Το “φθηνό” δεν είναι …και τόσο φθηνό !

Του Γιώργου Ουρσουζίδη

Στα πλαίσια της ενημέρωσης και του προβληματισμού σχετικά με την εγκατάσταση του έργου: «Αιολικός σταθμός παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) στο όρος Βέρμιο, συνολικής ισχύος 465 MW, αποτελούμενος από επτά (7) Αιολικά Πάρκα (155 Α/Γ) με φορέα υλοποίησης την «ΑΙΟΛΙΚΗ ΒΕΡΜΙΟΥ Ε.Ε.», στις αρχές του έτους, το Δίκτυο Δράσης Φορέων Ημαθίας διοργάνωσε ημερίδες προκειμένου να ενημερωθούν οι πολίτες της Ημαθίας.

Το ζήτημα της «πράσινης» λεγόμενης ενέργειας και ειδικότερα της αιολικής, είχε αναλυθεί και καταλήξαμε σε συμπεράσματα, τα οποία αξίζει να αναφερθούν ακόμη μια φορά, με αφορμή την ήδη διατυπωθείσα θέση του ΤΕΕ/ΤΚΜ, όπως αυτή δημοσιοποιήθηκε  στο από 15/6/2014 τεύχος ενημέρωσης των μελών του.

Παραθέτουμε λοιπόν τα συμπεράσματα της ημερίδας μας:

• Οι πολίτες προβληματίζονται και αντιδρούν, γιατί νοιώθουν πως όλα γίνονται βιαστικά. Κάτω από την απειλή των προστίμων επιτήδειοι δημιουργούν κλίμα πανικού, προκειμένου να «περάσουν»  έργα, με σκοπό το κέρδος ή την αισχροκέρδεια και μόνον.
• Ας θυμηθούμε τι έγινε μόλις πριν λίγα χρόνια, με τα Φ/Β συστήματα, ούτε λίγο-ούτε πολύ, έγινε όνειρο του κάθε αγρότη, η αλλαγή χρήσης γης, στο βωμό του εύκολου και διασφαλισμένου κέρδους. Κανείς δεν αναρωτιόνταν ποιός θα πληρώσει!  Φυσικά ο Ελληνικός λαός
• Αντιλαμβάνονται οι πολίτες, ότι δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για επίτευξη συμμετοχής των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα σε ποσοστό 20% έως 40%, όπως προβλέπεται μέχρι το 2020, ότι το «κάρο μπήκε μπροστά απ΄ τ΄ άλογο», με αποτέλεσμα να θυσιάζεται η περιβαλλοντική ισορροπία του τόπου, για ένα εντελώς αμφιλεγόμενο εγχείρημα, ντυμένο με περισσή  «περιβαλλοντική» ευαισθησία!
• Αν  η εγκατάσταση των ΑΠΕ, δεν συνοδευθεί από τα απαραίτητα  έργα υποδομής, όπως σήμερα επιχειρείται, τότε η ΔΕΗ, όταν υπάρχει πλεόνασμα παραγωγής, θα αναγκάζεται:
• είτε να παραβιάζει το νόμο και να βγάζει τις ΑΠΕ εκτός δικτύου
• είτε να σπαταλά το νερό των υδροηλεκτρικών μονάδων
• είτε να θέτει θερμοηλεκτρικούς σταθμούς εκτός δικτύου, πράγμα απολύτως επιβλαβές τόσο για το περιβάλλον, όσο και για την οικονομία! »

Αυτά εν ολίγοις από τους πολίτες της Ημαθίας, ας πάμε στην προσφάτως διατυπωθείσα άποψη από το ΤΕΕ/ΤΚΜ:

• Ο  “ήλιος”,  η  Sinovel   και  ο  λιγνίτης.
• Δεν είναι μυστικό βέβαια ότι η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από προχειρότητα και σπασμωδικότητα στις σημαντικές αποφάσεις και από μια διαχρονική ροπή προς τα μεγάλα έργα ...επί χάρτου.
•  Αν δεν ίσχυε αυτό, ο κινεζικός κολοσσός Sinovel θα είχε ήδη βάλει το θεμέλιο λίθο ενός εργοστασίου παραγωγής ανεμογεννητριών στην Ελλάδα, όπως διαβάζαμε στον Τύπο το 2011. Κι ενδεχομένως το πολυδιαφημισμένο πρόγραμμα-μαμούθ “Ήλιος” να είχε “ξεκολλήσει” από το χαρτί προ πολλού και τα φωτοβολταϊκά επί ελληνικού εδάφους να τροφοδοτούσαν ενεργειακά τη Γερμανία  (το κατά πόσον θα ήταν καλό να υλοποιηθεί ένα τέτοιο πρόγραμμα ή όχι, είναι βέβαια μια μεγάλη, αλλά διαφορετική συζήτηση).
• Το πρώτο αιολικό πάρκο κατασκευάστηκε στην Κύθνο και άρχισε να λειτουργεί το 1982. Έκτοτε μάλλον...ξεμείναμε, ενώ σε χώρες που ξεκίνησαν αργότερα (και πολύ αργότερα) από εμάς, οι ανεμογεννήτριες προσομοιάζουν πλέον με δάση.
• Κατά πόσον όμως θα ήταν καλό και συμφέρον να έχουμε αποκτήσει τέτοια “δάση” στην Ελλάδα; Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παρουσιάστηκαν επανειλημμένα σαν πανάκεια για την παραγωγή άφθονης, περιβαλλοντικά φιλικής και φθηνής ενέργειας στην Ελλάδα.
•  Σ’ έναν βαθμό δικαίως, αφού η χώρα μας θα μπορούσε άνετα να χαρακτηριστεί η Σαουδική Αραβία των ΑΠΕ -τις έχει όλες σε αφθονία. Αν αναλογιστεί όμως κάποιος ότι η μερίδα του λέοντος του εξοπλισμού που απαιτείται για τη δημιουργία πάρκων ανεμογεννητριών ή φωτοβολταϊκών εισάγεται, γίνεται άμεσα εμφανές ότι το “φθηνό” δεν είναι και τόσο φθηνό, αφού μέχρι οι πηγές αυτές να αποδώσουν τα ευκταία, το εμπορικό μας ισοζύγιο (που η κρίση “συμμάζεψε” μειώνοντας τις εισαγωγές), θα αποκτήσει πάλι αβυσσαλέες μαύρες τρύπες.
•  Αν θα θέλαμε να λειτουργήσει σωστά όλο αυτό, ο μόνος τρόπος θα ήταν η αγορά συστημάτων ΑΠΕ -είτε μιλάμε για φωτοβολταϊκά είτε για ανεμογεννήτριες είτε έστω για τμήματα αυτών- να συνδεθεί με τη δημιουργία απασχόλησης και προστιθέμενης αξίας επί ελληνικού εδάφους, ώστε τα οφέλη από την ανάπτυξή τους να μην τα καρπώνονται οι κατασκευάστριες του εξωτερικού.

Και καταλήγει το άρθρο |:

• Μήπως ήρθε η ώρα να αξιοποιήσουμε (με τους αυστηρότερους, στο πλαίσιο της κοινής λογικής, περιβαλλοντικούς κανόνες) πιο ορθολογικά την εγχώρια πηγή ενέργειας, το λιγνίτη, που στηρίζει την ελληνική οικονομία για περισσότερα από 60 χρόνια; Τα αποθέματα λιγνίτη της Ελλάδας είναι ακόμη σημαντικά, οι σταθμοί παραγωγής της έχουν εκσυγχρονιστεί και υπάρχει εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
• Πρέπει λοιπόν να επιδιώξουμε την ανάπτυξη τεχνολογιών με στόχο την αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των μονάδων παραγωγής από λιγνίτη και τη μείωση της ρύπανσης.
• Σε μια σωστή πολιτική και στρατηγική ενέργειας, με ρεαλιστικό χαρακτήρα, το κλειδί πιθανότατα είναι να καταλήξουμε σ’ ένα μείγμα ενεργειακών πηγών, που να μπορεί να υποστηρίξει την ελληνική οικονομία και τη βιομηχανική παραγωγή.

Μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε κι αυτό το σενάριο; ».

 Είναι αλήθεια, ότι οι μηχανικοί της Ημαθίας πρωτοστάτησαν σε κυρίαρχες επιλογές για την αποτροπή της οικονομικής αφαίμαξης του τόπου - και τα κατάφεραν – είναι επίσης δικαίωση να επαληθεύεσαι από τον επίσημο  τεχνοκρατικό φορέα - σύμβουλο του κράτους ΤΕΕ- όπως    ακόμη, είναι απαραίτητη η συμμετοχή και η στήριξη των πολιτών !