Με τους Ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Φούρκα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Κορυφή Φούρκα ένα ταξίδι τόσο κοντά από την πόλη της Βέροιας και τόσο μακριά ! Το βουνό ασκεί πάνω μας μια μυστική έλξη, ψιθυριστά μας γνέφει να διαβούμε τη ράχη του και να ανεβούμε στην κορφή του.

Φύγαμε από την Βέροια κάτω από ένα καταγάλανο ουρανό 7+20 ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου με κατεύθυνση το χωριό Καστανιά και την Παναγία Σουμελά.

Μετά από εικοσιπέντε λεπτά διαδρομής μέσα από αλλεπάλληλες στροφές και ανηφορικά περάσματα ξεπροβάλλει μπροστά μας το χωριό Καστανιά

Το χωριό χαμένο στην κυριολεξία σε δάσος από καστανιές μας υποδέχεται με ένα περήφανο ήλιο.

Η μονή Παναγία Σουμελά ή μονή Σουμελά. ήταν ένα πασίγνωστο χριστιανικό μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο για 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού.

Μέχρι το 1922 υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης των Ποντίων στην Τουρκία των Οθωμανών,

Το 1951 ο Κρωμναίος οραματιστής Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά εδώ στις πλαγιές του Βερμίου.

Το χωριό Καστανιά μας καλωσορίζει ήσυχο και έρημο, δείχνει ακόμη να κοιμάται. Αφήσαμε τα αυτοκίνητα πριν την Παναγία Σουμελά, τώρα ανεβαίνουμε ορειβατούμε σε δασικό ανηφορικό δρόμο. Ο δασικός δρόμος πνιγμένος σε δάσος από καταπράσινες οξιές.

Να΄μαστε τώρα με τον σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα.

Μπήκαμε στη σιωπηλή γοητεία του δάσους. Το μονοπάτι μας καλωσορίζει άγριο και ατίθασο με υγρασία αέρινη.

Μια ησυχία πλανιέται τριγύρω και σκεπάζει ανθρώπους και δένδρα σαν άχρωμη παραμυθένια ομίχλη.

Τα δένδρα αέρινα, καταπράσινα, παραδίδονται στο απλό αεράκι του πρωινού.

Αγριολούλουδα μας περιτριγυρίζουν, ένας χρωματιστός καμβάς με λογής – λογής λουλούδια του βουνού μας καλωσορίζουν .

Το τοπίο ειδυλλιακό για εμάς, στις γύρω κοιλάδες όμως η ζωή για τα ζώα του δάσους είναι πολύ σκληρή, ακόμη και τώρα που είναι Καλοκαίρι.

Όλα τα δένδρα και τα κλαδιά φορτωμένα με τα υπέροχα χρώματα της Φύσης. Το βαθύ πράσινο της οξιάς και το δροσερό πράσινο των θάμνων.

Μοιραζόμαστε την ξεχωριστή μυρωδιά της φύσης και γύρω μας να πλημμυρίζουν δεκάδες χρώματα της αγέρωχης μάνας γης.

Συνεχίζουμε μέσα σε ένα καταπράσινο δάσος οξιάς με οργιώδη βλάστηση.

Το ξεχασμένο τοπίο - τώρα - είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό καθώς μικτά δάση βελανιδιάς καστανιάς και ελάτης είναι βυθισμένα στη σιωπή τους.

Ο ήλιος μας κρατά συντροφιά, ακόμη είναι νωρίς και οι αχτίνες του δεν έχουν εκείνη την κάψα του καλοκαιριού.

Ανηφορίζουμε σε ανηφορικό μονοπάτι, μια παράξενη γοητεία γεμάτη μυστήριο μας τυλίγει, τώρα το τοπίο αγριεύει. Η άγρια ομορφιά του τοπίου μας ταξιδεύει.

Το δάσος δείχνει να κοιμάται ακόμη να σιωπά, καθώς σκεπάζεται από θεόρατα δένδρα.

Ανεβαίνουμε ψηλότερα το καλοκαίρι μέσα στο δάσος δροσιστικό. Η πρωινή δροσιά μας προκαλεί ένα αίσθημα φρεσκάδας.

Βαδίζουμε σε δασικό δρόμο. άσπρα σύννεφα κυριαρχούν παντού. Η ζέστη καλά κρατεί.

Μετά από πορεία μιας ώρας μέσα από ένα παραμυθένιο δάσος συνεχίζουμε σε δασικό δρόμο, τριγύρω ερημιά, τοπίο χωρίς καθόλου δένδρα , μόνοι εμείς και η απεραντοσύνη του βουνού.

Από τούτο το σημείο θαυμάζουμε τον κάμπο της Βέροιας και λίγο δεξιότερα τα Πιέρια Όρη με τα ορεινά χωριά του που φωλιάζουν στους πρόποδες του βουνού.

Πλησιάζουμε προς την κορυφή. Ο ήλιος μας συντροφεύει καθώς ανηφορίζουμε προς την κορυφή.

Τελευταία ανάβαση και η κορυφή μας καλωσορίζει γαλήνια. Θαυμάζουμε την ομορφιά των άλλων βουνοπλαγιών τριγύρω, Ιμπιλί, Μαγούλα , Τσεκούρια , Αγκάθι και στο βάθος το Ξηροβούνι και οι κορυφές Δίδυμες του χιονοδρομικού 3-5 Πηγάδια.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής από άλλη διαδρομή, μόνοι εμείς και η απεραντοσύνη του βουνού. Τώρα τοπίο ολότελα γυμνό, άγονο, σκληρό πετρώδες .

Η επιστροφή μας γίνεται δίπλα από τις τεράστιες ανεμογεννήτριες που γέμισαν όλες τις γύρω βουνοπλαγιές και ασχήμαιναν το τοπίο.

Λίγο πριν ξαναμπούμε στο δάσος με τις οξιές δροσερή χλόη με ξεκούραστο μονοπάτι.

Επιστροφή.....

Ο ήλιος ξεπροβάλλει ολόκληρος και τυλιγμένος πάνω σε αυτή τη ΄΄ μαγική φύση΄΄ Τα σπουργίτια και οι σπίνοι και τόσα άλλα πουλιά μας συντροφεύουν με το γλυκό τραγούδι τους.

Αφήνουμε πίσω μας το θρόισμα των δένδρων, το σφύριγμα του ανέμου και κατηφορίζουμε τον δασικό δρόμο που μας οδηγεί στα αυτοκίνητα.

Με το πέταγμα των ξαφνιασμένων πουλιών φθάσαμε στα αυτοκίνητα. Άλλη μια μέρα γεμάτη ορειβασία πήρε τέλος με επιτυχία.

Μετά από κάθε ορειβασία μετά από κάθε εξόρμηση, πάντα έχεις να μάθεις κάτι καινούριο, να ανακαλύψεις κάτι ιδιαίτερο και να συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη ανάγκη και υποχρέωση έχουμε όλοι μας να διατηρήσουμε αυτή την ομορφιά.

Αφήνουμε πίσω μας το βουνό που και σήμερα μας χάρισε απλόχερα συγκινήσεις.

Η τσιμεντένια πόλη μας υποδέχθηκε με ζέστη αφόρητη και όλα τα καφέ πλημμυρισμένα από ανθρώπους.