Βέροια: ποδηλατική εκπαίδευση και περιβαλλοντική δράση με τη συμμετοχή προσφύγων

Την Κυριακή, 4 Δεκεμβρίου 2016, στα πλαίσια των δράσεων με τον τίτλο «ΟΙΚΟ–ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ» του ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ, της InterSOS και της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, πραγματοποιήθηκε ποδηλατική εκπαίδευση και περιβαλλοντική δράση με τη συμμετοχή προσφύγων.

Συγκεκριμένα, η δράση περιελάμβανε ποδηλατική εκπαίδευση 12 κοριτσιών, από τον πιστοποιημένο εκπαιδευτή ποδηλασίας και μέλος του Δ.Σ. του Ανθρώπινου Δυναμικού Βέροιας, Κώστα Σταμούλη, η οποία πραγματοποιήθηκε περιμετρικά της λίμνης Αλιάκμονα και δενδροφύτευση, η οποία πραγματοποιήθηκε εντός της δομής φιλοξενίας, στην Αγία Βαρβάρα.

Αξίζει να σημειώσουμε τα σχόλια που έκαναν δύο πρόσφυγες που συμμετείχαν στη δράση. Ο πρώτος, τελειόφοιτος της Νομικής σε Πανεπιστήμιο της Συρίας φυτεύοντας το πρώτο δέντρο μας είπε με συγκίνηση: «Θα ήθελα πολύ, μετά από δέκα ή δεκαπέντε χρόνια, να επιστρέψω στο χώρο αυτό, έχοντας κάνει ήδη οικογένεια και έχοντας ήδη αποκατασταθεί επαγγελματικά και να έρθω με τα παιδιά μου, να κόψω ένα φρούτο από αυτό το δέντρο και να τους εξηγήσω ότι κάποτε ήμουν πρόσφυγας σε αυτόν το χώρο και ότι με κάποιους άλλους ανθρώπους, εθελοντές, φυτέψαμε αυτά τα δέντρα για να ριζώσει μια νέα ζωή σε έναν καινούργιο τόπο.».

Ο δεύτερος, ένας δεκατετράχρονος, μας ανέφερε πολύ παραστατικά και γεμάτος έκπληξη τα εξής: «Όταν ήρθαμε σε αυτό το χώρο, ήμουν στο πρώτο λεωφορείο που βρέθηκε στην είσοδο και μας “υποδέχτηκαν” χτυπώντας το λεωφορείο με γουρουνοκεφαλές. Τότε, μέσα στο λεωφορείο είπαμε “Θεέ μου, σε τι ανθρώπους και σε τι χώρα ήρθαμε;”. Όταν μετά από μερικές ημέρες, μαθαίνοντας τις πρώτες μας λέξεις στα Ελληνικά όπως “καλημέρα”, πήγα στο κοντινό παντοπωλείο στην Αγ. Βαρβάρα, είπα “καλημέρα”, έδειξα στα χέρια μου μερικά ευρώ και είπα ότι θέλω να αγοράσω τσιπς, με διώξανε λέγοντας ότι δεν πουλάνε. Τότε ξαναείπα, “Θεέ μου, σε τι χώρα ήρθαμε;”. Όταν μετά από μερικές ημέρες άρχισαν να έρχονται πολίτες της Βέροιας, να μας απασχολούν, να μας δίνουν ρούχα, τρόφιμα, φάρμακα και να κάνουμε δράσεις, όπως και τη σημερινή, τότε κατάλαβα ότι οι άνθρωποι αυτής της χώρας δεν είναι όλοι ίδιοι και ευχήθηκα, οι πολλοί να είναι σαν αυτούς που ήρθαν κοντά μας, μας αγκάλιασαν και μας είδαν σαν ανθρώπους και όχι ως ζώα.». Κλείνοντας, μας είπε: «Αυτό που κατάλαβα, είναι ότι το πρόβλημά μας είναι ότι είμαστε μουσουλμάνοι και φτωχοί. Αν δεν ήμασταν μουσουλμάνοι και ήμασταν χριστιανοί, θα ήμασταν αποδεκτοί, όπως αν ήμασταν μουσουλμάνοι και είχαμε λεφτά και πάλι θα μας αποδέχονταν με ανοιχτές αγκάλες.».