Η διαρκής συλλογική ευθύνη στον αγώνα κατά του καρκίνου

Γράφει ο Τάσος Βασιάδης

Με πρωτοβουλία της Οργάνωσης «Διεθνής Ένωση κατά του Καρκίνου» καθιερώθηκε η 4η Φεβρουαρίου ως «Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου», κατά την οποία δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στην εκστρατεία ενημέρωσης για την πρόληψη της νόσου.

Αποτελεί όμως κοινή γνώση και εκτίμηση ότι η έμφαση που δίδεται στην «Παγκόσμια Ημέρα κατά του Καρκίνου», δεν είναι τίποτα άλλο από την μόνιμη υπενθύμιση ότι «η μάχη για την πρόληψη και την καταπολέμηση της νόσου, είναι σύνθετη ευθύνη της πολιτείας, των αρχών, των φορέων, των ιατρών και των πολιτών».

Είναι μια διαρκής ευθύνη όλων και του καθενός ξεχωριστά.

Με τη λέξη «καρκίνος» χαρακτηρίζεται όχι μια συγκεκριμένη νόσος, αλλά ένα ολόκληρο σύμπλεγμα νοσηρών καταστάσεων, που σχετίζονται με τον ανεξέλεγκτο πολλαπλασιασμό και την ανοργάνωτη ανάπτυξη παθολογικών κυττάρων του οργανισμού, που έχει ως κατάληξη την εγκατάσταση βλαβών που είναι ασύμβατες με την ζωή.

Ο «καρκίνος» ως γενική νοσολογική έννοια, αποτελεί στατιστικά την πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως.

Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην οικονομική διάσταση της νόσου, όπως καταδεικνύεται από σχετικές μελέτες που αποδεικνύουν τις ανισότητες στην αντιμετώπιση και στον χρόνο επιβίωσης των καρκινοπαθών.

Η πραγματικότητα που βιώνουν οι πάσχοντες σε προχωρημένα στάδια και οι οικείοι τους είναι ιδιαιτέρως δραματική.

Ειδικότερα στις περιόδους κρίσεων, όπου οι οικονομικές υποδομές των οικογενειών αδυνατούν να υποστηρίξουν τις πανάκριβες θεραπείες που συνήθως απαιτούνται, συνεχώς και περισσότεροι πάσχοντες καταφεύγουν στις Δημόσιες Δομές Υγείας και έρχονται σε άμεση επαφή με την δραματική πραγματικότητα.

Πρόκειται για μια γενική διαπίστωση που κατά την διάρκεια της επιδημικής κρίσης έλαβε χαρακτηριστικά τραγωδίας.

Οι μεγάλες αναμονές για έναρξη θεραπειών με συνέπεια την επιδείνωση της κατάστασης των ασθενών, η απίστευτη ταλαιπωρία για την διασφάλιση των ειδικών φαρμάκων, η έλλειψη χώρων φιλοξενίας των καρκινοπαθών, αλλά και η πλημμέλεια για την πρόληψη και έγκαιρη διάγνωση που σώζει ζωές στους περισσότερους από τους πιο συχνούς καρκίνους, συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα.

Η γενικότερη απαίτηση για την ανάληψη των ευθυνών της πολιτείας απέναντι στο γενικότερο κοινωνικό ζήτημα του καρκίνου, είναι συνεχής και αδιαπραγμάτευτη.

Βρίσκεται δε σε άμεση ευθυγράμμιση με την διακήρυξη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, που ορίζει ότι «η   καθολική   κάλυψη   αποτελεί  υποχρέωση   κάθε κυβέρνησης να βελτιώσει την ευημερία όλων των πολιτών της χώρας της».

Το πολιτικό σύστημα οφείλει να κατανοήσει ότι η επένδυση στη πρόληψη και η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου κοστίζει πολύ λιγότερο από την αντιμετώπιση των συνεπειών του.

Στα μέτρα κοινωνικής προστασίας που λαμβάνονται, πρέπει να συμπεριληφθεί η καθολική κάλυψη στην υγεία, κατά τρόπο ώστε να εξασφαλιστεί ισότιμα για όλους ανεξαιρέτως τους πολίτες , η πλήρης πρόσβαση στην περίθαλψη και τις ευκαιρίες πρόληψης και ελέγχου του καρκίνου.

Η ενημέρωση όμως και η πρόληψη για την νόσο αποτελεί και ευθύνη του ίδιου του πολίτη.

Φορείς που δραστηριοποιούνται γύρο από την νόσο και την πρόληψή της, διοργανώνουν ενημερωτικές εκδηλώσεις για το κοινό, στις οποίες γίνεται ενδελεχής ενημέρωση από εξειδικευμένους ομιλητές.

Αρμοδιότητα του καθενός είναι να αξιοποιεί την γνώση που του παρέχεται, με προληπτικούς ελέγχους και διερεύνηση υπόπτων σημείων, τόσο για τον εαυτό του όσο και τους οικείους του.

Η  «Παγκόσμια Ημέρα κατά  του Καρκίνου»  που

επισημαίνεται με ανακοινώσεις και ψηφίσματα από παράγοντες και φορείς, ας είναι μια ευκαιρία να υψωθούν συλλογικά οι φωνές όλων, στο όνομα της γενικής γνώσης γύρω από τον καρκίνο.

Ας είναι αυτή μια νέα εκκίνηση για να ξεπεραστούν τα ταμπού, η προκατάληψη και η παραπληροφόρηση σχετικά με την ασθένεια και να ληφθούν όλα τα αναγκαία μέτρα για την πρόληψη και την ισότιμη θεραπευτική αντιμετώπιση όλων ανεξαιρέτως των πασχόντων.