Χειροτονία διακόνου από τον Μητροπολίτη στην Αλεξάνδρεια

Την Κυριακή 4 Ιανουαρίου ο σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε στον μητροπολιτικό ιερό ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Αλεξανδρείας και τέλεσε την εις διάκονο χειροτονία του π. Ιωάννη Βαλαβάνη από τη Νάουσα, έγγαμου, ο οποίος θα διακονήσει αμισθί.

Η ομιλία του σεβασμιοτάτου στην χειροτονία 

«Σύ δέ νῆφε ἐν πᾶσιν, κακοπάθησον ὡς καλός στρατιώτης Ἰησοῦ Χριστοῦ, … τήν διακονίαν σου πληροφόρησον».

Πρώτη Κυριακή τοῦ νέου ἔτους, ἀδελφοί μου, καί ἡ Ἐκκλησία μας ἔχοντας προβάλλει τίς τελευταῖες ἡμέρες τήν ἀγάπη καί τή φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ ὁ ὁποῖος ἔγινε ἄνθρωπος προκειμένου νά καταστήσει τόν ἄνθρωπο υἱό καί κληρονόμο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ, καί συγχρόνως ἔχοντας δείξει τήν κακία καί τή μικρότητα τῶν ἀνθρώπων, τήν ὁποία ἐκπροσωπεῖ ὁ Ἡρώδης πού θέλησε νά θανατώσει τόν Χριστό, νομίζοντας ὅτι ἐπιβουλεύεται τήν ἐξουσία του, μᾶς καλεῖ σήμερα διά τοῦ ἀποστολικοῦ ἀναγνώσματος νά εἴμαστε ἕτοιμοι γιά ὅλα ὅσα μπορεῖ νά συμβοῦν στή ζωή μας. Καί αὐτό ὄχι μόνο γιατί ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὁ ὁποῖος ἀπευθύνεται σήμερα πρός τόν μαθητή του ἐπίσκοπο Ἐφέσου Τιμόθεο καί δι᾽ αὐτοῦ πρός τούς πιστούς ὅλων τῶν ἐποχῶν δέν τρέφει αὐταπάτες γιά τό τί μπορεῖ νά συναντήσει καί νά ἀντιμετωπίσει ὁ ἄνθρωπος πού πιστεύει στόν Θεό κατά τήν ἐπίγεια ζωή του, ἀλλά καί γιατί καί ὁ ἴδιος ὁ Χριστός μᾶς προειδοποίησε λέγοντας: «εἰ ἐμέ ἐδίωξαν καί ὑμᾶς διώξουσι· εἰ τόν λόγον μου ἐτήρησαν καί τόν ὑμέτερον τηρήσουσι».

Καί ὁ τρόπος τόν ὁποῖο μᾶς συστήνει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες πού μπορεῖ νά συναντήσουμε στή ζωή μας εἶναι διττός. Τό πρῶτο στοιχεῖο εἶναι ἡ νήψη, εἶναι ἡ ἐγρήγορση.

Ἡ ζωή τοῦ πιστοῦ δέν εἶναι ἕνας περίπατος σέ ἕνα ἥσυχο καί γαλήνιο περιβάλλον. Εἶναι ἕνας ἀγώνας, εἶναι ἕνας πόλεμος, στόν ὁποῖο ὁ πιστός πρέπει νά βρίσκεται σέ διαρκῆ ἐγρήγορση, πρέπει νά εἶναι πάντοτε ἕτοιμος γιά νά ἀντιμετωπίζει τόν ἐχθρό ὁ ὁποῖος «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ», ἀλλά  καί γιά νά μήν περιπέσει στίς παγίδες τίς ὁποῖες ἁπλώνει ὁ διάβολος, προκειμένου νά γίνουμε ὑποχείριά του.

Συγχρόνως ὅμως ὁ πιστός πρέπει νά εἶναι καί ἕτοιμος νά κακοπαθήσει ὑπέρ τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, διότι ἡ ἐν Χριστῷ ζωή δέν εἶναι μία ζωή ἀνέσεως καί ἀπολαύσεων, καί εἶναι πολλοί ἐκεῖνοι πού σπεύδουν νά τήν συκοφαντήσουν καί νά τήν εἰρωνευθοῦν καί μαζί μέ αὐτή νά συκοφαντήσουν καί νά εἰρωνευθοῦν καί νά καταδιώξουν πολλές φορές ἐκείνους πού τήν ἀκολουθοῦν καί ἐκείνους πού θέλουν νά εἶναι γνήσιοι μαθητές τοῦ Χριστοῦ.

Γι᾽ αὐτό, ἀδελφοί μου, τόσο ὁ Χριστός ὅσο καί οἱ ἀπόστολοί του μᾶς προειδοποιοῦν γιά νά γνωρίζουμε τί σημαίνει ἡ ἐν Χριστῷ ζωή, τί σημαίνει νά εἶσαι μαθητής τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί πόσο σημαντικό εἶναι νά δίνει κανείς τή μαρτυρία καί τήν πληροφορία τῆς πίστεως καί τῆς ἀγάπης στόν Χριστό.

Καί ἐάν ὅσα εἶπε σήμερα στό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος πρός τόν μαθητή του Τιμόθεο ἰσχύουν γιά τόν κάθε πιστό, ἰσχύουν κατά μείζονα λόγο γιά σένα ὁ ὁποῖος ἵστασαι σήμερα ἐνώπιον τοῦ ἱεροῦ βήματος γιά νά λάβεις διά τῶν χειρῶν τοῦ ἐπισκόπου καί διά τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Παναγίου Πνεύματος τόν πρῶτο βαθμό τῆς ἱερωσύνης.

Γνωρίζω τήν ἀγάπη σου γιά τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία πού σέ κάνει νά προσέρχεσαι στήν ἱερωσύνη παρότι γνωρίζεις ὅτι θά διακονήσεις ἀρχικά ὡς ἄμισθος κληρικός, καθώς λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως δέν ὑπάρχει δυνατότητα νέων θέσεων γιά τούς χειροτονούμενους κληρικούς.

Ὅμως αὐτό δέν θά πρέπει νά σέ ἐπηρεάζει. Ἐσύ θά πρέπει, ἀκολουθῶντας τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου Παύλου, νά εἶσαι πρόθυμος διάκονος τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, πρόθυμος διάκονος τοῦ ἱεροῦ θυσιαστηρίου, ἀνταποκρινόμενος στήν τιμή πού σοῦ κάνει σήμερα ὁ δομήτωρ τῆς Ἐκκλησίας Χριστός καί ἀξιώνοντάς σε νά λάβεις τή χάρη τοῦ πρώτου βαθμοῦ τῆς ἱερωσύνης.

Μή δειλιάσεις μπροστά στίς δυσκολίες καί τούς πειρασμούς πού τυχόν θά ἀντιμετωπίσεις, γιατί δέν θά πρέπει νά ξεχνᾶς ὅτι ἡ ζωή τοῦ κληρικοῦ δέν εἶναι οὔτε εὔκολη οὔτε ἄνετη. Εἶναι στενή καί τεθλιμμένη, ἀλλά ἔχει τό προνόμιο νά ὁδηγεῖ στή ζωή καί τήν αἰωνία μακαριότητα ὅποιον τήν ἀκολουθεῖ μέ συνέπεια. Εἶναι στενή καί μερικές φορές τεθλιμμένη, ἀλλά ὁ κληρικός δέν τή βαδίζει μόνος του. Τή βαδίζει ἔχοντας συνοδοιπόρο καί συμπαραστάτη του τόν ἴδιο τόν Χριστό, ἀρκεῖ ἐκεῖνος νά εἶναι συνεπής στή διακονία τήν ὁποία ἀνέλαβε· ἀρκεῖ νά διατηρεῖ πάντοτε ἀναμμένη στή ψυχή του τή φλόγα τῆς ἀγάπης γιά τόν Θεό· ἀρκεῖ νά ἀγωνίζεται γιά νά διατηρεῖ τόν ἑαυτό του «καθαρόν ἀπό τοῦ κόσμου», ὥστε νά ἵσταται ἐνώπιον τοῦ ἁγίου θυσιαστηρίου «ἀκαταγνώστως καί ἀπροσκόπως καί ἐν καθαρῷ τῷ μαρτυρίῳ τῆς συνειδήσεως», ἔχοντας συναίσθηση τῆς ἀνθρωπίνης ἀδυναμίας του, ἀλλά καί τῆς δυνάμεως τοῦ Θεοῦ πού ἀναπληροῖ τά ἐλλείποντα, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀναγνωρίζει μέ ταπείνωση τίς ἐλλείψεις του.

Ἐάν καί σύ, λοιπόν, πορεύεσαι στή νέα σου ζωή καί διακονεῖς μέ τόν τρόπο αὐτό, δηλαδή μέ ταπείνωση, μέ ὑπακοή στήν Ἐκκλησία καί μέ καθαρότητα βίου, ἔχοντας καί τή συμπαράσταση τῆς εὐλαβοῦς οἰκογενείας σου καί τίς εὐχές ὅλων τῶν συμπροσευχομένων σήμερα κατά τήν ἱερή στιγμή τῆς χειροτονίας σου, τότε θά πληροφορεῖς, κατά τήν προτροπή τοῦ ἀποστόλου, τή διακονία σου καί θά εὐαρεστεῖς τόν Θεό καί ὡς διάκονος ἀλλά καί ἀργότερα ὡς ἱερεύς καί οἰκονόμος τῶν μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας, γιά νά ἀξιωθεῖς νά ἀκούσεις καί τή μακαρία φωνή τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ «εὖ δοῦλε ἀγαθέ καί πιστέ, ἐπί ὀλίγα ἦς πιστός ἐπί πολλῶν σέ καταστήσω· εἴσελθε χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου σου».