στο αποκορύφωμα της ιστορικής του περιπέτειας, ένας λαός που σύντομα δεν θα έχει πατρίδα, αναζητά ένα αύριο. Μπορεί να το βρει στην Ελλάδα. Τη χώρα που έμαθαν να αγαπούν, αλλά δεν την είδαν ποτέ;

Όσο η αβεβαιότητα μεγαλώνει, παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια…

Ίσως είναι καλύτερο να κλείσουν οριστικά τις πληγές του παρελθόντος, πριν πάρουν στο δρόμο για την Ελλάδα. Γιατί ο χρόνος τρέχει εις βάρος τους και το ξέρουν…

• DSC_0044 DSC_0044
• DSC_0048 DSC_0048
• DSC_0052 DSC_0052
• DSC_0054 DSC_0054
• DSC_0055 DSC_0055
• DSC_0058 DSC_0058
• DSC_0061 DSC_0061
• DSC_0062 DSC_0062
• DSC_0069 DSC_0069
• DSC_0072 DSC_0072
• DSC_0075 DSC_0075
• DSC_0079 DSC_0079
• DSC_0081 DSC_0081
• DSC_0085 DSC_0085
• DSC_0086 DSC_0086
• DSC_0087 DSC_0087
• DSC_0088 DSC_0088
• DSC_0089 DSC_0089
• DSC_0090 DSC_0090
• DSC_0091 DSC_0091
• DSC_0093 DSC_0093
• DSC_0095 DSC_0095
• DSC_0096 DSC_0096
• DSC_0104 DSC_0104
• DSC_0109 DSC_0109
•