Συγγνώμη

Γράφει ο Μιχάλης Κουρόγλου

Συγγνώμη ζητώ από τα παιδιά μου, από τα παιδιά μας. Ανήκω στη γενιά που γκρέμισε ό,τι πήγαινε να φτιαχτεί μετά την πανούκλα της χούντας, Που πήρε τα ηνία για φτιάξει τον κόσμο, την κοινωνία, το άτομο. Που, όμως, κυριευμένη από την απληστία, τον άκρατο κομματισμό, τον άναρχο συνδικαλισμό, επέτρεψε, με ταπεινά κριτήρια, ατομικιστικά, βορβορώδη, παραλυτικά για το σύνολο, την καταβαράθρωση του όποιου καλού φαινόταν στον ορίζοντα, ενός ορίζοντα που εγγυόταν  την ανάπτυξη μόνο του καλού. Που είχε Τύπο ανεξάρτητο για να προλαβαίνει τα ολισθήματα των ταγών (με τη γνώση ότι ο άνθρωπος δεν είναι τέλειο ον και ο Τύπος είχε τη βούληση και τη δυνατότητα να βάζει φρένο σε άρρωστες ορέξεις των κρατούντων). Που είχε δίπλα του πάντα ένα μαχητή σύντροφο και τρυφερό μαζί, να επιτρέπει μια ζωή ανεκτή  ή, τουλάχιστον, αξιοπρεπή. Που είχε μια κυβέρνηση αποτελούμενη από γνώση του κοινού καλού και την πρόθεση να στηρίξει το σύνολο.

Σήμερα τι έχουμε; Ένα πολτό. Ένα σύνολο βούρκου, που η γενιά μου δημιούργησε και γιγάντωσε., Και το ήξερε. Αλλά το εκμεταλλεύτηκε, στηριζόμενη ιδιοτελώς στον κομματισμό, την ευνοιοκρατία, την οικογενειοκρατία. Οι συνέπειες φαίνονταν να έρχονται προ πολλού. Αλλά τα προμηνύματα, κακουργηματικού χαρακτήρα, επηρέαζαν τους θεσμούς, την οικονομία, προετοίμαζαν τη διάλυση του κοινωνικού ιστού, δεν υπόσχονταν ακόμη τον θάνατο. Και υποδυόμασταν ότι αυτό θ’  αλλάξει με μια απλή εναλλαγή στη διακυβέρνηση. Ώσπου ήρθε το Έγκλημα. Για το οποίο αισθάνομαι, ως εκπρόσωπος μιας καταστροφικής γενιάς, απολύτως υπεύθυνος, Σε βαθμό που κανείς θεσμικά υπεύθυνος δεν μπήκε στον κόπο να αισθανθεί. Περίμενα, ένας υπουργός να αυτοκτονήσει και μια κυβέρνηση να παραιτηθεί κάτω από το πελώριο βάρος της ευθύνης τους. Αντίθετα, έπιασαν δουλειά οι πρετεντέρηδες, οι τσίμες και οι χειρότεροι όλων , οι πορτοσάλτες (ναι, ονόματα με μικρά γράμματα, σημειολογικό της άπειρης μικρότητάς τους, της απανθρωπιάς τους. Αλλά και  γι’  αυτούς κατηγορώ τη γενιά μου. Αυτή τους ανέθρεψε, τους θέριεψε, τους επέτρεψε να ασχημονούν, κυρίως να σκυλεύουν πάνω στα πτώματα και τις στάχτες αθώων, παιδιών μάλιστα. Με ποιο δικαίωμα η γενιά μου επέτρεψε τον εκμαυλισμό του κοινωνικού συνόλου και τον συνεχόμενο θάνατο νέων ανθρώπων?

Μου έρχονται σαν καταρράκτης οι σκέψεις αλλά δεν θέλω να κουράσω, γιατί αρχική μου πρόθεση ήταν η ΣΥΓΝΩΜΗ που ήθελα να ζητήσω από τη γενιά που ΕΓΩ γαλούχησα, η δική μου γενιά.

Νέοι, συγχωρέστε μας, κυρίως όμως, μάθετε και μη γίνετε σαν εμάς. Μη βλέπετε τοξική τηλεόραση, αφεθείτε στις φιλίες σας, στις παρέες σας, στους έρωτές σας. Όχι στα survivor, δεν είναι αυτό διασκέδαση, σκόπιμος αποπροσανατολισμός της ευφυίας  σας είναι, για να συνεχίσετε κι  εσείς να τρέφετε το τέρας. Πείτε όχι στις σειρήνες του εύκολου χρήματος, πίσω τους κρύβουν δυστυχία και νεκρούς, κρύβουν την απώλεια της προσωπικότητας. Παλέψτε, μοχθήστε, μάθετε από την ελληνική μυθολογία και τη  δραματολογία. Κυρίως- αυτό είναι έκκληση και ικεσία-ΜΗ ΓΙΝΕΤΕ ΣΑΝ ΤΗ ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΣΑΣ.