Με τους ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Γκόλνα στον Όλυμπο

Στον Όλυμπο συντροφιά με τους Ολύμπιους θεούς και την πανάρχαια φήμη του. Επιβλητικός, άγριος και πανέμορφος μαζί. Η κορυφή του αρχαίου κόσμου. Το μπαλκόνι των θεών.

Ξημέρωνε, όταν φύγαμε από την Βέροια στις 7 Κοίταξα τριγύρω στον ορίζοντα η μέρα προμηνύεται συννεφιασμένη και βροχερή. Θα έχουμε μια δύσκολη πορεία συλλογίστηκα.

Διαδρομή Βέροια – Κατερίνη – Λιτόχωρο. Μπροστά μας απλώνεται γαλήνιο το Λιτόχωρο. Ιδρύθηκε τον 14ο αιώνα. Οφείλει το όνομα του στη βυζαντινή λέξη ΄΄λιτή΄΄ που σημαίνει προσευχή. Ίσως και από τη λέξη ΄΄λιθόχωρο΄΄ δηλαδή πετρόκτιστος.

Περάσαμε το Λιτόχωρο που είναι ήσυχο και ήρεμο και συνεχίζουμε ανατολικά , φθάσαμε στην διασταύρωση και συνεχίζουμε δεξιά. Η ανάβαση γίνεται από την ανατολική πλευρά του Ολύμπου. Η πιο ενδιαφέρουσα και πανέμορφη πλευρά του βουνού. Η κορυφή Γκόλνα υψώνεται ξαφνικά μπροστά μας λίγο μετά από τα τελευταία σπίτια του χωριού.

Βρισκόμαστε στον μυθικό Όλυμπο. Εδώ και αιώνες παραμένει το πιο φημισμένο ελληνικό βουνό, μυστηριώδη και απρόσιτο. Ανακηρύχθηκε Εθνικός Δρυμός το 1938. Τα φαράγγια και οι ρεματιές καλύπτονται από πλατάνια, ιτιές, μαύρα σκλήθρα και παρόχθια βλάστηση. Ψηλότερα οξιές, έλατα και η μαύρη πεύκη.

Στους πρόποδες του Ολύμπου οι ανασκαφές αποκάλυψαν πλούσια ευρήματα της μακεδονικής, ελληνιστικής και ρωμαϊκής εποχής. Το Δίον, ιερή πόλη των Μακεδόνων αφιερωμένη στο Δία και τους δώδεκα θεούς. Η Πίμπλεια και τα Λείβηθρα. Αλλά και αργότερα η Ιστορία στάθηκε πολυτάραχη στον Όλυμπο.

Κατά την τουρκοκρατία υπήρξε κρησφύγετο και ορμητήριο διάσημων κλεφτών και αρματολών. Μετά το 1900, έδρασαν εδώ ληστές. Κατά την εισβολή των γερμανών το 1941 ο ελληνικός στρατός, μαζί με μονάδες Νεοζηλανδών και Αυστραλών έδωσαν σημαντικές μάχες. Αμέσως μετά φώλιασε εδώ η εθνική Αντίσταση.

Κουμαριές, πουρνάρια, φυλίκια και κέδροι. Η έρευνα των φυτών άρχισε το 1836 από τον Γάλλο βοτανολόγο Aucher. Ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αγριοκάτσικα, αγριόγατες, αλεπούδες, κουνάβια και σκίουροι. Στην αρχαιότητα υπήρχαν λιοντάρια ( Παυσανίας ). Ενώ μέχρι τον 16ο αιώνα υπήρχαν αρκούδες. ( Βίος Αγίου Διονυσίου του νεώτερου).

Πήραμε το μονοπάτι ανηφορικό δασωμένο πανέμορφο. Μυρωδιές καθαρού αέρα, βρεγμένης γης, άγριων κυκλάμινων και χαμηλής βλάστησης. Τα δένδρα στη θεία γαλήνη του βουνού σέρνουν τον αέρα και βουίζουν ελαφρά.

Ενώ λίγο παράμερα βασιλεύει ο ήλιος και η σιωπή. Συνεχίζουμε, η ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία. Οδοιπορούμε τώρα σε μονοπάτι ανηφορικό γραμμές απλές πειθαρχημένες, τοπίο φιλικό, πυκνοδασωμένο. Μένουμε έκθαμβοι από το κάλλος και την ομορφιά του βουνού. Όσες φορές και αν ανέβεις στο θεϊκό βουνό πάντα θα έχεις αυτή την αίσθηση.

Μετά από μια ήπια διαδρομή μιας ώρας και 10 λεπτών βρισκόμαστε στην κορυφή Γκόλνα. Από εδώ ψηλά θέα απεριόριστη. Πήραμε πορεία για τον Ενιπέα.. Κατεβαίνουμε το μονοπάτι κατηφορικό έτοιμο να πάρει φωτιά από τα χρυσαφί χρώματα της οξιάς και των άλλων φυλλοβόλων.

Ο Ενιπέας, θαλασσινή θεότητα ( προσωποποίηση του Ποσειδώνα ) πατέρας του Πελία και του Νηλέα Σύμφωνα με τη μυθολογία ήταν ένας πολύ όμορφος νέος, αντικείμενο του πόθου για όλες τις θεές, έδειξε την προτίμηση του στη θεά του έρωτα, Αφροδίτη, προκαλώντας την οργή της Ήρας. Για να τον εκδικηθεί η θεά Ήρα , τον μεταμόρφωσε σε ποταμό και τον καταράστηκε όσο όμορφος ήταν, τόσο επώδυνο να είναι το τέλος του.

Είναι ο μοναδικός ποταμός του Ολύμπου που έχει τρεις πλούσιες πηγές στη θέση Πριόνια ( 1100μ.) με γαλαζοπράσινα νερά, δεν εκβάλλει πουθενά παρά χάνεται στον κάμπο της Πιερίας. Το ποτάμι κυλά ήσυχα και αβίαστα, κρατά στις υγρές αγκάλες του όλα τα μυστικά της φύσης όλη την ιστορία των ανθρώπων, την ισορροπία του κόσμου.

Τώρα οι αχτίδες του ήλιου μπλέκονται με τους κυματισμούς του νερού, μπερδεύονται με τα τραγούδια των πουλιών, με τις δικές μας χαρούμενες φωνές. Δεν αναφέρεται στα αρχαία λεξικά ότι λεγόταν Ενιπέας. Πιθανή προέλευση της ονομασίας από την πελασγική λέξη Ινέβ ή Ενέβ που σημαίνει ορμητικός ή την ομηρική λέξη οίνοψ – οίνοπος που σημαίνει τον πόντο. Πρωτοεμφανίζεται Ενιπέας σε χάρτη του τέλους του 18ου αιώνα. Οι περιηγητές τον αναφέρουν Λάκκος , είτε Βύθος είτε ποτάμι του Λιτόχωρου. Λέγεται και ρέμα Αγίου Διονυσίου.

Τώρα μονοπάτι κατηφορικό. Κατηφορίζουμε μέσα σε πυκνό δάσος πεύκων τώρα ανάβαση – τώρα κατάβαση μαζί με ομίχλη που μας κρατάει συντροφιά για αρκετά λεπτά της ώρας. Κάθε στροφή του μονοπατιού δείχνει κάτι καινούριο να θαυμάσεις και να καμαρώσεις. Εδώ συνειδητοποιείς πόσο ασήμαντος είσαι.

Ο Όλυμπος σχετίζεται με τον μύθο του Ορφέα και τα ορφικά μυστήρια. Σύμφωνα με την μυθολογία, στο φαράγγι του Ενιπέα κατασπαράχθηκε από τις Μαινάδες ο μουσικός Ορφέας, ενώ στα νερά του ποταμού λουζόταν η πανέμορφη Λητώ. Ήταν κόρη των Τιτάνων Κοϊου και Φοίβης. Με τον Δία απέκτησε δυο παιδιά τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Οι Μαινάδες ήταν νύμφες, συντρόφισσες και συνοδοί του θεού Διόνυσου.

Με την συνοδεία κάποιων πολύχρωμων πουλιών συνεχίζουμε.... Μια γλυκιά κούραση μας καταβάλλει στο σώμα και τα πόδια από την σημερινή περιπέτεια
Μετά από μια φανταστική διαδρομή μέσα από ένα μοναδικό καταπράσινο τοπίο φθάσαμε στο τέλος της διαδρομής. Η φύση είναι ένας γενναίος φίλος που πρέπει να χαίρεσαι, να αφουγκράζεσαι και προπάντων να σέβεσαι.

Πρέπει να προστατεύσουμε τους θρύλους, την παρθενικότητα, το μυστήριο, τους μύθους, την χλωρίδα και την πανίδα του μεγάλου βουνού. Η ορειβασία είναι ένα ταξίδι δεν είναι ένας προορισμός!

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Συγχαρητήρια σε όλους εμάς.