Κυριακάτικη ανάβαση στο Ιμπιλί με τους Ορειβάτες Βέροιας

Γράφει ο Νίκος Τσιαμούρας

Την  σκέψη μας και την συμπαράσταση μας στους δοκιμαζόμενους πολίτες της  Θεσσαλίας και της Μαγνησίας.!

Η μέρα προχωρά ήσυχα και μαγικά, σκαρφαλώνουμε σε βράχους, περνάμε δασικούς δρόμους, ανεβαίνουμε σε βουνοπλαγιές.

Το μόνο που σκέφτομαι, είναι ο άνεμος που με φυσάει στο πρόσωπο,  η ορειβασία και η πεζοπορία   στο βουνό είναι ένα ταξίδι που ενθαρρύνει το μυαλό να περιπλανηθεί, να συλλογιστεί, να επαναφορτιστεί.

Βρισκόμαστε στην παλιά εθνική οδό ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου,  διαδρομή  ονειρεμένη.

Βέροια- Γεωργιανοί – Καστανιά.

Γράφω το σημερινό οδοιπορικό αναπολώντας το πυκνό δάσος από οξιές και καστανιές που τυλίγουν πανέμορφα το χωριό Καστανιά και την εκκλησία της Παναγίας Σουμελά.

 Εδώ στην εκκλησία αναπαύεται η ιερή εικόνα της Παναγίας Σουμελά  από το 1951 όταν ο Κρωμναίος οραματιστής και κτήτωρ Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη  την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά στις πλαγιές του Βερμίου.

Η ιερή εικόνα της Παναγίας της Αθηνιώτισσας που σύμφωνα με την παράδοση την εικονογράφησε ο ευαγγελιστής Λουκάς βρέθηκε το 386 μ. Χ. από τους μοναχούς Βαρνάβα και Σωφρόνιο  σε ένα σπήλαιο σε μια απόκρημνη πλευρά σε υψόμετρο 1062 μ.   στην Τραπεζούντα, την εποχή του Βυζαντίου.

Πέρασαν οι εποχές της ακμής και της δόξας και ήρθε η άλωση της πόλης το 1453.

Το μοναστήρι έγινε πασίγνωστο για τις θεραπευτικές του ιδιότητες όχι μόνο από τους χριστιανούς αλλά και τους μουσουλμάνους που ακόμη συνεχίζουν να το επισκέπτονται και να ζητούν  τη χάρη της Παναγίας.

 Το 1922 οι Τούρκοι κατέστρεψαν ολοσχερώς το μοναστήρι αφού πρώτα λήστεψαν όλα τα πολύτιμα αντικείμενα που υπήρχαν στη μονή και μετά έβαλαν φωτιά.

Το 1930 ο μοναχός Αμβρόσιος την έφερε στην Αθήνα, φιλοξενήθηκε για   20 χρόνια στο Βυζαντινό Μουσείο της Αθήνας και σήμερα  φιλοξενείται εδώ στις πλαγιές του Βερμίου δίπλα στο χωριό Καστανιά.

Φθάσαμε στον προορισμό μας.  

Η φύση είναι εδώ και το βουνό μας καλεί να το διαβούμε και να το εξερευνήσουμε.

Το βουνό μας υποδέχεται με ένα παγωμένο αέρα , η πορεία μέσα στο δάσος αρχίζει.

Τριγύρω η φύση πανέμορφη, τα τρομαγμένα πουλιά, η μελαγχολία των δένδρων, ο δυνατός αέρας και ένας ήλιος που μας συντροφεύει.

Το κάλεσμα της φύσης είναι εδώ και μας περιμένει μακριά από την τσιμεντένια πόλη πίσω από τις κουρτίνες και τα παράθυρα. Όσο πιο συχνά αφήνεις τον εαυτό σου να το ακούσει τόσο ευκολότερα θα το προσέχεις  με τον καιρό.

 Ένα μυαλό που πιέζεται για μεγάλο χρονικό διάστημα και με μεγάλη πίεση είναι μια μηχανή που θα σπάσει.

Άφησε το μυαλό σου να λειτουργήσει  να ταξιδέψει μακριά από το παράθυρο του σπιτιού σου και του γραφείου σου, μια διαδρομή μέσα στη φύση σου δίνουν ξεκούραση και νέα ενέργεια για παραπέρα.

Να ΄μαστε τώρα στην ησυχία του πρωινού εμείς 11 άτομα να αναπνέουμε καθαρό αέρα με μυρωδιές πρωτόγνωρες. Αφήσαμε πίσω μας το δάσος  με τις οξιές, μετά από μια πορεία 30 λεπτών συνεχίζουμε, τώρα τοπίο γυμνό από δένδρα βράχια και χλόη παγωμένη από την δροσιά του πρωινού.

Τώρα ανάβαση, μπροστά μας ξεπροβάλλουν  τεράστιες ανεμογεννήτριες, σε ένα αιολικό πάρκο σε μια  έκταση 200 στρεμμάτων, που ίσως δώσουν  φθηνότερη και πιο οικολογική ενέργεια στις επιχειρήσεις  και τα νοικοκυριά μας.

Ανεβαίνουμε  και κατεβαίνουμε βουνοπλαγιές η ώρα περνά όμορφα και ήσυχα , φθάσαμε στην τελευταία ανεμογεννήτρια, κάτω χαμηλά ο οικισμός Αγία Παρασκευή που τα καλοκαίρια σφύζει από ζωή, σήμερα ερημιά.

Απόλυτη ησυχία.

Τριγύρω οι άλλες κορυφές της περιοχής, Ξηροβούνι, Μαγούλα , Στουρνάρι, Αγκάθι, Τσεκούρια, Φούρκα. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής μετά από μια 4ωρη πορεία,  επιστρέψαμε στα αυτοκίνητα.