Με τους Ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Μουντάκι

Του Νίκου Τσιαμούρα

Παντού ακούς και βλέπεις τρεχούμενα νερά λίγο πιο πέρα οι πηγές του ιστορικού ποταμού Αράπιτσα.

Βελανιδιές, πλατάνια, οξιές, πεύκα ψηλότερα. Κάθε λογής θάμνος και φτέρες, διάφορα αναρριχητικά ερωτοτροπούν με γέρικους κορμούς.

Γραμμές και χρώματα, τα ξαφνιασμένα πουλιά η μυρωδιά της βρεγμένης γης μεθυστική.!

Ξημερώματα 6 η ώρα, κάτω από ένα ζεστό πρωινό φύγαμε από την Βέροια για τον Άγιο Νικόλαο Νάουσας.

Αφήσαμε το δρόμο που οδηγεί στον Κοπανό και στρίψαμε αριστερά για Νάουσα.

Στους πρόποδες του ανατολικού Βέρμιου σε μια φυσική αγκαλιά ξεπροβάλλει μπρος τα μάτια μας η πόλη της Νάουσας που είναι κτισμένη σε υψόμετρο 330 μ.

Από το 1955 χαρακτηρίζεται και ΄΄ ηρωική πόλη ΄΄ ( πλάι στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι ) για τους αγώνες και τις θυσίες κατά την περίοδο των απελευθερωτικών αγώνων του 1822, από τον τουρκικό ζυγό.

Οι βόρειες και ανατολικές πλαγιές του Βέρμιου είναι καλυμμένες από δάση με κωνοφόρα και οξιές ενώ οι δυτικές πλαγιές του είναι σχεδόν γυμνές.

Φθάσαμε στον Άγιο Νικόλαο Νάουσας 7 παρά και η κίνηση ακόμη περιορισμένη.

Ένας υπέροχος τόπος σε μια όαση δροσιάς, όπου το υδάτινο στοιχείο κυριαρχεί παντού μαζί με το πράσινο των δένδρων. 60 στρέμματα πανέμορφης γης παίρνουν ζωή από τις πηγές του ιστορικού και πολύτιμου ποταμού της Αράπιτσας.

Το υπεραιωνόβιο δάσος πλατάνων εντυπωσιάζει. Στη σκιά του αναπαύεται το απέραντο πράσινο του φυσικού χλοοτάπητα που συνυπάρχει με το άγριο αυτοφυές πυξάρι, τη φλαμουριά, τη βελανιδιά και το άφθονο νερό σε ένα σπάνιο - αιώνιο αγκάλιασμα ήχων και χρωμάτων.

Ένα θαυμάσιο άλσος που σου γαληνεύει την ψυχή.

Αφήσαμε τα αυτοκίνητα.

Μόνο εμείς μέσα στην δροσιά του πρωινού.

Τώρα ορειβατούμε δίπλα από τις πηγές του ποταμού Αράπιτσα.

Η πορεία ξεκινά δεξιά από το ξενοδοχείο ΄΄Βέρμιο΄΄.

Κλειστό και έρημο εδώ και μερικά χρόνια .

Περνώντας από την περίφραξη των πηγών μπαίνουμε σε κανονικό μονοπάτι σηματοδοτημένο με κόκκινα σημάδια.

Τώρα διαδρομή ονειρεμένη ανάμεσα σε πυκνά δάση, δρυς, οξιές, πεύκα και έλατα μας καλοσωρίζουν.

Είναι πρωί έχει υγρασία αλλά εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.

Τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του τοπίου, η αύρα του ορεινού καθαρού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας.

Το απέραντο πράσινο του δάσους μας ταξιδεύει, το θρόισμα του δροσερού αέρα σε κάνει να νοιώθεις μέρος και εσύ αυτής της ανεπανάληπτης φύσης.

Βρεθήκαμε σε πυκνό δάσος οξιάς μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους, το μονοπάτι φιδοσέρνεται τώρα ανηφορικό, δύσβατο, μας κουράζει, χρειάζονται δυνατές αναπνοές και γερά πόδια/

Βγήκαμε σε ξέφωτο, συναντάμε δασικό δρόμο, πήραμε πορεία αριστερά, γυμνό τοπίο και σύννεφα κυνηγημένα που μας ακολουθούν.

Οδοιπορούμε, απολαμβάνουμε την ερημιά τις χορογραφίες από άσπρα σύννεφα που σκεπάζουν τον ουρανό.

Τα λεπτά της ώρας περνούν μαζί με την ομορφιά του άγριου τοπίου κάνουν την πορεία μας ονειρική , ησυχία…. μόνο εμείς και το αεράκι που μας κρατάει συντροφιά.

Οδοιπορούμε για 2 ώρες και συνεχίζουμε προς την κορυφή. Η μέρα ηλιόλουστη και λαμπερή.

Τριγύρω κορυφές γεμάτες αίγλη, κρύβουν μονοπάτια που ΄΄κυλάνε΄΄ μαζί με ρυάκια, που γίνονται παραπόταμοι και ορμητικά νερά.

Αγριοτριανταφυλλιές, κυκλάμινα, κρίνα αγριολούλουδα, ένα πολύχρωμο χαλί που αλλάζει με τις εποχές.

Πυκνά δάση από δρυς, καστανιές, οξιές, μαύρη πεύκη, να ξετυλίγονται μπροστά μας.

Φθάσαμε στο καταφύγιο μετά από 3ωρη επίπονη πεζοπορία. Συνεχίζουμε για την κορυφή Μουντάκι ( 1708μ.) υψόμετρο.

Η επιστροφή μας σημαδεύτηκε από την ολιγόλεπτη βροχή σε μονοπάτια μέσα από πυκνό δάσος οξιάς και ατέλειωτες ομίχλες.

Τώρα άγρια μουσική δροσερού αέρα μας μαστιγώνει το πρόσωπο.

Χαθήκαμε στον τόπο και τον χρόνο, την υγρασία της βρεγμένης βουνοπλαγιάς , τον αέρα, το γυμνό τοπίο, η ερημιά δεν μας αφήνουν περιθώρια.

Συνεχίζουμε την κατάβαση………

Αφήσαμε πίσω την σημερινή άγρια ομορφιά του βουνού και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.

Σήμερα το βουνό ήταν τρομερά απαιτητικό, πολύωρο ( 6 ώρες ) και δύσκολο, όμως όλοι εμείς μια συντροφιά τα καταφέραμε θαυμάσια.

Σταθήκαμε τυχεροί και σήμερα.

Παρόλη την ταλαιπωρία και την κούραση για άλλη μια φορά μάθαμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε τη φύση - σήμερα- με το ήρεμο πρόσωπο.

Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα!