Κολυμβητήρια υπάρχουν και στο Νομό και στην πόλη της Βέροιας

Του Γιάννη Σαφαρίκα, Ιδιόκτητη των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων Βέροιας

Προς υποψήφιους Δημάρχους της πόλης μας για να μην κάνουν δηλώσεις, οι οποίες θα τους οδηγήσουν στο να εκτεθούν, για το ότι δεν ενημερώνονται και δεν έχουν γνώση πως θα ηγηθούν το Δήμο. 

Προσπαθώ να ενημερώνομαι καθημερινά για τα θέματα που αφορούν την τοπική αλλά και την παγκόσμια κοινότητα. Πρόκειται για μια συνήθεια που πλέον απαιτεί γερό στομάχι και επικίνδυνα θετική και "αντικαταθλιπτική" σκέψη. Ιδιαίτερη έκπληξη όμως-αρνητική δυστυχώς- μου προκάλεσε η δριμύτατη κριτική στον Δήμο Βέροιας (χωρίς να σημαίνει ότι υποστηρίζω όλες τις πρακτικές και επιλογές τους) για τη μη λειτουργία δημοτικού κολυμβητηρίου.
Εύκολα καταλαβαίνει κανείς ότι πρόκειται για κακώς νοούμενη αντιπολίτευση ακόμα και σε μη προεκλογική περίοδο που δεν διστάζει να κάνει λαϊκίστικη κριτική και ανεδαφικές προτάσεις εντυπωσιασμού. Ασφαλώς όλοι επιθυμούν και αξίζουν παροχές και πρόνοια από το κράτος και θα άξιζε η συμπαράταξη για τη διεκδίκησή τους. Πόσο όμως κοστίζουν στην πραγματικότητα οι δωρεάν κρατικές και δημοτικές παροχές; Πώς εξυπηρετείται και συντηρείται το κοινωνικό προφίλ ενός δήμου χωρίς επιβάρυνση των πολιτών και στην τελική γιατί όλη αυτή η ρητορική του μίσους απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία η οποία -κακά τα ψέματα- συντηρεί την κρατικοδίαιτη οικονομία και συγχρόνως θρηνεί -κυριολεκτικά- τα περισσότερα θύματα στην εποχή της κρίσης.

Ας εγκαταλείψουμε την πολυτέλεια των λεκτικών πυροτεχνημάτων και της κριτικής από καθέδρας και να αναφερθούμε σε αριθμούς. Το κόστος ανέγερσης ενός κολυμβητηρίου ανέρχεται σε 6 έως 8 εκατομμύρια ευρώ, ενώ η ετήσια συντήρησή του απαιτεί από 500000 έως 1 εκατομμύριο ευρώ. Κάθε σύλλογος που χρησιμοποιεί τις εγκαταστάσεις ζητά συνδρομή από τα μέλη του για τα τρέχοντα έξοδά του χωρίς να συνεισφέρει ουσιαστικά στην κάλυψη των εξόδων του κολυμβητηρίου. Σε κάθε περίπτωση χρήσης δημοτικών ή κρατικών υποδομών (αθλητικοί, καλλιτεχνικοί, παραδοσιακοί κλπ σύλλογοι) οι συμμετέχοντες καλούνται να πληρώσουν συνδρομή μολονότι έχουν κατοχυρώσει το δικαίωμα αυτό ως φορολογούμενοι πολίτες. Κατά συνέπεια, το θέμα δεν είναι η ανέγερση και η λειτουργία δημοτικού κολυμβητηρίου που θα επιβαρύνει οικονομικά τον δήμο και ενδεχομένως να αποτελέσει πεδίο αντιπαραθέσεων και "άνομων ανταγωνισμών"(sic) αλλά η εξυπηρέτηση του κοινού από τις υπάρχουσες δομές.

Αυτή τη στιγμή στο νομό λειτουργούν 2 δημόσια κολυμβητήρια (Νάουσα, Αλεξάνδρεια) και 3 ιδιωτικά. Όπως είναι αναμενόμενο τα ιδιωτικά κολυμβητήρια αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα καθώς προσπαθούν να είναι ανταγωνιστικά χωρίς ωστόσο κρατική οικονομική υποστήριξη. Μάλιστα τον χειμώνα που μας πέρασε επωμίστηκαν το σημαντικό έργο της ΔΩΡΕΑΝ παροχής προγράμματος εκμάθησης κολύμβησης σε 500 παιδιά δημοτικού της πόλης μας παρέχοντας ουσιαστικό κοινωνικό έργο.
Αντί λοιπόν να υποκύπτουμε -υποψήφιοι και ψηφοφόροι- στη λογική του πολιτικάντικου λόγου, που θέλει να επικρίνει τους μεν και να παραμυθιάσει τους δε, ας επιχειρήσουμε μετακύληση του ενδιαφέροντος από τη "φασαρία" στην ουσία.
Αποδεδειγμένα, οι κάθε είδους δημοτικές και κρατικές παροχές κοστίζουν πανάκριβα σε φόρους και συνδρομές, η κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια υγεία, εκπαίδευση, ασφάλιση και ψυχαγωγία στρέφει σαφώς τους πολίτες στον ιδιωτικό τομέα για την κάλυψη των αναγκών τους (ποιος θα συνέχιζε να πληρώνει εισφορές στα καταχρεωμένα και υπό διάλυση ταμεία κ.ο.κ. αν είχε δικαίωμα επιλογής;). Εφόσον ανάκαμψη ευαγγελίζεται μόνο μέσω επενδύσεων και ιδιωτικής πρωτοβουλίας αυτό που απαιτείται είναι ουσιαστική σύμπραξη και συνέργεια δημοσίου και ιδιωτικού τομέα και όχι εφαρμογή διχαστικών πρακτικών εμφυλιακού χαρακτήρα. Δεν πρόκειται για δυο διακριτές σφαίρες όπως τεχνηέντως προσπαθούν κάποιοι να υπονοήσουν για να εκμεταλλευτούν. Πρόκειται για τις δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, ενός νομίσματος που πρέπει να "βρίσκεται" στα χέρια των πολιτών για την εξυπηρέτηση, διευκόλυνση και επιβίωσή τους. Χρειάζεται ειλικρίνεια, συνέπεια και ουσιαστικός διάλογος που εκφέρει προτάσεις και όχι ακυρώσεις. Το θέμα είναι ποιος έχει το σθένος να το κάνει πράξη στην Ελλάδα όπου η διαφθορά, η πολιτική αστάθεια και η έλλειψη αξιοκρατίας καταγράφονται ως σοβαρότερα θέματα και από την οικονομική κρίση.