Με τους Ορειβάτες Βέροιας στην κορυφή Φούρκα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Κορυφή Φούρκα ένα ταξίδι τόσο κοντά από την πόλη της Βέροιας και τόσο μακριά! Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές, το χιόνι σκαρφαλωμένο στις γύρω βουνοπλαγιές μας καλωσορίζει μέσα σε πυκνή ομίχλη. Χιονολούλουδα μας περιτριγυρίζουν, παντού η ίδια αίσθηση η ίδια ελευθερία.

Φύγαμε από την Βέροια κάτω από καταρρακτώδη βροχή, 8+20 ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου με κατεύθυνση το χωριό Καστανιά και την Παναγία Σουμελά. Μετά από εικοσιπέντε λεπτά διαδρομής μέσα από αλλεπάλληλες στροφές και ανηφορικά περάσματα ξεπροβάλλει μπροστά μας το χωριό Καστανιά Το χωριό χαμένο στην κυριολεξία σε δάσος από καστανιές μας υποδέχεται με συννεφιά και πολύ βροχή. 

Η μονή Παναγία Σουμελά ή μονή Σουμελά. ήταν ένα πασίγνωστο χριστιανικό μοναστήρι κοντά στην Τραπεζούντα, σύμβολο για 16 αιώνες του Ποντιακού Ελληνισμού. Μέχρι το 1922 υπήρξε ο οδηγός, ο παρηγορητής, ο συμπαραστάτης των Ποντίων στην Τουρκία των Οθωμανών, Το 1951 ο Κρωμναίος οραματιστής Φίλων Κτενίδης έκανε πράξη την επιθυμία όλων των Ποντίων, με τη θεμελίωση της νέας Παναγίας Σουμελά εδώ στις πλαγιές του Βερμίου.

Να΄μαστε τώρα με τον σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα έτοιμοι για αναχώρηση. Μπήκαμε στη σιωπηλή γοητεία του δάσους. Χιονολούλουδα μας περιτριγυρίζουν, κατακίτρινοι κρόκοι που προσπαθούν να βγουν στην επιφάνεια και να αποκαλύψουν την ομορφιά τους. Ομίχλη και η ελαφρά χιονόπτωση κάνει το τοπίο ειδυλλιακό για εμάς, στις γύρω κοιλάδες όμως η ζωή τώρα τον χειμώνα για τα ζώα του δάσους είναι πολύ σκληρή. Οι αραιές νιφάδες μας κρατούν για αρκετά λεπτά της ώρας συντροφιά.

Ανηφορίζουμε σε παγωμένο χιόνι, μια παράξενη γοητεία γεμάτη μυστήριο μας τυλίγει, τώρα το τοπίο αγριεύει. Η άγρια ομορφιά του χειμωνιάτικου τοπίου μας ταξιδεύει. Βαδίζουμε σε δασικό δρόμο. Μαύρα σύννεφα κυριαρχούν παντού. Η ομίχλη καλά κρατεί. Το φρέσκο χιόνι που έπεσε το ξημέρωμα φώλιασε στις γύρω βουνοπλαγιές και χρωμάτισε ολόλευκα τη γη. Ελαφροπατήματα άγριας ζωής πάνω στο φρέσκο χιόνι, λίγο νωρίτερα έψαχνε για τροφή.

Η ομίχλη μας συντροφεύει καθώς ανηφορίζουμε προς την κορυφή. Τελευταία ανάβαση και η κορυφή μας καλωσορίζει γαλήνια και κατάλευκη. Δεν μπορούμε να θαυμάσουμε και να χαρούμε την ομορφιά τριγύρω λόγω της πυκνής ομίχλης.

Πήραμε το δρόμο της επιστροφής από άλλη διαδρομή, μόνοι εμείς και η απεραντοσύνη του βουνού. Τώρα τοπίο ολότελα γυμνό, άγονο, σκληρό πετρώδες όμως με το υπάρχων χιόνι τα βήματα και η ορειβασία γίνεται περίπατος. Το χιόνι χαμηλότερα λιγοστεύει και λίγο πριν ξαναμπούμε στο δάσος με τις οξιές βρεγμένη γη και χλόη με λασπερό μονοπάτι.

Αφήνουμε πίσω μας το θρόισμα των δένδρων, το σφύριγμα του ανέμου και κατηφορίζουμε τον δασικό δρόμο που μας οδηγεί στα αυτοκίνητα. Με το πέταγμα των ξαφνιασμένων πουλιών φθάσαμε στα αυτοκίνητα. Άλλη μια μέρα γεμάτη ορειβασία πήρε τέλος με επιτυχία.

Επιστροφή..... Αφήνουμε πίσω μας το βουνό που και σήμερα μας χάρισε απλόχερα δυνατές συγκινήσεις. Συγχαρητήρια σε όλους εμάς, ήταν μια θαυμάσια πορεία στο χιόνι 3 γεμάτες ώρες