Δέκα λόγοι για την απεργία της ΑΔΕΔΥ

Του Γιάννη Μελιόπουλου

Η ΑΔΕΔΥ έχει προκηρύξει 24ωρη πανυπαλληλική απεργία για την Πέμπτη,24 Νοέμβρη κι είναι σημαντικό να δούμε ορισμένους λόγους για τους οποίους είναι κατά τη γνώμη μας απαραίτητη η μαζική συμμετοχή των υπαλλήλων κάθε τομέα του δημοσίου σε αυτή, ιδιαίτερα στην τωρινή κρίσιμη συγκυρία που τα χαρακτηριστικά της διαμορφώνουν οι τελευταίες πολιτικές εξελίξεις.

1)Στα πλαίσια που διαμορφώνει η διαβόητη πλέον δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου Μνημονίου κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΔΝΤ , σχεδιάζεται και επιχειρείται η εφαρμογή νέων ακόμα πιο σκληρών αντιλαϊκών , αντεργατικών μέτρων. Πρόκειται για μια διαδικασία που επιθυμούν, κυβέρνηση, Ε.Ε. ,ΔΝΤ να ολοκληρωθεί έως τις 5 Δεκεμβρίου.

2)Τα νέα αυτά αντιλαϊκά μέτρα πρόκειται να προστεθούν, για την ακρίβεια να πέσουν σαν «ταφόπλακα» στις πλάτες των εργατοϋπαλληλικών στρωμάτων, στη συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας που στενάζει από τα μέτρα των διαδοχικών Μνημονίων των τελευταίων εφτά ετών. Στα χρόνια αυτά, τα προηγούμενα μέτρα και οι προηγούμενες ανάλογες αξιολογήσεις απ’ την πλευρά των δανειστών, σήμαναν για το λαό μας φτώχεια κι εξαθλίωση, συνεχή σφαγή μισθών και συντάξεων, τεράστια μεγέθη ανεργίας, νέα μετανάστευση των νέων μας, αφαίρεση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων και κατακτήσεων και για τη χώρα μας ασφυκτικά δεσμά υποτέλειας κι εξάρτησης από κάθε λογής «εταίρους» ή «συμμάχους». Το άχθος των νέων αντιλαϊκών μέτρων που προβλέπει η δεύτερη αξιολόγηση και ο δρόμος που ανοίγουν και για ένα νεότερο Μνημόνιο είναι πλέον δυσβάστακτα.

3)Ορισμένα από τα επαχθή για τα λαϊκά στρώματα που επιχειρείται μάλιστα να ψηφιστούν με διαδικασίες εξπρές και μέσα στο σκοτάδι είναι χαρακτηριστικά: «υποκατώτατος μισθός», επίδομα πείνας ουσιαστικά των 200-300 ευρώ σε περισσότερους από 500 χιλιάδες απασχολούμενους με σημερινό εισόδημα κάτω και από τον κατώτερο μισθό σήμερα, μαζί μ’ αυτούς και στους νεοεισερχόμενους στην εργασία, δηλαδή στους νέους-γενική κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, δηλαδή εργασία χωρίς δικαιώματα-ομαδικές απολύσεις για να προστίθενται οι ομαδικά απολυόμενοι στις στρατιές των ανέργων-εργασία έστω και μιας ώρας ημερησίως με αντίτιμο «κουπόνια κοινωνικής στήριξης»-χορήγηση του επιδόματος ανεργίας, όχι στο δικαιούχο άνεργο αλλά στους εργοδότες ώστε να προσλαμβάνουν τσάμπα εργατικό δυναμικό και να γεμίζουν περισσότερο τα πορτοφόλια τους...προφανώς ο κατάλογος μπορεί να συμπληρωθεί και με άλλα μέτρα ,αφού τα προαπαιτούμενα δεν έχουν τελειωμό!

4)Σε σχέση με τους συνταξιούχους , κατάργηση της όποιας «προσωπικής» διαφοράς προβλέπει ο νόμος Κατρούγκαλου, αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά τα κάλπικα τεχνάσματα και την κοροϊδία στις πλάτες και αυτών.

5)Μείωση του αφορολόγητου κάτω και από το σημερινό όριο των 8.600 ευρώ και κατάργηση όλων των φοροαπαλλαγών.

6)Ε.Ε. και ΔΝΤ «εκτιμούν» πως το δημόσιο έμεινε αλώβητο από την κρίση σε αντίθεση με τα πλήγματα που υπέστησαν , όχι βέβαια οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα αλλά πρώτιστα οι ιδιωτικές επιχειρήσεις και επιχειρηματίες. Άλλωστε ΔΝΤ και Ε.Ε. με όσα προαπαιτούν στηρίζουν τους κεφαλαιούχους, ξένους και ντόπιους και δεν τους έπιασε ο πόνος για τα εκατομμύρια των ανέργων, των υποαπασχολούμενων, των ελαστικών και άλλων θυμάτων της πολιτικής που επιβάλλουν και εφαρμόζουν. Ζητούν απολύσεις στο δημόσιο, ζητούν αξιολόγηση που θα οδηγεί στην απόλυση, σε μισθολογική-βαθμολογική στασιμότητα, καθήλωση.

7)Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ βρίσκεται σε πλήρη σύμπλευση και αρμονία, παρά τις περί του αντιθέτου κορόνες και προπαγανδιστικά τεχνάσματα, με το βλέμμα στραμμένο στο Eurogroup της 5ης Δεκεμβρίου. Αποδεικνύεται για μια ακόμα φορά πως κάθε «αξιολόγηση» σημαίνει στ’ αλήθεια και νέα, σκληρά μέτρα. Αποδεικνύεται πως η έξοδος από ένα Μνημόνιο, όπως η «έξοδος» από το Μνημόνιο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και των Μνημονίων ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στο πρόσφατο παρελθόν, δε σημαίνει σε καμία περίπτωση για τα εργατολαϊκά στρώματα ανακούφιση από τα βάσανά τους ούτε ασφαλώς οδηγούν σε μια ανάπτυξη «δίκαιη» όπως τη χαρακτηρίζουν και σε επιστροφή στις πριν τη μνημονιακή λαίλαπα κοινωνικές συνθήκες. Το αντίθετο. Η έξοδος για την οποία γίνεται λόγος είναι είσοδος σε ένα νέο 4ο Μνημόνιο, σε μια συνεχή πορεία επιδείνωσης των όρων εργασίας και ζωής.

8)Τώρα είναι η στιγμή για αγωνιστική κλιμάκωση και ενιαίο ,παλλαϊκό αγώνα, κόντρα σε λογικές ηττοπάθειας, απογοήτευσης κι υποταγής. Τώρα είναι η ώρα οι εργαζόμενοι να σηκώσουν το κεφάλι ,αντλώντας δύναμη από την πείρα τους. Καμία ολιγωρία ,καμία αποστράτευση από το δίκιο του αγώνα.

9)Η 24η Νοέμβρη μπορεί και πρέπει να μετατραπεί από πανυπαλληλική απεργία του δημόσιου τομέα σε γενική , πανεργατική πανυπαλληλική απεργία όλων των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων που πλήττονται από τις πολιτικές κυβέρνησης, Ε.Ε.,ΔΝΤ, ντόπιων μεγαλοαστών. Είναι απαραίτητο ο λαός μας να ορθώσει στο σύνολό του το ανάστημά του.

10)Το γεγονός ότι επιχειρούν να περιορίσουν τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, να καταργήσουν το δικαίωμα στους αγώνες και στην απεργία αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές: ο συλλογικός αγώνας, το σωματείο και η απεργία αποτελούν όπλα στα χέρια των εργαζόμενων .Με αυτά μπορούν να ανατρέψουν τους νέους σχεδιασμούς της κυβέρνησης, μπορούν να ανατρέψουν όσα τα προηγούμενα χρόνια έχουν επιβληθεί στις πλάτες τους, όποιους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς κυβέρνησης ,Ε.Ε.,ΔΝΤ. Αποτελούν όπλο και οι εργαζόμενοι με την οργάνωσή τους και μπορούν και θα το χρησιμοποιήσουν.

Ο Γιάννης Μελιόπουλος είναι δάσκαλος, μέλος Δ.Σ. Συλλόγου εκπ/κών Π.Ε. Ημαθίας και Γ.Σ. ΑΔΕΔΥ