Η υγεία ως πρωταρχικό κοινωνικό αγαθό

Του Τάσου Βασιάδη

Η καινούργια χρονιά προχωρά ήδη με γοργά βήματα, ενώ εξακολουθεί να ακούγεται ο απόηχος από τις εορτές, από την ανταλλαγή των ευχών, αλλά και από τις χαρούμενες στιγμές των ημερών.

Όσο όμως περνά ο καιρός, όλα αυτά τα χαρούμενα συναισθήματα των εορτών και οι ευχές που εξακολουθούν να ανταλλάσσονται μεταξύ των πολιτών, αναπόφευκτα επικαλύπτονται από την αμείλικτη πραγματικότητα, με τα σοβαρά προβλήματα του τόπου να προβάλλουν υπαρκτά, επίκαιρα και πιεστικά.

Τα μείζονα εθνικά ζητήματα, η ενεργειακή και οικονομική κρίση που εξακολουθεί να σοβεί και τα κοινωνικά προβλήματα που λαμβάνουν όλο και περισσότερο χαρακτηριστικά ανθρωπιστικής κρίσης, αποτελούν και τους οδοδείκτες μέσω των οποίων υποχρεούται η χώρα να πορευτεί τον νέο χρόνο του οποίου τα εκλογικά χαρακτηριστικά αποκτούν κάθε ημέρα και μεγαλύτερη ένταση.

Κορυφαίας σημασίας κοινωνικό ζήτημα αποτελεί η Υγεία που και κατά το νέο έτος εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα επισφαλής.

Η καινούργια χρονιά οδεύει δεσμευμένη με τις συνέπειες των πολιτικών που εφαρμόζονται και των νομοθετημάτων που βρίσκονται σε ισχύ, τα οποία υποβαθμίζουν συστηματικά την ιατρική απασχόληση όπως αυτή υπήρχε και κάλυπτε τις ανάγκες περίθαλψης των πολιτών, τα προηγούμενα χρόνια.

Ο χρόνος που ήδη τρέχει, εξακολουθεί να χαρακτηρίζεται από την επιτακτική αναγκαιότητα, να προσεγγιστούν και να δρομολογηθούν βιώσιμες λύσεις και προοπτικές στα μεγάλα προβλήματα που συνοδεύουν την περίθαλψη των πολιτών, τα οποία έχουν επιφέρει την αποδυνάμωση του υφιστάμενου Συστήματος Υγείας, ιδιαίτερα μετά την πρόσφατη επιδημική κρίση.

Η κατάσταση που εξακολουθεί να υφίσταται, οδηγεί συστηματικά τους νέους κυρίως Ιατρούς που αντιμετωπίζουν το ζοφερό φάσμα της ανεργίας και της περιφρονητικής υποβάθμισης τους, παρά τα ατέλειωτα και επίπονα χρόνια σπουδών, ειδικοτήτων και εξειδικεύσεων, προς αναζήτηση αξιοπρεπών συνθηκών απασχόλησης σε άλλες χώρες.

Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου είναι, η χώρα μας να εξακολουθεί να καταγράφει τον μεγαλύτερο αναλογικά αριθμό μεταναστών Ιατρών σε όλη την Ευρώπη.

Έτσι και ενώ ο νέος χρόνος τρέχει, εξακολουθεί να καταγράφεται η περικοπή των λειτουργικών δαπανών των δημόσιων νοσοκομείων, με την εμμονή στο ανεπίτρεπτο για ευρωπαϊκή χώρα μισθολογικό καθεστώς.

Αυτή η κατάσταση σε συνδυασμό με τις συνεχώς επιδεινούμενες συνθήκες εργασίας, αναγάγουν σε ηρωισμό την ευσυνείδητη άσκηση του καθήκοντος, προκειμένου να λειτουργούν με στοιχειώδη επάρκεια τα δημόσια νοσοκομεία.

Το νέο έτος βρήκε τους επικουρικούς ιατρούς που ήταν απολύτως αναγκαίοι για το Δημόσιο Σύστημα Υγείας, να παραμένουν σε μια ανάλγητη ομηρία παντελώς ανεπίτρεπτη για ειδικευμένους επιστήμονες.

Εν κατακλείδι η καινούργια χρονιά βρίσκει τα δημόσια νοσοκομεία σε συνθήκες επισφάλειας κάτω από το βάρος της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης.

Σε συνθήκες δραματικής υποβάθμισης αναγκάζεται και στην καινούργια χρονιά να πορευτεί η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας.

Ο νέος χρόνος βρίσκει τα Κέντρα Υγείας υποβαθμισμένα και υποστελεχωμένα κατά εντελώς ανεπαρκή για την περίθαλψη των πολιτών τρόπο, ενώ παρακολουθεί ανεκπλήρωτα τα οράματα των θνησιγενών, υποστελεχωμένων και ανεπαρκών ΤΟΜΥ, παράλληλα με την πλήρως αποτυχημένη εφαρμογή του θεσμοθετημένου Προσωπικού Ιατρού.

Οι Ιατροί που εξακολουθούν να παρέχουν τις υπηρεσίες τους στις Μονάδες Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας, εξακολουθούν να υφίστανται την μεταβολή των εργασιακών τους σχέσεων με καταναγκαστική μεθόδευση.

Με την καινούργια χρονιά που ήδη κυλάει, οι αυτοαπασχολούμενοι ελευθεροεπαγγελματίες ιατροί βιώνουν την δραματική εξέλιξη της επαγγελματικής τους προοπτικής, με τις οφειλές του Δημόσιου Ασφαλιστικού Συστήματος έναντι των δικαιούχων να συσσωρεύονται και την άδικη φορολογική και ασφαλιστική επέλαση να υπονομεύει την ίδια τους την υπόσταση.

Ταυτόχρονα η αυθαίρετη παρακράτηση των ληξιπροθέσμων οφειλών προς τους παρόχους υπηρεσιών υγείας, το «κούρεμα» των χρεών του ΕΟΠΥΥ μέσω του rebate και του claw back, καθώς και η μετακύλιση μεγάλου μέρους της δημόσιας ιατροφαρμακευτικής δαπάνης στους ίδιους τους ασθενείς, δείχνουν μια ανάλγητη στάση της πολιτείας, που παραμένει αναλλοίωτη και στην νέα χρονιά.

Επί πλέον ο καινούργιος χρόνος παρακολουθεί την εκ μέρους του κράτους επίμονη απόρριψη του αιτήματος για καθιέρωση συλλογικής σύμβασης εργασίας και την προσπάθεια θεσμοθέτησης και επιβολής ενός σαθρού πλαισίου που προβλέπει δραματικές μειώσεις των αμοιβών και αύξηση των υποχρεώσεων των Ιατρών, που εκ των πραγμάτων καθίσταται ανεφάρμοστο και ανενεργές.

Κύριο χαρακτηριστικό όλων αυτών των διαπιστώσεων στον χρόνο που τρέχει, είναι η παράβλεψη των υποχρεώσεων της πολιτείας έναντι της Υγείας των πολιτών και η συντήρηση κλίματος αντιπαλότητας προς τους Ιατρούς συνολικώς.

Μπροστά σ' αυτή την επισφαλή πραγματικότητα την οποία όλοι βιώνουν και που εξακολουθεί να καταγράφεται και στην καινούργια χρονιά, ως μόνη διέξοδος προβάλλει η δυναμική και οργανωμένη αντίδραση της κοινωνίας, αλλά και των ίδιων των Ιατρών που σε κάθε Σύστημα Υγείας, παραμένουν η θεμελιακή του βάση.

Κατά το τρέχον έτος αναμένονται κοινωνικές και πολιτικές εξελίξεις όπως άλλωστε είναι ευρέως γνωστό.

Στην ιστορική αυτή συγκυρία οι οργανωμένοι κοινωνικοί φορείς επιβάλλεται να αντιδράσουν συστηματικά και δυναμικά, ώστε να ανατραπούν οι αντιιατρικές μεθοδεύσεις που έχουν σαν συνέπεια την δραματική υποβάθμιση της περίθαλψης των πολιτών.

Κατά τις γενικότερες ανακατατάξεις που διαφαίνονται, είναι επιτακτική η διατράνωση της κοινωνικής απαίτησης ότι «η Υγεία των πολιτών πρέπει να σταματήσει να αποτελεί αντικείμενο ανάλγητων λογιστικών πειραματισμών που μετατρέπουν την οικονομική κρίση σε βαθιά ανθρωπιστική για ολόκληρη την κοινωνία».

Αυτή είναι η πρόκληση της νέας χρονιάς για την Υγεία των πολιτών, ώστε αυτή να καταλάβει την θέση που της αρμόζει, ως το πρωταρχικό κοινωνικό αγαθό.