Η Ευθύνη που πρέπει να αναζητούμε

Γράφει ο Ηλίας Μαυρόπουλος

Με αφορμή τα πρόσφατα τραγικά περιστατικά οικογενειακής βίας τόσο στο Νομό μας όσο και γενικότερα στη Χώρα, όλοι μας βρεθήκαμε να συζητάμε με συγγενείς και φίλους για την αύξηση του φαινομένου αυτού και την ελλειψη εγκαιρης ενημερωσης και πρόληψης.

Με έκπληξη μου όμως (δυστυχώς) διαπίστωσα πόσο ριζωμένη είναι ακόμα αντίληψη του " που να μπλέξω τώρα εγω" ή το "ας πάρουν οι γονείς την ευθύνη" ή το κλασικό "το Κράτος τι κάνει; " και γενικά το τι κάνει κάποιος άλλος, σίγουρα όμως όχι εμείς.

Κάθε φορά "πέφτουμε" από τα σύννεφα, πολίτες, δημότες, γείτονες, φίλοι και συγγενείς για καθε φονο ή κακοποιηση που συμβαίνει δίπλα μας. Όχι δεν θα μας δώσω το άλλοθι ότι είχαμε βάλει το κεφάλι στο χώμα, δεν το αξίζουμε ούτε αυτό γιατί δεν είναι αλήθεια, ήμασταν εκεί παρόντες κρατώντας υποκριτικα τα χέρια μπροστά στα μάτια μας αλλά στην πραγματικότητα κρυφοκοιτουσαμε.

Όταν όμως αυτό που ξέραμε ότι θα συμβεί γίνεται πραγματικότητα τότε ανοίγουμε την πόρτα μας, τότε σηκώνουμε το τηλέφωνο, τότε απαντάμε στις ερωτήσεις των δημοσιογράφων, τότε δείχνουμε με το δάχτυλο τον "αλλον" που δεν έκανε κάτι.

Μα εμεις ειμαστε αυτος ο "αλλος", δεν υπάρχει κάποια ευθυνη που θα πρέπει να φοβηθούμε να πάρουμε, είναι μια στρεβλή και λανθασμένη σκέψη αυτή. Αν δράσουμε έγκαιρα πρώτα από όλα προστατεύουμε τον ίδιο τον πιθανό μελλοντικό δράστη από ένα έγκλημα που μπορεί να κάνει και θα του καταστρεψει τη ζωη. Στη συνέχεια προστατευουμε το άμεσο οικογενειακό του περίγυρο καθως τα πρώτα θύματα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι συνήθως οι κοντινοι συγγενείς και τελος προστατευουμε το γενικότερο κοινωνικο συνολο. Καθώς διαβάζετε αυτές τις γραμμές σκεφτείτε λίγο τον περίγυρό σας, είναι όλα καλά; Υπάρχει κάτι που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλημα; Μπορείτε να κάνετε κάτι τώρα που είναι ακομα νωρίς και είστε αυτός ο " άλλος " που όλοι ψάχνουν στη συνέχεια;

Μπορει οι Δομές του Κράτους μας να μην ειναι τέλειες ή επαρκείς, σιγουρα όμως είναι περισσότερες από το παρελθόν και πιο συνειδητοποιημένες. Δεν χρειάζεται να εκτεθουμε (αν αυτό φοβόμαστε) με μια επώνυμη καταγγελια και ενα ΑΝΩΝΥΜΟ τηλεφωνο αρκει για να ΣΩΣΕΙ εναν άνθρωπο απο τη φυλακη και εναν αλλο απο το θάνατο .

Αν πάρουμε λοιπόν την ευθύνη να πράξουμε, αν την αναζητήσουμε, μονο καλο θα κανουμε μακροπροθεσμα σε όλους και μόνο γαλήνη θα μας φέρει η σκέψη ότι κάναμε ότι μπορούσαμε και δεν σταθήκαμε άπραγοι θεατές.