Προσφυγικό: Αναγκαία η πάλη ενάντια στις αιτίες και τους υπεύθυνους

Του Γιάννη Μελιόπουλου

Ο λαός μας παρακολουθεί το δράμα χιλιάδων προσφύγων. Είδε συγκλονισμένος τα σαπιοκάραβα δουλεμπορικά να βυθίζονται στο φουρτουνιασμένο Αιγαίο, κορμιά να ρίχνονται στα κύματα, μικρά παιδιά και ενήλικες να τους καταπίνει η θάλασσα και να ξεβράζονται άπνοα σε κάποια παραλία!

Παρακολουθεί συγκλονισμένος το δράμα όσων δεν τους έπνιξαν τα κύματα να διασχίζουν απ' άκρο σε άκρο την πατρίδα μας, διατηρώντας τις ελπίδες για ζωή, και να εγκλωβίζονται σε κάποιο μέρος που το λένε «Ειδομένη», μουσκεμένη φυλακή για χιλιάδες!

Δεν το χωρά ανθρώπου νους το δράμα που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας. Η ανθρώπινη δυστυχία , σε όλο της το μεγαλείο , ξεχύνεται στις εθνικές οδούς με οδηγό την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο!

Κι είναι στ' αλήθεια θαυμάσιο να βλέπει κανείς το λαό μας, τον καθημαγμένο και βαρύτατα χτυπημένο από τις αντιλαϊκές πολιτικές που του επιβάλλουν ξένοι και ντόπιοι κυβερνήτες και κηδεμόνες, να βοηθά με κάθε τρόπο τους πρόσφυγες παραδίδοντας μαθήματα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.

Το ξέρουν όμως καλά οι χιλιάδες που από το υστέρημά τους προσφέρουν , πως δεν είναι αρκετή αυτή η βοήθεια για να λήξει το ζήτημα , για να καλυφθεί το μέγεθος της τραγωδίας. Το ξέρουν καλά πως αυτά που προσφέρουν δεν αποτελούν παρά μια μικρή ανακούφιση στον ατέλειωτο πόνο των δυστυχισμένων και όχι τη θεραπεία.

Ο λαός μας στέκει στο πλάι των χιλιάδων προσφύγων, απορρίπτοντας αντιδραστικές αντιλήψεις, όχι απλά γιατί είναι φιλότιμος και φιλόξενος αλλά πολύ περισσότερο γιατί τους νιώθει σαν κομμάτι δικό του. Στέκεται δίπλα τους γιατί στέκεται ενάντια στον πόλεμο.

Αυτός είναι ο λόγος που αυτή η σπουδαία έκφραση αλληλεγγύης που έχει κατακλύσει τη χώρα πρέπει να μετατραπεί σε μια μεγάλη και στεντόρεια φωνή. Φωνή καταγγελίας των πραγματικών αίτιων και υπεύθυνων αυτού του συνεχιζόμενου εγκλήματος.

Η δυστυχία που διασχίζει τη χώρα ψάχνει διέξοδο ζωής από τις βόμβες των ισχυρών, «πολιτισμένων» της γης. Ζητάει να γλυτώσει από όλους εκείνους που βάλθηκαν να «γλιτώσουν» την πατρίδα τους , τη Συρία, από τους καταπιεστές της, όπως έπραξαν και στο παρελθόν στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ, την Ουκρανία, τη Λιβύη και όπου αλλού προωθούσαν τα συμφέροντά τους. Είναι οι ίδιοι «πολιτισμένοι» που στις χώρες τους επιβάλλουν φτώχεια και καταπίεση. Ματοκυλούν για τα συμφέροντά τους , επιβάλλουν τις δικές τους κυβερνήσεις!

Από κοντά κι οι κυβερνήσεις μας, που ως υποτελείς διευκολύνουν παντοιοτρόπως το έργο τους , κάνοντας την Ελλάδα ορμητήριο για τη συνέχιση των φονικών βομβαρδισμών .Επιτρέπουν τη λειτουργία των Νατοϊκών βάσεων, επιτρέπουν την παρουσία Νατοϊκού στόλου στο Αιγαίο, σε ρόλο σωτήρα από τους «εχθρούς» πρόσφυγες. Νομιμοποιούν την απάνθρωπη, αντιμεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. Δημιουργούν στρατόπεδα συγκέντρωσης, στήνουν αποθήκες ψυχών εκλιπαρώντας για λίγα ψίχουλα από τα ισχυρά αφεντικά.

Μα όλη αυτή η ζοφερή πραγματικότητα ούτε πρέπει ούτε μπορεί να μείνει αναπάντητη.

Ο λαός μας δεν πρέπει να επιτρέψει να μείνουν στην αφάνεια οι πραγματικές αιτίες , οι ένοχοι. Πίσω από την ειλικρινή αλληλεγγύη του δεν επιτρέπεται να αφήσει να κρυφτούν ούτε τα εγκλήματα των ισχυρών της γης ούτε η υποκριτική στάση των κυβερνώντων. Πρέπει έμπρακτα να τους καταδικάσει, να αγωνιστεί ενάντιά τους.

Είναι ανάγκη , μετά την έμπρακτη αλληλεγγύη, να αναπτυχθεί στη χώρα πλατύ , μαζικό αντιμπεριαλιστικό κι αντιπολεμικό κίνημα.
Για να μπει τέλος στο αιματοκύλισμα στη Συρία. Να σταματήσουν οι επεμβάσεις και οι βομβαρδισμοί. Για να σταματήσουν τα προσφυγικά ποτάμια, να μπορέσουν οι πρόσφυγες να γυρίσουν ασφαλείς στην πατρίδα τους. Για να πάρουν οι ίδιοι τη ζωή στα χέρια τους, να γίνουν οι ίδιοι προστάτες κι αφεντάδες του εαυτού τους.

Σ' αυτόν το δρόμο οφείλουμε να βαδίσουμε.