Με τους Ορειβάτες Βέροιας στον Παλαιό Άγιο Παντελεήμονα

Του Νίκου Τσιαμούρα

Μπήκαν στο δάσος , μια άγρια γοητεία, μια γλυκιά νοσταλγία, ένα αέρινο μυστήριο τους υποδέχεται. Φύγανε πρωινό Κυριακής . Το ταξίδι τους σήμερα μοναδικό! Διαδρομή Βέροια – Κατερίνη – Λεπτοκαρυά – Σκοτίνα - Παλιός Άγιος- Παντελεήμονας.

Άφησαν πίσω τους την αγριεμένη θάλασσα. Πλησιάζουν τον Άγιο Παντελεήμονα λίγο πριν από τα Τέμπη, η ιστορία συναντά την ομορφιά του τοπίου. Αντικρίζοντας τα καλοδιατηρημένα τείχη και τον επιβλητικό πύργο του κάστρου του Πλαταμώνα. Είναι κάστρο-πόλη της μεταβυζαντινής περιόδου. Εδώ πολέμησαν Φράγκοι, Βυζαντινοί, Τούρκοι, ακόμη και Νεοζηλανδοί στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο.

Άφησαν αριστερά τους το κάστρο του Πλαταμώνα. Βρίσκονται στον κάτω Όλυμπο, ένα βουνό τελείως ξεχωριστό και διαφορετικό από τον κυρίως Όλυμπο, με απέραντα δάση και κρυφές γωνιές ανεξερεύνητες. Διάσπαρτα αγροτικά χωριά, άλλα βλέπουν τις ψηλές κορφές του Ολύμπου, άλλα το ανοικτό πέλαγος και άλλα έχουν το προνόμιο να βλέπουν βουνό και θάλασσα, όπως οι φίλοι ορειβάτες σήμερα.

Βρίσκονται στον παλιό Άγιο – Παντελεήμονα. Κτισμένος στους πρόποδες του κάτω Ολύμπου - ο παλαιός Άγιος - Παντελεήμονας και σε υψόμετρο 500 μέτρων με θέα που κόβει την ανάσα προς τον Θερμαϊκό κόλπο και τις ακτές της νότιας Πιερίας, ο οικισμός τους υποδέχεται έρημος στην ησυχία του πρωινού. Η ονομασία προέρχεται από την εκκλησία που δεσπόζει στη γεμάτη με πλατάνια κεντρική πλατεία του χωριού. Ένα από τα ωραιότερα χωριά της Μακεδονίας, που έχει 4 αιώνες ζωής. Κτίσθηκε από Ηπειρώτες τεχνίτες, εδώ η μακεδονική αρχιτεκτονική συνδυάζεται με την ηπειρώτικη παράδοση. Για τον λόγο αυτό ο οικισμός έχει κηρυχθεί διατηρητέος. Στη σκιά του Ολύμπου σε αυτό εδώ τον οικισμό γυρίστηκε η ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου "Μέγας Αλέξανδρος".

Πήραν τον ανηφορικό ασφάλτινο δρόμο, δάση από οξιές, καστανιές και κουμαριές τους υποδέχονται. Την Άνοιξη πλημμυρίζει ο τόπος από ροζ ανεμώνες, άγρια γαρύφαλλα και αγριοφράουλες. Ανάμεσα τους μικρά οροπέδια επιτρέπουν την καλλιέργεια και την κτηνοτροφία. Πλούσια η πανίδα, αλεπούδες, κουνάβια, σκίουροι, μικρά αρπακτικά πουλιά, πέρδικες και ορτύκια.

Η περιοχή προσφέρεται για πεζοπορία, αλεξίπτωτο πλαγιάς, ποδήλατο βουνού και άλλες δραστηριότητες. Προετοιμασία και αναχώρηση για πεζοπορία.

Άφησαν τα αυτοκίνητα και ξεκινάνε ακολουθώντας δασικό δρόμο μέσα από ένα πανέμορφο δάσος. Φθινόπωρο........ Είναι η εποχή των χρωμάτων. Είναι άρρηκτα δεμένο με τον άνθρωπο της υπαίθρου, το γεωργό, τον κτηνοτρόφο.

Το ταξίδι τους μοναδικό με την ομίχλη να τους ακολουθεί, τώρα ψιχαλίζει αθόρυβα , φοράνε τα αδιάβροχα και συνεχίζουν . Ορειβατούν τώρα σε απότομη πλαγιά σε δάσος με πανύψηλες οξιές. Δεν υπάρχουν πουθενά ορειβατικά σημάδια.

Είναι μαγεία το βάδισμα πάνω στα πεσμένα φύλλα του Φθινοπώρου – τα φύλλα της οξιάς – που σωρεύονται στο δασικό δρόμο και στα γύρω μονοπάτια.
'Εφθασαν σε ξέφωτο παντού τα χρώματα του Φθινοπώρου, πεσμένα καφεκίτρινα φύλλα και το χώμα λασπερό μετά τη ασθενή βροχή.

Κατά τόπους ξεφυτρώνουν και αρκουδοπούρναρα κατάφορτα με μικρούς κόκκινους καρπούς. Νυχτερινά ελαφροπατήματα άγριας ζωής. Ίχνη πρόσφατα, με πορεία προς το χωριό. Διακρίνονται τα χαρακτηριστικά πατήματα από κοπάδι αγριογούρουνων.. Εδώ η τροφή είναι άφθονη. Κάστανα, καρύδια, γκόρτσα θα χορτάσουν την πείνα τους, θα τα προμηθεύσουν την ενέργεια που χρειάζονται για τον χειμώνα.

Συνεχίζουν την ανάβαση. Βγήκαν σε ξέφωτο, μια ολιγόλεπτη στάση να πάρουν βαθιές ανάσες και συνεχίζουν. Κάθε στροφή και μια γοητεία ξεδιπλώνεται μπρος τα μάτια τους. Τώρα ανάβαση τώρα σιωπή. Αυτοί και η ησυχία του δάσους. Η ησυχία τους αφήνει περιθώρια να θαυμάσουν τη φύση τριγύρω, δίνει μια μορφή σε δένδρα και ανθρώπους. Αδιόρατες γραμμές που χαράζουν την πλαγιά οδηγώντας σε μύριες κατευθύνσεις. Η υγρασία στο κατακόρυφο. Είναι η ανάσα του δάσους που διαπερνά τα ρούχα τους και τους μουσκεύει μέχρι το κόκαλο.

Οδοιπορούν εδώ και 2 ώρες, επιτέλους έφθασαν σε ξέφωτο. Ένα άνοιγμα του δάσους χωρίς δένδρα μόνο χλόη και μια πρόχειρη καλύβα φτιαγμένη από ξερόκλαδα. Πήραν την τελική ευθεία για τον προορισμό τους.

Ανεβαίνοντας ψηλότερα στα 1300 μέτρα η μορφολογία του δάσους αλλάζει, πεύκα και έλατα. Πλησιάζουν, φθάσανε στη λίμνη μετά από 2 ώρες και 45 λεπτά. Θαυμάζουν την ομορφιά της φύσης τριγύρω.

Πήραν το δρόμο της επιστροφής. Σε 30 λεπτά της ώρας φθάνουν πάλι στο ξέφωτο. Πήραν πορεία δεξιά από την ίδια διαδρομή. Πεζοπορούν σε δάσος από πανύψηλες οξιές, με τα τραγούδια των πουλιών συνεχίζουν την κατάβαση. Άφησαν πίσω τους, τους παλιούς οικισμούς, τα ξωκλήσια γύρω από τα ορεινά χωριά, το απέραντο πράσινο, τη λίμνη "κατή"...

Πήραν το δρόμο της επιστροφής, με την χαρά μιας ακόμη πανέμορφης διαδρομής. Η δροσερή αύρα της θάλασσας στη Σκοτίνα τους δέχθηκε αδιαμαρτύρητα, τώρα ο καφές πίνεται ευχάριστα μετά την ταλαιπωρία της ημέρας..

Υ.Γ. Συγχαρητήρια σε όλους , ιδιαίτερα στους νέους φίλους που πεζοπόρησαν μαζί τους σήμερα.