Ενδοσχολικές επιμορφώσεις εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με θέμα «Αντιμετώπιση κρίσης στη σχολική κοινότητα»

Την Παρασκευή 21/2/2020 ολοκληρώθηκαν οι προγραμματισμένες ενδοσχολικές επιμορφωτικές ημερίδες με θέμα «Αντιμετώπιση κρίσης στη σχολική κοινότητα», που διοργανώθηκαν από τον Γεώργιο Μακαρατζή Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου του 3ου Περιφερειακού Κέντρου Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.) Κεντρικής Μακεδονίας σε συνεργασία με το Κέντρο Πρόληψης Π.Ε Ημαθίας «ΠΡΟΣΒΑΣΗ» και τους Συλλόγους Διδασκόντων δημοτικών σχολείων του Νομού Ημαθίας..

Στις ημερίδες συμμετείχαν οι εκπαιδευτικοί των 1^ου, 6^ου, 10^ου Δημοτικών Σχολείων Βέροιας, καθώς και των Δημοτικών Σχολείων Βεργίνας – Παλατιτσίων, Ριζωμάτων και Τριποτάμου-Ράχης. Αντικείμενο των επιμορφωτικών ημερίδων ήταν η διαχείριση των γεγονότων κρίσης αναφορικά με την απώλεια ενός μέλους της σχολικής μονάδας ή συγγενικού προσώπου.

Η επιμορφωτική ημερίδα περιλάμβανε δυο μέρη.

Στο πρώτο μέρος ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου Γεώργιος Μακαρατζής εστίασε στον προσδιορισμό του γεγονότος κρίσης,  στην επίδραση ενός γεγονότος κρίσης στη λειτουργία της σχολικής μονάδας, στις κατηγορίες των γεγονότων κρίσης, και στην παρουσίαση ενός συνοπτικού σχεδίου ετοιμότητας για τη διαχείριση της κρίσης από τη σχολική μονάδα.

Στο δεύτερο μέρος, οι εκπαιδευτικοί συμμετείχαν σε δυο βιωματικά εργαστήρια με την καθοδήγηση  της Χριστίνας Τσολάκη, Επιστημονικά Υπεύθυνης του Κέντρου του Κέντρου Πρόληψης Π.Ε. Ημαθίας «ΠΡΟΣΒΑΣΗ» και της Σοφίας Γεώργου Κοινωνιολόγου της «ΠΡΟΣΒΑΣΗΣ».

 Στο πρώτο εργαστήριο οι εκπαιδευτικοί ενημερώθηκαν σε θεωρητικό επίπεδο αναφορικά με το πώς τα παιδιά βιώνουν την έννοια της απώλειας, ενώ στο δεύτερο εργαστήριο ήλθαν σε επαφή με τις δικές τους δυσκολίες σε σχέση με τη διαχείριση της απώλειας και την ανάγκη υποστήριξής τους ως βασική προϋπόθεση για  την κατάλληλη αντιμετώπιση των απωλειών που παρουσιάζονται στη σχολική ζωή. 

Κατά την πραγματοποίηση των εργαστηρίων, οι εκπαιδευτικοί σε ομάδες κλήθηκαν να συζητήσουν τα παρακάτω θέματα: (1) Με ποιες απώλειες τα παιδιά έρχονται ή μπορεί να έρθουν αντιμέτωπα. (2) Ποιες από αυτές τις απώλειες οι εκπαιδευτικοί έχουν ή πρόκειται να έχουν δυσκολίες στο να τις διαχειριστούν. (3) Ποια θεωρούν ότι είναι η προέλευση αυτών των  δυσκολιών. (4) Τι θα βοηθούσαν τους/τις εκπαιδευτικούς να διαχειριστούν αυτές τις δυσκολίες.

Στη συνέχεια, κάθε ομάδα παρουσίασε τις απόψεις της στην ολομέλεια. Σύμφωνα με τα δεδομένα που συλλέξαμε από τις παρουσιάσεις των ομάδων φάνηκε ότι  οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ως απώλεια κατά αξιολογική σειρά: τον θάνατο αγαπημένου προσώπου, την εγκατάλειψη των παιδιών, το διαζύγιο, την αναπηρία, την απώλεια εργασίας, τις οικογενειακές συγκρούσεις, την απώλεια οικογενειακής εστίας, την αλλαγή περιβάλλοντος και την απώλεια αντικειμένων.

Όσον αφορά το δεύτερο ζήτημα, διαπιστώσαμε ότι εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται περισσότερο στη διαχείριση του θανάτου και της απώλειας της υγείας, επειδή θεωρούν ότι αυτά τα θέματα σχετίζονται με τα προσωπικά τους βιώματα, τις προσωπικές τους απώλειες, την οριστικότητα και το αμετάκλητο του γεγονότος, τη διαχείριση των συναισθημάτων και τις παρερμηνείες των παιδιών.

Ως πηγές των παραπάνω δυσκολιών, οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί αναφέρουν: την προσωπική σχέση με τα παιδιά, τη διαχείριση των συναισθημάτων, την απουσία πλαισίου διαχείρισης, τον κίνδυνο ταύτισης ή συμπάθειας και την κατάλληλη κατάρτιση.

Για την αντιμετώπιση των παραπάνω δυσκολιών οι εκπαιδευτικοί θεωρούν ότι μπορεί να τους βοηθήσουν: η επιμόρφωση, η παρέμβαση ειδικών, η συνεργασία του σχολείου με φορείς, οι τεχνικές διαχείρισης κρίσεων, η συνεργασία μεταξύ του σχολείου και γονέων, η προσωπική σχέση με τα παιδιά, η διαμόρφωση ενός σχεδίου ετοιμότητας, το νομοθετικό πλαίσιο, η ψυχραιμία, η διακριτικότητα, η υποστήριξη και η συζήτηση.

Από τα παραπάνω συμπεραίνουμε ότι οι εκπαιδευτικοί θεωρούν αναγκαίο να είναι ικανοί/ές να διαχειρίζονται με επιτυχία τα  γεγονότα κρίσεων στη σχολική μονάδα.  Η παραπάνω ανάγκη μπορεί να ικανοποιηθεί μέσα από τη συνεχή και συστηματική επιμόρφωσή τους, τη διαμόρφωση σχετικού νομοθετικού πλαισίου και την υποστήριξη της σχολικής μονάδας από εξωτερικούς φορείς (ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, κοινωνικές υπηρεσίες).