Ελλείψεις φαρμάκων ευρείας χρήσης

Γράφει ο Γ. Ξ. Τροχόπουλος

Έχει δύο μήνες και κάτι περίπου που αντικρίζω κάθε μέρα στο φαρμακείο μου φυσιογνωμίες ανθρώπων τρομαγμένες που ρωτούν με αγωνία.

• Έχετε το τάδε φάρμακο;

Όταν η  απάντηση είναι αρνητική από μέρους μου, ξανά ρωτούν με αγωνία:

• Πότε θα έρθει ; Μήπως ξέρετε;

Στη νέα μου αρνητική στάση βλέπω ότι ξεχειλίζει η αγανάκτηση του κόσμου με τις φράσεις , σε τι κράτος ζούμε ή είμαστε 100 χρόνια πίσω από την Ευρώπη ή τι δουλειά έχουμε εμείς οι ραγιάδες με την Ευρώπη και άλλες απαξιωτικές φράσεις για τη Χώρα που ζούμε.  

Βλέπετε, ο Φαρμακοποιός δεν είναι απλά ένας πωλητής φαρμάκων , απεναντίας, συμπάσχει με τον ασθενή που επιζητεί εναγωνίως το φάρμακο του που έχει έλλειψη και που μπορεί να είναι μία ινσουλίνη ή ένα υπνωτικό ή ένα φάρμακο για το έλκος στομάχου ή ένα αντινεοπλασματικό και άλλα,  που όλα  με λίγα λόγια  είναι άκρως απαραίτητα, για αυτό και η προσωρινή τους έλλειψη προκαλεί αισθήματα αγανάκτησης και ανασφάλειας στους ασθενείς.  Όπως καταλαβαίνει κανείς λοιπόν η δουλειά του Φαρμακοποιού εκτός των άλλων γίνεται καταπιεστική και αγχώδης.

Έχω μιλήσει με μερικούς αντιπροσώπους εταιριών – δεν αναφέρω ονόματα για ευνόητους λόγους - οι οποίοι με διαβεβαίωσαν πως οι εταιρίες τους εφοδιάζουν κανονικά με φάρμακα την αγορά.  Τι φταίει λοιπόν ;

 Η εξήγηση είναι πολύ απλή.

Εφόσον οι τιμές των φαρμάκων στην Ελλάδα έχουν συμπιεστεί τόσο πολύ ώστε να είναι πολύ μικρότερες από τις τιμές των ίδιων φαρμάκων  που κυκλοφορούν στις χώρες της Ε.Ε,  φυσικό και επόμενο είναι , να γίνονται εξαγωγές φαρμάκων με σκοπό το πολλαπλάσιο κέρδος. Έχω δει με τα μάτια μου συνταγή ενός φίλου μου που ζει στην Ελβετία που εκτελέστηκε σε φαρμακείο της χώρας αυτής με συνολική αξία 152,90 ευρώ. Όταν υπολόγισα στον υπολογιστή μου την αξία της συνταγής με τα ίδια φάρμακα, διαπίστωσα ότι το συνολικό ποσό αξίας της συνταγής ήταν 49,10 ευρώ.  Και ένας αδαής λοιπόν  μπορεί να καταλάβει πολύ εύκολα από το παράδειγμα αυτό την αλήθεια αυτών που ανέφερα προηγουμένως , τη διαφορά δηλαδή των τιμών των φαρμάκων σε Ελλάδα και Ευρώπη , δεν είναι και μεγάλο μυστικό.

Πάνω από όλα το κέρδος άσχετα εάν η πραγματοποίηση αυτού του κέρδους είναι εις βάρος της υγείας των Ελλήνων Πολιτών. Έτσι αποδεικνύεται ότι το αξίωμα που λέει ότι << Το φάρμακο δεν είναι εμπορικό είδος και πρέπει να έχει σε αυτό πρόσβαση και ο τελευταίος Έλληνας πολίτης >> είναι κάτι που δεν ισχύει , λόγια του αέρα , γιατί για να έχει πρόσβαση ο πολίτης στο φάρμακο προϋποθέτει αυτό, δηλαδή το φάρμακο, να υπάρχει.   Θα αναφέρω χαρακτηριστικά ένα παράδειγμα ενός Πολίτη ο οποίος χρησιμοποιούσε  επί χρόνια ένα υπνωτικό φάρμακο που έχει έλλειψη  εδώ και 2,5 μήνες και σήμερα που τον είδα ήταν  πολύ δυστυχισμένος και με ταλαιπωρημένη όψη επειδή, όπως μου είπε  δεν κοιμάται καλά τα βράδια. Και να σκεφτεί κανείς ότι το φάρμακο αυτό είναι ευτελούς αξίας αλλά έχει μεγάλη τιμή σε κράτη της Ε.Ε και αυτό είναι η αιτία της έλλειψης του στην αγορά.

Ερωτώ λοιπόν σαν απλός Έλληνας  Πολίτης:  

Ποια είναι η θέση του Υπουργείου Υγείας για το φαινόμενο ελλείψεων φαρμάκων στην αγορά που ταλανίζει τους Έλληνες πολίτες; .

Ο Πανελλήνιος Φαρμακευτικός Σύλλογος έκανε καμία ενέργεια ενάντια σε αυτή την ανωμαλία ; .

Ο Πρωθυπουργός είναι ενήμερος για να παρέμβει και να προσπαθήσει να βρει λύση ; . Μήπως πρέπει να στείλει κανέναν υπουργό στο σπίτι του για να σφίξουν λίγο τα πράγματα.

Έλεος πια.  

Γ.Ξ. ΤΡΟΧΟΠΟΥΛΟΣ