Ποιμαντορική εγκύκλιος Πάσχα: «Ἑορταζέτω γοῦν πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ»

Ὁ χαρμόσυνος παιάνας τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ θά ἠχήσει σέ λίγο, ἀδελφοί μου, γιά νά μεταφέρει σέ ὅλους μας τό μήνυμα τῆς θείας ἐγέρσεως, γιά νά μεταφέρει τή «χαρά ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ».

Τό θεῖο δρᾶμα ὁλοκληρώνεται μέ τόν πιό πανηγυρικό τρόπο καί μαζί του ὁλοκληρώνεται καί τό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός ἦρθε στόν κόσμο ὡς ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο. Ἦρθε στόν κόσμο γιά νά τόν ἐλευθερώσει ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί νά τόν ἀποκαταστήσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐξέπεσε, ἀπό τήν ἀγάπη καί τήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Ἦρθε «ζητῆσαι καί σῶσαι τό ἀπολωλός». Καί τό ἀναζήτησε παντοῦ. Μᾶς ἀναζήτησε παντοῦ ἀπό ἄπειρη ἀγάπη. Μᾶς ἀναζήτησε μέχρι καί τά ταμεῖα τοῦ Ἅδου, γιατί δέν ἤθελε νά ἀφήσει κανένα ἄνθρωπο ἀμέτοχο τῆς δωρεᾶς του, ἀμέτοχο τῆς λυτρώσεως πού Ἐκεῖνος μᾶς ἐξασφάλισε μέ τό δικό του Πάθος καί τόν δικό του Θάνατο. Στήν πτώση μας προσέφερε ὡς ἀντίδοτο τήν ἔγερσή του. Στόν θάνατό μας τή ζωή του. Στή θλίψη μας τήν εὐφροσύνη τῆς ἀναστάσεώς του.

Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτι λίγο πρίν ἀπό τό Πάθος του ὁ Χριστός μιλᾶ στούς μαθητές του γιά τή χαρά τήν ὁποία Ἐκεῖνος προσφέρει καί τήν ὁποία κανείς δέν μπορεῖ νά ἀφαιρέσει. Γιατί ἡ χαρά πού προσφέρει ὁ Χριστός εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς παρουσίας του στήν ψυχή καί τή ζωή τοῦ ἀνθρώπου· εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς κοινωνίας τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Θεό.

Καί αὐτό ἐπιτυγχάνεται, ἀδελφοί μου, μέ τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. «῾Ο μεσότοιχος τοῦ φραγμοῦ» πού εἶχε ὑψώσει ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου καί ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπό τόν Θεό συντρίβεται. Ἡ ἔχθρα καταλύεται. Ἡ ἁμαρτία συγχωρεῖται. Τό βάρος της αἵρεται ἀπό τόν ἑκουσίως ὑψωθέντα στόν Σταυρό Χριστό. Τά δεσμά τοῦ Ἅδου διαλύονται. Ὁ διάβολος, ὁ αἴτιος τῆς ἀνθρωπίνης λύπης, νικᾶται καί καθαιρεῖται. Ὁ πεπτωκώς ἄνθρωπος συνανίσταται μέ τόν Χριστό. Ὁ ληστής γίνεται ἔνοικος τοῦ παραδείσου. Καί αὐτά δέν συμβαίνουν μόνον ἐφάπαξ. Δέν συμβαίνουν γιά τούς ἀνθρώπους ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Συμβαίνουν γιά ὅλους ὅσους ἔζησαν καί θά ζήσουν. Συμβαίνουν γιά ὅλους ὅσους πιστεύουν καί θά πιστεύσουν στόν Ἀναστάντα Χριστό, γιά ὅσους θά θελήσουν νά τόν ἀκολουθήσουν καί νά ζήσουν τήν ἀναφαίρετη χαρά πού προσφέρει στόν ἄνθρωπο. Νά ζήσουν τήν αἰώνια εὐφροσύνη πού χαρίζει. Γιατί ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ, ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως δέν περιορίζεται οὔτε ἀπό τόν χῶρο οὔτε ἀπό τόν χρόνο. Δέν ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐξωτερικές συνθῆκες καί καταστάσεις. Πηγάζει ἀπό τό καινό μνημεῖο τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ καί διαρκεῖ «μέχρι τερμάτων αἰῶνος». Εἶναι αἰώνιος, γιατί αἰώνιος εἶναι καί ἡ βασιλεία τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ στήν ὁποία μᾶς καλεῖ νά γίνουμε μέτοχοι.

Ἀδελφοί μου, σέ ἕνα κόσμο στόν ὁποῖο οἱ ἀφορμές τῆς ἀγωνίας, τῆς λύπης καί τῆς ἀπαισιοδοξίας αὐξάνονται καθημερινά· σέ ἕναν κόσμο στόν ὁποῖο ἡ καθημερινότητα καί οἱ ἀνάγκες της γίνονται ὅλο καί πιό πιεστικές· σέ ἕναν κόσμο πού δυσκολεύεται νά χαρεῖ πραγματικά, ὁ Χριστός μᾶς χαρίζει μέ τήν Ἀνάστασή του «εὐφροσύνην αἰώνιον». Τήν χαρίζει σ᾽ αὐτούς πού θά προστρέξουν σήμερα μαζί μέ τούς μαθητές του καί τίς μυροφόρες γυναῖκες στόν τάφο του γιά νά ἀκούσουν τό χαρμόσυνο μήνυμα τοῦ Ἀγγέλου ὅτι «ἀνέστη ὁ Κύριος». Τήν χαρίζει σ᾽ αὐτούς πού θά τόν συναντήσουν στόν νοητό κῆπο τῆς Ἐκκλησίας του γιά νά ἀκούσουν ἀπό τά χείλη του τό «χαίρετε»· σ᾽ αὐτούς πού εἶναι ἕτοιμοι νά ζήσουν «τά ἄνω φρονοῦντες» καί νά μεταδώσουν τό χαρμόσυνο μήνυμα τῆς Ἀναστάσεώς του στόν κόσμο. Γι᾽ αὐτό καί «ἑορταζέτω πᾶσα κτίσις τήν ἔγερσιν Χριστοῦ».

Διάπυρος πρός τόν Ἀναστάντα Κύριον εὐχέτης

† Ὁ Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων