Ίλζε Λογδανίδου: Η πρωταθλήτρια επτάθλου από τη Νάουσα

Συνέντευξη στον Λευθέρη Πλακίδα

Μεγάλωσε μέσα στο Στάδιο της Νάουσας. Εκεί έβλεπε όλους τους αθλητές και τις αθλήτριες να κάνουν όλα τα αγωνίσματα του στίβου και δεν ήξερε ποιο να επιλέξει. Έτσι κατέληξε να γίνει επταθλήτρια. Και είναι μία από τις καλύτερες στην Ελλάδα. Μεγαλωμένη σε αθλητική οικογένεια. Ο αδελφός της ασχολείται με Δέκαθλο και η μητέρα της είναι η Ίνα Παγκαλίδου παλιά πρωταθλήτρια στίβου. Στο πλαίσιο της εκπαίδευσης της (παρακολουθεί το τμήμα Διατροφολογίας στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ με υποτροφία από το ΣΕΓΑΣ) έκανε στάση στο στούντιο του Άγγελου Ζυμάρα και οι υπέροχες φωτογραφίες συνοδεύουν τη συνέντευξή της.

– Πόσα χρόνια ασχολείσαι με το στίβο και πώς ξεκίνησες;

Είμαι από πάρα πολύ μικρή μέσα στο γήπεδο δίπλα στη μητέρα μου που εργαζόταν και συνεχίζει να εργάζεται εκεί. Μπήκα στην ομάδα του φυτωρίου της Γ.Ε. Νάουσας από την πρώτη δημοτικού και ξεκίνησα να ασχολούμαι σοβαρά με τον στίβο με το που μπήκα στο Γυμνάσιο δηλαδή γύρω στα οκτώ χρόνια.

– Το έπταθλο και τα σύνθετα είναι από τα πιο απαιτητικά αγωνίσματα στο στίβο. Με τι κριτήρια το επιλέξατε εσύ και ο προπονητής σου;

Στο σύλλογο μας όλα τα παιδιά από μικρή ηλικία ασχολούνται με όλα τα αγωνίσματα καθώς όλοι προπονητές του συλλόγου μας είναι υπέρ της πολυπλευρικότητας. Η μητέρα και προπονήτρια μου είχε ήδη αθλητές σύνθετων αγωνισμάτων και μου άρεσε που το πρόγραμμα της προπόνησης ήταν κάθε μέρα διαφορετικό και όχι μονότονο. Αν και για την ηλικία που ήμουν τότε, ήμουν αρκετά καλή στο μήκος και στα εμπόδια, ήθελα να δοκιμάσω και τα αλλά αγωνίσματα του επτάθλου.

– Σε αυτά τα αγωνίσματα οι διακρίσεις, ειδικά σε διεθνές επίπεδο, έρχονται στις ηλικίες από 24 έως 30. Θα έχεις την οικονομική υποστήριξη και τις αντοχές, ψυχολογικές και συναισθηματικές, να κρατηθείς για να διαπιστώσεις που μπορείς να φτάσεις;

Σίγουρα θα ήθελα να δω μέχρι που μπορώ να φτάσω και επειδή ξέρω τον εαυτό μου θα είχα τις ψυχολογικές και συναισθηματικές αντοχές. Όσο αναφορά την οικονομική υποστήριξη, αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι. Η οικογένεια και ο σύλλογος μου με στηρίζουν όσο το δυνατό για τα εγχώρια πρωταθλήματα (π.χ. πανελλήνιο πρωτάθλημα) αλλά σίγουρα δεν θα είχαν τη δυνατότητα να με στηρίξουν για διεθνείς αγώνες που οι απαιτήσεις είναι σαφώς μεγαλύτερες. Σε αυτό όμως σίγουρα υπάρχει μεγάλη βοήθεια από την ομοσπονδία σε βαλκανικά, ευρωπαϊκά και άλλα πρωταθλήματα αλλά δεν γνωρίζω τι βοήθεια παρέχεται για διοργανώσεις όπως διεθνή μίτινγκ.

– Πώς είναι η καθημερινότητά σου στο κομμάτι των προπονήσεων;

Η προπόνηση αποτελεί μέρος της καθημερινότητας μου εδώ και πολλά χρόνια. Νομίζω μου είναι αδύνατον να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς προπόνηση η οποία διαρκεί περίπου ένα 3ωρο καθημερινά. Όμως λόγω των απαιτήσεων του αθλήματος υπάρχουν μέρες που βρίσκομαι στο στάδιο και πρωί και απόγευμα , προσπαθώντας πάντα μπορώ να τη συνδυάσω και με τη σχολή μου καθώς είμαι φοιτήτρια.

– Τι έχει αλλάξει το διάστημα με την καραντίνα και πώς διαμορφώνεται το προπονητική σου πρόγραμμα με τα νέα δεδομένα;

Η καραντίνα έχει δυσκολέψει τη ζωή όλων των ανθρώπων και πόσω μάλλον των αθλητών. Έχω επιστρέψει στην πόλη μου αφού η σχολή μου είναι κλειστή και προσπαθώ να γυμνάζομαι καθημερινά. Εννοείται ότι το προπονητικό πρόγραμμα είναι τελείως διαφοροποιημένο αλλά προσπαθώ να κρατήσω τη γενική φυσική κατάσταση σε ένα καλό επίπεδο. Ευτυχώς στο σπίτι έχουμε ένα μικρό προσωπικό γυμναστήριο που γυμναζόσαστε οικογενειακά μαζί με τον αδερφό μου ο οποίος είναι δεκαθλητής, κάτω από την καθοδήγηση της μητέρας και προπονήτριας μας.

– Τι ρεκόρ έχεις σε καθένα από τα επτά αγωνίσματα και ποια είναι τα δυνατά σου;

Στα 100 μ. με εμπόδια: 14″76, στο άλμα εις ύψος 1.63, στη σφαιροβολία 9.29 που είναι από τα αγωνίσματα που υστερώ παρά πολύ και δουλεύω για να βελτιωθώ, στα 200 μέτρα 26″29, στο άλμα εις μήκος 5.95, στον ακοντισμό 34.27 μέτρα και στα 800 μέτρα 2’21″03. Αυτά είναι τα ατομικά μου ρεκόρ τα οποία σχεδόν όλα είναι μέσα στο έπταθλο. Τα δυνατά μου αγωνίσματα είναι το μήκος, τα εμπόδια και τα 800 μέτρα.

– Πού προπονείσαι και τι δυσκολίες συναντάς στο πρόγραμμα σου;

Είμαι φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη, όχι πολύ μακριά από την πόλη μου, οπότε οι προπονήσεις μου γίνονται τόσο στη Θεσσαλονίκη όσο και στη Νάουσα. Δεν σημαίνει όμως ότι αυτό είναι εύκολο. Τις μέρες που έχω σχολή γυμνάζομαι στη Θεσσαλονίκη ενώ τις υπόλοιπες επιστρέφω στην πόλη μου όπου η προπόνηση γίνεται με την προπονήτρια μου πιο ποιοτικά και άνετα.

– Μπορεί να συνδυαστεί ο υψηλός πρωταθλητισμός με σπουδές; Πώς σκέφτεσαι το μέλλον μετά;

Όλα μπορούν να συνδυαστούν αν υπάρχει πάνω από όλα θέληση , πολύ υπομονή και επιμονή και σίγουρα πίστη στον εαυτό σου. Δύσκολο μεν εφικτό δε. Μόλις τελειώσω τη σχολή μου έχω στο μυαλό μου να επιστρέψω στην πόλη μου τη Νάουσα και θα προσπαθήσω να συνδυάσω την προπόνηση και την εργασία μου.

– Στον ελεύθερο σου χρόνο με τι ασχολείσαι;

Αν και ο ελεύθερος μου χρόνος είναι ελάχιστος γιατί ταυτόχρονα δουλεύω και σαν σερβιτόρα σε καφετέρια όταν μπορώ, προσπαθώ να τον αξιοποιήσω όσο το δυνατό πιο ευχάριστα γίνεται. Ως χόμπι ασχολούμαι με τη φωτογραφία και τη μαγειρική γιατί είναι δυο ασχολίες οι οποίες καταφέρνουν να με κάνουν να ξεφύγω από την καθημερινότητα.

– Πώς είναι να ζεις σε μία οικογένεια που κάνουν όλοι αθλητισμό σε υψηλό επίπεδο;

Πιστεύω οτι δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερα από το να ζεις με μια τέτοια οικογένεια γιατί όλοι καταλαβαίνουν τον αγώνα που κάνεις και προσπαθούν με τον ομορφότερο και τον πιο σωστό τρόπο να σου προσφέρουν ότι χρειάζεσαι έτσι ώστε να καταφέρεις να πετύχεις τον στόχο σου.

– Παρακολουθείς αθλήτριες του εξωτερικού και το πρόγραμμα που κάνουν;Τι σου λείπει στην Ελλάδα;

Ναι, αρκετές φορές παρακολουθώ αθλητές και αθλήτριες για να δω πώς δουλεύουν ή αν δουλεύουμε σε παρόμοιο στυλ. Αυτό που ζηλεύω όμως περισσότερο από όλα είναι οι εγκαταστάσεις και το «πλούσιο» υλικό πολύ έχουν στο εξωτερικό. Είναι αυτό που λείπει από την Ελλάδα. Όλοι οι αθλητές θα ήθελαν να ζουν και να προπονούνται σε τέτοιες εγκαταστάσεις αλλά για να μην είμαστε αχάριστοι αν δεν είχαμε κι αυτά που έχουμε δεν θα φτάναμε ως χώρα σε ένα τέτοιο ικανοποιητικό-καλό επίπεδο που βρισκόμαστε.

– Έχεις κάποια αθλήτρια πρότυπο που σε ενέπνευσε και γιατί;

Ένα από τα μεγαλύτερα πρότυπα που έχω είναι η Σερβίδα αθλήτρια η Ivana Spanovic που ειδικεύεται στο άλμα εις μήκος και η Αυστριακή επαταθλήτρια Ivana Dadic. Όμως πέρα από τα δυο πρόσωπα που ανέφερα, παρά πολλοί είναι οι αθλητές που με εμπνέουν όχι για κάποιο συγκεκριμένο λόγο αλλά όλοι είναι αξιόλογοι και αξιοθαύμαστοι αθλητές.

– Υπάρχουν νεότερα κορίτσια που έχουν επηρεαστεί από τη δική σου διαδρομή και θέλουν και εκείνες να μπουν στο μονοπάτι που έχεις ακολουθήσει; Τι θα τους πρότεινες να κάνουν;

Στον σύλλογο μας έχουμε πολλούς νεότερους αθλητές και πιστεύω ότι είμαι πρότυπο σε κάποια παιδιά, για αυτό πρέπει να είμαστε παρά πολύ προσεκτικοί στη συμπεριφορά μας, γιατί όλα τα παιδιά όταν έχουν ένα πρότυπο προσπαθούν να το μιμηθούν. Το μήνυμα που θα έδινα είναι ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει βιασύνη για κάτι το οποίο θέλουν πραγματικά να πετύχουν. Να έχουν το κεφάλι τους ψηλά και στα δύσκολα αλλά και στα εύκολα ώστε κάποια στιγμή να ανταμειφθούν για τον κόπο τους, την υπομονή και την επιμονή τους.

Πηγή: https://athletics-magazine.gr

Photo: Άγγελος Ζυμάρας