«Η μουσική είναι γλώσσα ψυχής»: Η Άννα Αφεντούλη και το Little Piano School στη Βέροια
- Γράφτηκε από τον/την Αρθρογράφος
Η Αναστασία Τσακιρίδου είχε μια υπέροχη και ουσιαστική συζήτηση με την Άννα Αφεντούλη, από τη μουσική σχολή Little Piano School — μια παιδαγωγό που έχει αφιερώσει τη ζωή της στη μουσική και στα παιδιά.
Μέσα από τη συνέντευξη, ξεδιπλώνεται η αγάπη της για τη διδασκαλία, η πίστη της στη δύναμη της μουσικής να διαμορφώνει ψυχές και χαρακτήρες, αλλά και η βαθιά σχέση εμπιστοσύνης που καλλιεργεί με τους μικρούς μαθητές της.
Πώς ξεκίνησε το Little Piano School στη Βέροια και ποιο ήταν το όραμα πίσω από τη δημιουργία του;
Το Little Piano School είναι μια εξειδικευμένη μέθοδος μουσικής εκπαίδευσης, με βάση το πιάνο, για βρέφη και παιδιά. Δημιουργήθηκε από την Kim Monica Wright, καθηγήτρια πιάνου, φιλοσοφίας και ψυχολογίας, και τη Renata Riguto, ψυχολόγο, στο Udine της Ιταλίας. Υπάρχουν πολλά Little Piano School σε διάφορες χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής.
Προσωπικά, από μικρή ηλικία ήθελα να συνδυάσω την αγάπη μου για τα μικρά παιδιά και το πιάνο. Στην Ελλάδα, όμως, τα μοτίβα μουσικής εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες είναι πολύ συγκεκριμένα. Ψάχνοντας, λοιπόν, στο εξωτερικό αυτό το διαφορετικό που αναζητούσα, ανακάλυψα τη μέθοδο Little Piano School.
Όταν ολοκλήρωσα την εκπαίδευσή μου εκεί, αποφάσισα, σε συνεργασία με την Kim, να δημιουργήσω τον δικό μου χώρο στη γενέτειρά μου, τη Βέροια. Τα όνειρά μου για αυτή τη σχολή, που άνοιξε πολύ δειλά σε μια εποχή που μόλις είχε ξεκινήσει η μεγάλη κρίση, ήταν πολλά. Το πιο σημαντικό, όμως, από όλα ήταν, και είναι, να καταφέρω, ως παιδαγωγός, να βάλω κι εγώ ένα μικρό αλλά ουσιαστικό λιθαράκι στην προσωπικότητα και στο μέλλον των παιδιών. Να τους δείξω έναν δρόμο διαφορετικό από αυτόν που υπαγορεύει η σημερινή εποχή.
Πώς συνδυάζετε την τεχνική με τη δημιουργικότητα και την αγάπη για τη μουσική;
Αρχικά, με πολύ εξειδικευμένη γνώση. Όταν μιλάμε για εκπαίδευση από τόσο μικρές ηλικίες, πρέπει να είμαστε πάρα πολύ προσεκτικοί και να γνωρίζουμε καλά τα στάδια ανάπτυξης, ψυχολογίας και κινησιολογίας, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνουν γνώση τα παιδιά ανά ηλικία — ώστε να πάρουν την πληροφορία με τον τρόπο που εκείνα μπορούν, και όχι με τον τρόπο που γνωρίζω εγώ ως ενήλικας. Πρέπει, δηλαδή, να μιλάω τη γλώσσα τους.
Τα παιδιά αγαπούν τις εκπλήξεις, το τραγούδι, την κίνηση, τη θεατρικότητα μέσα από την οποία μεταφέρει κάποιος ένα στοιχείο που θέλει να διδάξει, και κυρίως λατρεύουν να επεξεργάζονται τον χώρο γύρω τους και ό,τι υπάρχει σε αυτόν. Το πιάνο το βλέπουν αρχικά σαν ένα παιχνίδι που θέλουν να ανακαλύψουν. Τα χρώματα που έχουν οι νότες δημιουργούν μια τεράστια γκάμα παιχνιδιών και ερεθισμάτων, ώστε να αντιδρούν με απόλυτη φυσικότητα σε αυτά.
Σε γενικές γραμμές, παρακολουθούμε το κάθε παιδί εξατομικευμένα μέσα στην ομάδα, σε ό,τι το σώμα του, το μυαλό του και η καρδιά του ζητάει.
Πόσο σημαντική θεωρείτε τη μουσική εκπαίδευση στη διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός παιδιού;
Καταρχάς, αν ήταν στο χέρι μου, όλα τα σχολεία της χώρας —σε όλες τις βαθμίδες— θα είχαν καθημερινά μαθήματα μουσικής. Αυτό, νομίζω, τα λέει όλα! Πάνω στο κομμάτι της σημασίας της μουσικής εκπαίδευσης δεν χρειάζεται να πω μόνο τη δική μου γνώμη· θα παρότρυνα τους αναγνώστες σας να αναζητήσουν και να διαβάσουν κάποιες από τις αμέτρητες επιστημονικές μελέτες που επιβεβαιώνουν την επίδρασή της στον ανθρώπινο εγκέφαλο και στα δύο είδη νοημοσύνης.
Η μουσική επηρεάζει σημαντικά τόσο το IQ όσο και το EQ, τη συναισθηματική νοημοσύνη, διαμορφώνοντας όχι μόνο τη σκέψη, αλλά και την ψυχική ισορροπία του παιδιού.
Πώς επηρεάζει η μουσική την αυτοπεποίθηση και τη συγκέντρωση των μαθητών;
Κάθε μουσικό κείμενο έχει έναν βαθμό δυσκολίας που τα παιδιά καλούνται να ξεπεράσουν. Γνωρίζοντας ο παιδαγωγός τα όρια και την ψυχοσύνθεση του κάθε παιδιού, μέσα από τη σωστή διδασκαλία το βοηθά να μάθει πώς να υπερβαίνει τις δυσκολίες και να τα καταφέρνει σε κάτι που πριν του φαινόταν «βουνό». Αυτό, από μόνο του, δίνει στα παιδιά θάρρος και την ικανοποίηση ότι, προσπαθώντας, μπορούν να καταφέρουν τις προκλήσεις που συναντούν.
Όσον αφορά τη συγκέντρωση, κι αυτή έρχεται σταδιακά. Κάθε μουσικό κείμενο ξεκινά με την αναγνώριση απλών μουσικών στοιχείων, όπως οι νότες και οι αξίες, και κάθε φορά που τα παιδιά τα καταφέρνουν, προστίθενται επιπλέον. Έτσι, πρέπει ταυτόχρονα να βλέπουν, να αναγνωρίζουν και να εφαρμόζουν αυτά που μαθαίνουν. Όταν σταδιακά το μουσικό κείμενο εμπλουτίζεται και δυσκολεύει, ο εγκέφαλος δίνει εντολή προσήλωσης για να μη χαθεί η σειρά. Το αποτέλεσμα είναι να αυξάνεται όχι μόνο η συγκέντρωση, αλλά και η μνήμη.
Ποια είναι τα πιο συγκινητικά ή περήφανα στιγμιότυπα που έχετε ζήσει με τους μαθητές σας;
Η ζωή μου με τα παιδιά είναι γεμάτη συγκινήσεις και περηφάνια κάθε μέρα. Κάθε φορά που κατακτούν έναν νέο στόχο, μικρό ή μεγάλο, ξεπερνώντας το προηγούμενο όριό τους και προσθέτοντας ένα νέο κομμάτι στον εαυτό και στην προσωπικότητά τους — που ίσως δεν γνώριζαν καν ότι υπήρχε, νιώθω βαθιά ευγνωμοσύνη.
Ωστόσο, υπάρχουν στιγμές που πραγματικά μπορώ να βάλω τα κλάματα από συγκίνηση. Αυτό συμβαίνει κυρίως με παιδιά που δεν ανήκουν στον “μέσο όρο” λόγω διαφόρων δυσκολιών, είτε σωματικών, είτε νοητικών, είτε μαθησιακών. Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάθε στόχος που επιτυγχάνεται μεγενθύνει τη χαρά και τη συγκίνηση.
Καταλαβαίνετε, με τόσες «ταμπέλες» που έχουμε βάλει παντού, κάποιοι μένουν απέξω… Και το πιο σπουδαίο, για όλους τους ανθρώπους, μικρούς και μεγάλους, είναι να νιώθουν ότι χωράνε κι αυτοί στη «μεγάλη εικόνα».
Ποιο είναι το όνειρό σας για το μέλλον του σχολείου;
Να μη σταματήσει ποτέ να υπάρχει!
Τι θα συμβουλεύατε έναν γονιό που σκέφτεται να γράψει το παιδί του σε μάθημα πιάνου αλλά διστάζει;
Η μουσική είναι γλώσσα επικοινωνίας, όσο περισσότερο γεμίζουμε τη ζωή ενός παιδιού με μουσική, άσχετα από το αν θα είναι πιάνο, κιθάρα, βιολί ή τρομπέτα, τόσο λιγότερος χώρος υπάρχει για κακές συνήθειες, απλά γιατί οι άνθρωποι μεταξύ τους έλκονται από τη γλώσσα την οποία μιλάνε!
Διαβάστε τη συνέντευξη στο www.analyzeit.gr
