Ο «Μανώλης» Ολιζαντέμπε έγινε εργολάβος και δεν αγχώνεται: «Περνώ τη ζωή μου χαλαρά»

Ο Εμάνουελ Ολιζαντέμπε «επανεμφανίστηκε» μετά από χρόνια στα πολωνικά media αποκαλύπτοντας την καινούρια του ενασχόληση στη Νιγηρία όπου πλέον μένει μόνιμα τα τελευταία χρόνια. Και όχι, αυτή η ασχολία δεν περιλαμβάνει το ποδόσφαιρο...

Μας ξέχασε - τον ξεχάσαμε. Η' μήπως όχι; «Σαραντάρησε» και ο «Μανωλάκης». Τον επόμενο μήνα, στις 22 Δεκεμβρίου, κλείνει τα 42 ο Ολιζαντέμπε. Στην Ελλάδα δεν τον έχουμε δει από το 2012, όταν αγωνίστηκε με τη φανέλα της Βέροιας στη Football League. Το τελευταίο επίσημα καταγεγραμμένο γκολ της καριέρας του το πέτυχε εναντίον του Φωκικού (!!!) στις 16/5/2012.

Ουσιαστικά το ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου τελείωσε για τον «Μανώλη» το 2006. Στα 28 του. Κυρίως λόγω των ανυπέρβλητων σε ορισμένες περιπτώσεις προβλημάτων στα γόνατά του (χονδροπάθεια σε αμφότερα), τα οποία δεν του επέτρεπαν να είναι 100% ανταγωνιστικός και έτοιμος σε ολόκληρες τις σεζόν μετά την τελευταία του επέμβαση. Αν δεν είχε, άλλωστε, αυτό το πρόβλημα, πιθανότατα θα είχε πωληθεί στην Πόρτο που αρχικά τον ήθελε το καλοκαίρι του 2003 (δυο μήνες μετά τον αποκλεισμό του Παναθηναϊκού από τον ημιτελικό του Κυπέλλου UEFA) και ίσως να είχε πάρει και το Champions League του 2004 με τον Ζοσέ Μουρίνιο, ένα μήνα προτού στεφθούν πρωταθλητές Ευρώπης πολλοί εκ των συμπαικτών του στην Πορτογαλία.

Εκτοτε, μετά τη λήξη της πεναετούς καριέρας του στον Παναθηναϊκό (και μετά από τέσσερα σούπερ χρόνια στην Πολόνια Βαρσοβίας), ο Νιγηριανός επιθετικός... περιδιάβαινε σε Πόρτσμουθ, Ξάνθη, Κύπρο, Κίνα (κάτι πήγε να καταφέρει στη Ηenan Jianye με 21 συμμετοχές/5 γκολ στα 32 του,) προτού κρεμάσει τα παπούτσια του με τελευταίο σταθμό τη Βέροια.

Ο πλέον πολυσυζητημένος πολιτογραφημένος Πολωνός μη Ευρωπαίος ποδοσφαιριστής, αυτός ο σούπερ εκρηκτικός επιθετικός με την τρομερή όσφρηση του γκολ, αυτός ο φορ ολκής που όταν αποφάσιζε να τα δώσει όλα (δηλαδή στα ντέρμπι και στα «ευρωπαϊκά» ματς) δύσκολα αντιμετωπιζόταν, δεν μένει πια στην Ευρώπη όπως θα περίμεναν πολλοί. Ο Ολιζαντέμπε που πρωταγωνίστησε στην κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2004 με τρία εκτός έδρας γκολ/τρεις νίκες εναντίον ΠΑΟΚ, Προοδευτικής, Πανηλειακού στο φινάλε της σεζόν χώρισε πριν από λίγα χρόνια με την πρώτη σύζυγό του Beata Smolińska και επέστρεψε στην πατρίδα του όπως αναφέρεται στην πολωνική «SportoweFakty».

Τι κάνει στη Νιγηρία; Προς το παρόν δεν φαίνεται να ασχολείται με το ποδόσφαιρο. Εγινε εργολάβος! Οπως είχε γίνει και ο Λιθουανός Ραϊμόντας Ζουτάουτας μετά τη λήξη της καριέρας του στον Παναθηναϊκό. Και δεν μοιάζει έτοιμος να... καταπονηθεί ως προπονητής, agent ή... τεχνικός διευθυντής. Τουλάχιστον προς το παρόν.

Τα σημαντικότερα αποσπάσματα της πρόσφατης συνέντευξής του στην πολωνική ιστοσελίδα έχουν ως εξής...

«Μ' αρέσουν πολύ οι κατασκευές και ήδη εργάζομαι σ' αυτόν τον τομέα. Έφτιαξα πέντε διαμερίσματα και τώρα βγάζω κέρδη από αυτά. Το έκτο είναι ήδη υπό κατασκευή, αν και η πανδημία έχει επιβραδύνει αυτήν την επένδυση».

«Γενικά πλέον περνάω στη ζωή μου... χαλαρά. Δεν είμαι υπό πίεση, δεν βιάζομαι. Ειλικρινά δεν είμαι πολύ φιλόδοξο άτομο, αυτός είναι ο χαρακτήρας μου. Δεν θα μπορούσα να ζήσω στην Ευρώπη όπου η πίεση της καθημερινής ζωής είναι πολύ έντονη. Έζησα στην Ευρώπη, οπότε μπορώ να κάνω τις συγκρίσεις».

«Κατά τη γνώμη μου η ζωή στη Νιγηρία είναι πολύ πιο εύκολη. Εντάξει, δεν λειτουργούν όλα κανονικά εδώ, αλλά ο κόσμος το έχει συνηθίσει. Και εγώ το έχω συνηθίσει επίσης. Ωστόσο, έχουμε και μια λαϊκή ρήση στη Νιγηρία. Λέμε ότι 'εάν έχετε παιδιά στην Ευρώπη, τα έχετε ήδη χάσει επειδή δεν θα θέλουν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους. Επειδή δεν θα μπορούν να αλλάξουν ξανά'. Αυτό, όμως, είναι πια υπό συζήτηση...».

«Θυμάμαι πολύ καλά όταν είχα εκείνη την πρόταση για δοκιμή στην Πολωνία. Οι συνάδελφοί μου με είχαν συμβουλεύσει να μη φύγω. Όσοι είχαν βρεθεί εκεί τα προηγούμενα χρόνια μου είχαν πει ότι ήταν ένα τρομακτικό μέρος, ότι η χώρα είναι φτωχή, ότι το επίπεδο του ποδοσφαίρου είναι πολύ χαμηλό. Στη συνέχεια, μετά από όλες αυτές τις απόψεις, πήρα έναν χάρτη και βρήκα την Πολωνία. Και είδα ότι ήταν κοντά στη Γερμανία. Σκέφτηκα, 'ε, τότε δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημα εκεί!' Πήρα τα πράγματά μου και πήγα στην Πολωνία. Και είμαι χαρούμενος που πήρα μια τέτοια απόφαση τότε».