Συμπεράσματα 2ου βιωματικού εργαστηρίου των μαθητών Γ’ Λυκείου του Διδακτηρίου "Μέθοδος"

Συμπεράσματα από το δεύτερο βιωματικό εργαστήρι για τους μαθητές του Διδακτηρίου ΜΕΘΟΔΟΣ που φοιτούν στην Γ΄ Λυκείου.

Της ψυχολόγου Έφης Τσαπαροπούλου

Πραγματοποιήθηκε η 2η Βιωματική Ομαδική συνάντηση με τα δύο τμήματα (20 ατόμων) των μαθητών της Γ΄ Λυκείου. Το κάθε τμήμα πραγματοποίησε ομαδική συνεδρία διάρκειας 2 ωρών.

Αρχικά οι συμμετέχοντες με τη βοήθεια του συντονιστή παρουσίασαν τους εαυτούς τους διότι υπήρξαν και νέα μέλη αλλά και έφεραν μαζί τους σκέψεις και συναισθήματα τα οποία εξέφρασαν με τη βοήθεια του εμψυχωτή. Μετά το ζέσταμα των συμμετεχόντων τα μέλη κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν τη βιωματική άσκηση: «Το Μετάλλιο».

Η εν λόγω διαδικασία είχε στόχο να αυξήσει τα επίπεδα αυτογνωσίας και αυτοεκτίμησης των μελών της. Εν προκειμένω τους δόθηκε μια φωτοτυπία με το Μετάλλιο το οποίο διέθετε κενό χώρο δίνοντας τους την ευκαιρία να αποτυπώσουν με λέξεις στο εσωτερικό του πράγματα για τα οποία επιβραβεύουν τον εαυτό τους και χαίρονται που τα έχουν επιτύχει - δημιουργήσει.

ΑΞΙΖΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΜΕΤΑΛΛΙΟ: γιατί δίνω αισιοδοξία και θάρρος στους γύρω μου,

Γιατί έχω σταματήσει να χαρακώνομαι και έχω αρχίσει να προσέχω τον εαυτό μου να έχω αυτοπεποίθηση ζώντας τη ζωή μου, επειδή έχω μάθει να μην τα παρατάω και να μαθαίνω από τις αποτυχίες μου με στόχο να πετυχαίνω τα όνειρα και τις φιλοδοξίες μου, για το πείσμα και τον κόπο μου στο σχολείο και στο φροντιστήριο, για ότι έχω πετύχει και τον ισχυρό χαρακτήρα μου, γιατί αν δεν ακολουθούσα τα όνειρα μου και έμενα στο μέτριο που με ωθούσε η ζωή από την προεφηβία αυτή τη στιγμή ούτε μετάλλιο δε θα μου έδινα, εκφράστε αληθινά συναισθήματα καλά ή κακά μέχρι να βρείτε τη γαλήνη, γιατί κατάφερα να κρατήσω τις αρχές που μου δίδαξαν και να συγχωρώ τους ανθρώπους που δεν αξίζουν, γιατί σέβομαι και δεν κοιτώ μόνο τον εαυτό μου.

Με την ολοκλήρωση της αναφοράς στο χαρτί (μετάλλιο) η συντονίστρια ζήτησε από τους μαθητές να κολλήσουν το μετάλλιο σ ένα σημείο του σώματος τους για να μπορούν όλα τα μέλη να αλληλοεπιδρούν μεταξύ τους. Στη συνέχεια η συντονίστρια ρώτησε πως αισθάνθηκαν που έπρεπε να επιβραβεύσουν τον εαυτό τους και να το εκθέτουν και στους άλλους αλλά και αν τους έκανε κάτι εντύπωση στα μετάλλια των άλλων μελών.

Παρατηρήθηκε πως οι μαθητές δυσκολεύτηκαν να εκφραστούν πάρα πολύ στο χαρτί καθώς όπως ανέφεραν δεν έχουν δεχθεί επιβράβευση στο οικογενειακό τους πλαίσιο από τους γονείς κάτι το οποίο δεν λειτουργεί ενθαρρυντικά για τους ίδιους.

Επίσης ανέφεραν που σίγουρα υπάρχουν κι άλλα στοιχεία στη ζωή τους που χρήζουν αναγνώρισης από τους ίδιους αλλά πιθανόν τα αγνοούν διότι δεν έχουν μπει στη διαδικασία να κατανοήσουν αλλά και να επιβραβεύσουν τους εαυτούς τους για αυτά.