Η έμφυλη βία - σε κάθε της μορφή - δεν μπορεί να σταματήσει με ευχολόγια

Γράφει η Φρόσω Καρασαρλίδου

Το 2021 ήταν μια χρονιά που στιγματίστηκε από 17 γυναικοκτονίες και πολλά ακόμα περιστατικά έμφυλης βίας που ήρθαν στο φως της δημοσιότητας, χωρίς να υπολογίζουμε όσα επίσης δεν έφτασαν στο στάδιο της επίσημης καταγγελίας. Το 2022 ξεκίνησε ήδη δυσοίωνα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα το περιστατικό βιασμού στη Θεσσαλονίκη.

Πρόκειται για μια υπόθεση που σόκαρε την ελληνική κοινωνία, ωστόσο και σε τοπικό επίπεδο, εδώ στην Ημαθία, διαβάσαμε με αγανάκτηση τα όσα γυναίκα γιατρός καταγγέλλει για τον πρώην σύντροφό της, επίσης γιατρό, και για την αντιμετώπιση που έλαβε από την δικαιοσύνη.

Δυστυχώς, ως κοινωνία πολλές φορές αρκούμαστε στην έκφραση λύπης και αποτροπιασμού, χωρίς να προχωράμε σε ενέργειες και πράξεις. Ωστόσο, τα φαινόμενα κακοποίησης, αλλά και γυναικτονιών, ολοένα και αυξάνονται.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό θεωρώ ότι θα πρέπει να αναληφθούν άμεσα πρωτοβουλίες, διακομματικά, ώστε πρωτίστως η νομοθετική εξουσία να θεσπίσει το πλαίσιο και στη συνέχεια η εκτελεστική και η δικαστική εξουσία να το εφαρμόσει, αυστηρά, οριζόντια, απαρέγκλιτα.

Μερικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση θα μπορούσαν να είναι τα εξής:

• Οι υποθέσεις κακοποίησης θα πρέπει να δικάζονται κατά προτεραιότητα, λόγω κινδύνου για τα θύματα, και με απόλυτη αυστηρότητα και ο όρος «γυναικοκτονία» να ενταχθεί ως διακριτό έγκλημα στον Ποινικό μας Κώδικα, με αυστηρές ποινές, όπως συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε 16 κράτη της Ε.Ε., μεταξύ των οποίων και η Κύπρος. Επίσης, θα υπάρχουν τα κατάλληλα μέτρα για την αποτελεσματική προστασία των θυμάτων κακοποίησης μέχρι την εκδίκαση της υπόθεσης, ώστε να αποτραπούν νέα περιστατικά κακοποίησης ή ακόμα και γυναικοκτονίες.

• Θα πρέπει να δημιουργηθεί ειδική υπηρεσία στην ΕΛ.ΑΣ., με ειδικά καταρτισμένους και επιλεγμένους αστυνομικούς που θα μπορούν να διαχειρίζονται αποτελεσματικά κάθε περίπτωση.

• Επιπλέον, θα πρέπει να υπάρξει ιδιαίτερη κατάρτιση στις σχολές αστυνομίας για θέματα έμφυλης βίας, ενώ οι εν ενεργεία αστυνομικοί θα πρέπει να κάνουν ειδικά επιμορφωτικά σεμινάρια.

• Τέλος, θα πρέπει να εξασφαλίζεται η πιστή εφαρμογή των νόμων από τους αστυνομικούς που έρχονται αντιμέτωποι με περιστατικά έμφυλης βίας, ενώ όποιοι αστυνομικοί δεν πράττουν τα δέοντα να αντιμετωπίζουν σοβαρές κυρώσεις, μέχρι και απομάκρυνση από το Σώμα.

• Παρά τις πολύ σημαντικές δομές που υπάρχουν σήμερα και βασίζονται στον εθελοντισμό, θα πρέπει να υπάρξει κρατική μέριμνα για τις κακοποιημένες γυναίκες και τα παιδιά τους, με δωρεάν διαμονή και διατροφή για τα θύματα που διέφυγαν από ένα κακοποιητικό περιβάλλον. Επίσης,οι υφιστάμενες κρατικές δομές θα πρέπει να ενισχυθούν με μόνιμο προσωπικό.

• Θα πρέπει να ευαισθητοποιηθεί η κοινωνία, η γειτονιά, ο περίγυρος των θυμάτων που ακούν, βλέπουν, αλλά σιωπούν. Ο κόσμος πρέπει να πληροφορηθεί για τις διαστάσεις του φαινομένου της έμφυλης βίας, τις βαθύτερες αιτίες που οδηγούν εκεί, αλλά και τη δύναμη που έχει να σώσει ένα θύμα από τον κακοποιητή του. Με ειδικές καμπάνιες στα ΜΜΕ, με μαζικές ενημερώσεις σε σχολεία και Πανεπιστήμια και με κάθε άλλο πρόσφορο μέσο, να κοινοποιηθεί παντού το μήνυμα κατά της βίας, αλλά και κατά της σιωπής.

• Να εφαρμοστεί πλήρως στην χώρα μας η «Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης», που μεταξύ άλλων θεσπίζει μια σειρά μέτρων για την πρόληψη αλλά και την διαχείριση των περιστατικών έμφυλης βίας.

Θα πρέπει επιτέλους ως Πολιτεία και ως κοινωνία να αναλάβουμε δράση. Χθες, σήμερα, αύριο! Δεν μπορούμε άλλο να σιωπούμε και να γινόμαστε συνένοχοι.

Φρόσω Καρασαρλίδου

πρ. βουλευτής Ημαθίας ΣΥΡΙΖΑ - ΠΣ