Με τους Ορειβάτες Βέροιας στον Ενιπέα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Εντυπωσιακές ορθοπλαγιές, χαράδρες και ρέματα, πυκνή βλάστηση, γραφικές ξύλινες γέφυρες, τρεχούμενα νερά, λιμνούλες με κρυστάλλινα νερά και μικροί καταρράκτες συνθέτουν ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον. Εδώ συνειδητοποιείς πόσο ασήμαντος είσαι...!

Έχει ξημερώσει, άνοιξα το παράθυρο οι κουρτίνες κινούνται απαλά στο πρωινό αεράκι. Κοίταξα έξω τον ορίζοντα ξημερώνει, ξημέρωσε........ Η τελευταία γουλιά καφέ επιβεβαιώνει τη φήμη της, είναι η ωραιότερη. Φύγαμε από την Βέροια στις 7 το πρωί, φίλοι ορειβάτες, προορισμός ο Ενιπέας ποταμός του Ολύμπου. Το Λιτόχωρο μας υποδέχεται μέσα στο πρωινό ήρεμο και ήσυχο. 

Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά είναι γύρω στο 1530, χρονολογία που κατέφθασε ο Άγιος Διονύσιος στην περιοχή. Η Λιτοχωρίτικη παλικαριά των κατοίκων άστραψε στις δασικές οροσειρές και τις χαράδρες του Ολύμπου. Στην Τουρκοκρατία, στην γερμανική κατοχή και στα χρόνια της εθνικής αντίστασης, έδωσαν βροντερό παρών.

Φθάσαμε στα Πριόνια αφήσαμε τα αυτοκίνητα. Βρισκόμαστε στον Όλυμπο, αναμφίβολα το πιο δημοφιλές βουνό με τη μυθική γοητεία του. Η ιστορία στάθηκε πολυτάραχη στην ευρύτερη περιοχή, το βουνό υπήρξε κρησφύγετο και ορμητήριο διάσημων κλεφτών και αρματολών. Μπροστά μας εκτυλίσσονται εικόνες ανεπανάληπτες ομορφιάς, εντυπωσιακές καταπράσινες βουνοκορφές και κάτω χαμηλά να κυλάει τα ήρεμα νερά του ο Ενιπέας.

Σύμφωνα με την μυθολογία, στο φαράγγι του Ενιπέα κατασπαράχθηκε από τις Μαινάδες ο μουσικός Ορφέας. Στα γαλαζοπράσινα και κρυστάλλινα νερά του λουζόταν η πανέμορφη Λητώ. Το τοπίο είναι πραγματικά μαγευτικό. Κάθε στροφή του μονοπατιού δείχνει κάτι καινούριο να θαυμάσεις και να καμαρώσεις.

Βρισκόμαστε στην πρώτη μεγάλη ξύλινη γέφυρα και συνεχίζουμε την κατάβαση. Πήραμε το μονοπάτι, έχοντας αριστερά μας το ποτάμι οδοιπορούμε κατά μήκος του μονοπατιού. Μυρωδιές καθαρού αέρα, βρεγμένης γης, άγριων λουλουδιών και πράσινης βλάστησης. Είναι μια μυρωδιά που νομίζεις ότι έχει χαθεί στο βάθος των χρόνων και κάθε φορά που βρισκόμαστε στην αγκαλιά της φύσης είναι ίδια και απαράλλαχτη.

Προχωράμε ή ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία. Η υγρασία έντονη κολλάει στο δέρμα και το πρόσωπο. Η μέρα συννεφιασμένη ευτυχώς χωρίς καθόλου ήλιο να σε καίει το σβέρκο και την πλάτη. Τώρα σκιές κάτω από τα δένδρα του δάσους, τα χρώματα ζωηρά. Το μονοπάτι δίπλα από το ποτάμι οδηγεί το βλέμμα και τα βήματα σε μικρότερα μονοπάτια γεμάτα όλο εκπλήξεις. Μόνιμοι κάτοικοι πεταλούδες και έντομα, διάφορα είδη πουλιών, μικρές σαύρες και τρωκτικά.

Νερά κρυστάλλινα, στα νερά του λουζόταν η Λητώ στην δωρική διάλεκτο Λατώ. Κόρη των Τιτάνων Κοίου και Φοίβης. Με τον Δία απέκτησε 2 παιδιά τον Απόλλωνα και την Άρτεμη. Ο Ενιπέας ήταν ένας ποτάμιος θεός, προσωποποίηση του Ποσειδώνα. Πανέμορφος νέος, αντικείμενο πόθου για όλες τις θεές, ο ίδιος έδειξε προτίμηση στην θεά του έρωτα Αφροδίτη, προκαλώντας την οργή της Ήρας. Για να τον εκδικηθεί η βασίλισσα των θεών τον μεταμόρφωσε σε ποταμό. Τον καταράστηκε όσο όμορφος ήταν, τόσο επώδυνο να είναι το τέλος του. Έτσι ο ποταμός του Ολύμπου δεν εκβάλλει πουθενά, τα γαλαζοπράσινα και κρυστάλλινα νερά του συνεχίζουν την υπόγεια ροή τους μετά το Λιτόχωρο με διακριτικότητα στις μυστικές υπόγειες κοίτες, του κάμπου της Πιερίας.

Βαδίζουμε δίπλα από το ποτάμι, νοιώθουμε την ανάσα του, έχεις την εντύπωση ότι θα καταλήξουμε στα κρύα αβαθή νερά του ποταμού. Φυτά ευδοκιμούν σε όλο το δασωμένο μέρος του βουνού, μεταλλάσσοντας το τοπίο σε ένα τεράστιο πολύχρωμο ψηφιδωτό. Η κατάβαση συνεχίζεται μέσα από πυκνό δάσος οξιάς, νερά τρέχουν από παντού. Καταπράσινο τοπίο. Γεμάτο οξιές, πλατάνια και υδρόβια φυτά, άπλετο οξυγόνο. Το τέλειο περιβάλλον, με τους ήχους των πουλιών, συνεχίζουμε.

Μονοπάτι γλιστερό χρειάζεται προσοχή. Περάσαμε το παρεκκλήσι της γέννησης η σπηλιά όπου μόνασε ο Άγιος Διονύσιος τα πρώτα χρόνια. Το μονοπάτι συνεχίζει κατηφορικό, η πορεία μας με τον ίδιο ρυθμό, τώρα ανάβαση, στο σημείο εδώ θα δυσκολέψει αυτούς που δεν έχουν καλή φυσική κατάσταση.

Βήματα αργά, σταθερά κερδίζουμε ύψος. Περάσαμε την παλιά μονή σε υψόμετρο 820 μέτρων. Λεηλατήθηκε και κάηκε από τους Τούρκους, ενώ το 1943 καταστράφηκε από τους Γερμανούς κατακτητές. Σήμερα έχει αναστηλωθεί και λειτουργεί ως μετόχι της νέας Μονής Διονυσίου, που βρίσκεται λίγο ψηλότερα από το Λιτόχωρο.

Συνεχίζουμε την κατάβαση, βρισκόμαστε σε υψόμετρο 740 μέτρων, η θέα από εδώ πανέμορφη και δροσερή από τις ανάσες του ποταμού που κατεβαίνει στο σημείο αυτό ορμητικά. Ο μυθικός Ορφέας εδώ άφησε την τελευταία του πνοή. Γιος του Οίαγρου βασιλιά της Θράκης και της Καλλιόπης της Μούσας της επικής ποίησης. Γεννήθηκε στο όρος Ελικών στα Λίβηθρα (Πιερίας). Οιωνοσκόπος και μάντης, εξασκούσε μαγικές τέχνες, ιδιαίτερα την αστρολογία. Από τον Πίνδαρο αναφέρεται ως πατέρας των τραγουδιών.

Η κοπιώδης πορεία συνεχίζεται με μια ανάσα ξεκούρασης στην πηγή Καστάνια (το νερό είναι πόσιμο), ακριβώς μετά το τελευταίο ξύλινο γεφύρι της διαδρομής. Μυρωδιές από ψητό κρέας μας γαργαλάει τη μύτη, φθάσαμε στην ταβέρνα "Οι Μύλοι" και στο τέλος της διαδρομής μετά από μια πορεία 9 χιλιομέτρων που είχε διάρκεια 4+30 ώρες.

Μια φανταστική διαδρομή μέσα από ένα μοναδικό καταπράσινο τοπίο με τρεχούμενα νερά, καλογραμμένο μονοπάτι, με σημεία εκπληκτικής θέας φθάσαμε στο τέλος του φαραγγιού. Μεσημέρι και στο Λιτόχωρο κόσμος πολύς. Όλα γύρω καθαρά και περιποιημένα. Τραπεζάκια έξω. Καφέ, μπυραρίες, καλόγουστα εστιατόρια. Όλα στη θέση τους . Ραντεβού επαγγελματικά, τουριστικά, φιλικά, ορειβατικά, όλα γύρω από την πλατεία, Ο καφές νόστιμος αλλά ακριβός..

Επιστροφή στην Βέροια. Οι εικόνες και οι σκέψεις της ημέρας έρχονται από μόνες τους. Aφήσαμε πίσω μας το ονειρεμένο τοπίο που δημιουργεί η δύναμη του ποταμού. Ενιπέα, την αίγλη του Ολύμπου, τους θρύλους και τις μυστικές ζωές των θεών και για μια άλλη φορά μια μοναδική εμπειρία αποκτήθηκε και φώλιασε στην άκρη του μυαλού.

Άλλη μια πορεία στο μοναδικό ποτάμι του Ολύμπου, τον Ενιπέα πήρε τέλος με επιτυχία.