Βιομηχανία & Περιβάλλον: Τι μέλλει γενέσθαι;

Δύο αντικρουόμενοι πόλοι: η επέκταση και η ανάπτυξη του αστικού τοπίου και του βιομηχανικού κλάδου, με τις αυξανόμενες κοινωνικές ανάγκες  και την εμφάνιση στο προσκήνιο τεχνολογικών επιτευγμάτων να αποτελούν σημαντικούς παράγοντες διαμόρφωσης, και ταυτόχρονα η επιτακτική ανάγκη να προστατέψουμε το περιβάλλον και να αμυνθούμε των επιπτώσεων που φέρει η κλιματική κρίση. 

Έτσι δημιουργείται ένα πλαίσιο μεθόδων και πρακτικών που συνίσταται να υιοθετηθούν από τις επιχειρήσεις και τις μεγάλης κλίμακας βιομηχανίες, που το κυριότερο χαρακτηριστικό τους είναι η βιωσιμότητα και η φιλικότητα προς το περιβάλλον.

Στη συνέχεια του pliroforiodotis.gr θα αναφερθούμε και θα επεξηγήσουμε εν συντομία μερικές από αυτές, που φαίνεται να είναι υψίστης σημασίας για την εξομάλυνση του αποτυπώματος που αφήνουν οι ογκώδεις μονάδες, και γενικότερα οι μονάδες παραγωγής.

• Κατασκευαστικό Στάδιο

Όσο μεγαλύτερη σε διαστάσεις και απαιτήσεις είναι μια κατασκευή, τόσο μεγαλύτερη σε διάρκεια είναι και η χρονική περίοδος που απαιτείται για την ανέγερσή της, με την αντίστοιχη ρύπανση του περιβάλλοντος, τόσο άμεσα με τα απόβλητά της που δημιουργούνται, όσο και έμμεσα με την αύξηση των πόρων που χρησιμοποιούνται.
Για το λόγο αυτό, προτείνεται η κατά το δυνατόν περισσότερο χρήση φυσικών και ανανεώσιμων/ανακυκλώσιμων πρώτων υλών. Μία συνήθης λύση αποτελεί η ανέγερση μεταλλικής κατασκευής, αφού οι ιδιότητες του χάλυβα επιτρέπουν τη μείωση του χρονικού διαστήματος επί πεδίου, ενώ πρόκειται για ένα υλικό 100% ανακυκλώσιμο και εύκολα προσαρμόσιμο, ικανό να ανταποκριθεί σε μεταγενέστερες ανάγκες. Στην πραγματικότητα, αν παρατηρήσουμε γύρω μας θα δούμε ότι ούτως ή άλλως η πλειοψηφία των βιομηχανικών κτιρίων έχουν δομηθεί με βάση το χάλυβα, αφού οι ιδιότητες του υλικού δημιουργούν ιδανικότερη χωροταξική διάταξη και άνετες συνθήκες εργασίας. Συμπληρωματικά των αρθρωτών μελών, μπορούν να χρησιμοποιηθεί και η τρισδιάστατη εκτύπωση.

• Διαχείριση & Ανακύκλωση

Προσεγγίζοντας και υιοθετώντας πρακτικές κυκλικής οικονομίας, για παράδειγμα στη φάση σχεδιασμού των προϊόντων ή στις διαδικασίες των επιχειρηματικών μοντέλων επιτυγχάνεται η ελαχιστοποίηση της σπατάλη και προάγεται η αποδοτικότητα των πόρων. Σημαντικός είναι και ο εφαρμοζόμενος τρόπος διαχείρισης των αποβλήτων, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς τον όγκο των ρύπων που εναποθέτει μια βιομηχανία.

Η λιτή παραγωγή, η πράσινη χημεία και τα ολοκληρωμένα συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων με προτεραιότητα στην ανακύκλωση, την κομποστοποίηση και την υπεύθυνη διάθεση, αποτελούν κομμάτια που πρέπει να τεθούν ως στόχοι στο πλαίσιο βελτίωσης της συνολικής απόδοσης. 

Ο έλεγχος της τήρησης των αυστηρών προτύπων εκπομπών μπορεί να λειτουργήσει υποστηρικτικά και να συνεισφέρει στην ελαχιστοποίησης τη ρύπανσης του αέρα και των υδάτων. Για την καταγραφή της προόδου χρειάζεται τακτική παρακολούθηση  Η τακτική παρακολούθηση και αναφορά των επιπτώσεων.

• Εκπαίδευση και Συνεργασίες

Μια επιχείρηση θα ήταν αδύνατον να ενσωματώσει στη λειτουργία της οποιαδήποτε αξία, αν κάθε εργαζόμενος μεμονωμένα δεν την ασπαζόταν. Έτσι χρειάζεται η ενδυνάμωση και η ενημέρωση των εργαζομένων στις περιβαλλοντικές γνώσεις, για να εφαρμόσουν και αφοσιωθούν σε πρακτικές φιλικές προς το περιβάλλον.

Τέλος, η αναζήτηση ιδρυμάτων και κυβερνητικών και μη φορέων στο συγκεκριμένο κλάδο, και η σύναψη συνεργασιών μαζί τους, αποτελεί ακόμη μια πηγή γνώσεων και ένας χώρος ανταλλαγής βέλτιστων πρακτικών.