Φόβος – Ψέματα – Σιωπές

Γράφει ο Παναγιώτης Καπετανάκης

Είναι πασιφανές ότι οι πόλεμοι που διευρύνονται, οι εκεχειρίες που δεν τηρούνται, η εθνοκάθαρση στη Γάζα που συνεχίζεται, οι απειλές για πυρηνική ανάφλεξη αλλά και το ΔΝΤ το οποίο στις 22/4/25 έκανε λόγο για «οικονομικό Αρμαγεδδώνα», όλα αυτά, καθώς και πολλά άλλα γεγονότα, έχουν, ήδη, μετατρέψει την ανησυχία σε φόβο, σε παγκόσμιο επίπεδο.

Σήμερα, θα έλεγε κανείς, ότι η παρουσία ενός σύγχρονου δωδωναίου θα ήταν, ασφαλώς, πολύτιμη για να μαντέψει τελικά το τι μέλλει γενέσθαι. Στο εσωτερικό πεδίο η κυβερνώσα Δεξιά συνεχίζει να ισχυρίζεται ότι είναι κεντροδεξιά και είναι γεγονός ότι κάποιοι καιροσκόποι και πολλοί αφελείς πιστεύουν τον ισχυρισμό τους. Το δεδομένο, όμως, είναι ότι όλες οι πολιτικές που εφαρμόζουν έχουν ως αφετηρία τον πυρήνα των ιδεών του φιλελευθερισμού αλλά και του νεοφιλελευθερισμού. Εξάλλου, η στενή πολιτική σχέση μεταξύ της ΝΔ και του ρεπουμπλικανικού κόμματος των ΗΠΑ τα λέει όλα.

Ο ισχυρισμός περί κεντροδεξιάς μοιάζει, ασφαλώς, με παραμύθι της Σεχραζάτ από τις «Χίλιες και μία νύχτες». Τελευταία, μας είπαν ότι «πάμε μπροστά». Σε αυτό πήραν ηχηρή απάντηση και απ’ το εσωτερικό και από το εξωτερικό, απάντηση χωρίς σκοπιμότητες και ιδιοτέλειες. Η Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία (ΕΛΣΤΑΤ) πρόσφατα δημοσίευσε έρευνά της σύμφωνα με την οποία «στην Ελλάδα χιλιάδες παιδιά, έως δεκαπέντε ετών, στερούνται βασικά αγαθά».

Η Deutsche Bank στις 24/6/25 ανέφερε ότι «η Αθήνα διώχνει τους κατοίκους της με την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς». Η γερμανική εφημερίδα Handelsblatt με έδρα το Ντίσελντορφ στις 3/6/25 έγραψε ότι «στην Ελλάδα η στεγαστική κρίση απειλεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη». Επίσης, το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, με έδρα τη Νέα Υόρκη και παραρτήματα σε όλο τον κόσμο, στις 8/5/25 ανέφερε, μεταξύ των άλλων, ότι «από το κακό στο χειρότερο πάει η επιδείνωση της ελευθερίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα».

Όπως και στο παρελθόν, έτσι και τώρα, η κυβερνώσα Δεξιά κρύφτηκε στο αμπρί της (έτσι ονομάζει όλες τις κρυψώνες ο Μυριβήλης) και από εκεί μέσα σιώπησε... Από την άλλη, η πολυδιασπασμένη Αριστερά εδώ και καιρό βυθίστηκε στην τάφρο των Μαριανών και από εκεί… Τώρα επιχειρούν να επαναφέρουν στο προσκήνιο τον πρώην αρχηγό τους γιατί λένε πως έγινε πιο πλούσιος σε γνώσεις με το ινστιτούτο που ίδρυσε. Η κυβέρνησή τους, όμως, απέτυχε παταγωδώς, κατέστρεψε τη μεσαία τάξη και το μόνο που θυμούνται όλοι από αυτόν είναι το προσποιητό χαμόγελό του. Είναι μπροστά στο «Μηδέν και το άπειρο», για να δανειστούμε τον τίτλο του γνωστού έργου του Άρθουρ Κέσλερ.

Στην Αυστραλία, την οποία η νομπελίστρια και αγωνίστρια κατά του Απαρτχάιντ στο πλευρό του Μαντέλα Ναντίν Γκόρντιμερ αποκάλεσε «Γη της Επαγγελίας», η σοσιαλδημοκρατία πέτυχε θρίαμβο. Στις 3/5/25 με τις ψήφους εκατομμυρίων πολιτών κέρδισε την απόλυτη, και με διαφορά, πλειοψηφία. Το ίδιο έγινε και στη Ρουμανία πρόσφατα όπου ο σοσιαλδημοκράτης Νικουσόρ Νταν εκλέχτηκε πρόεδρος της χώρας και αυτός με διαφορά.

Αυτές οι δύο επιτυχίες της σοσιαλδημοκρατίας κρύφτηκαν, ένθεν κακείθεν, κάτω από το χαλί στη χώρα μας. Το σοσιαλδημοκρατικό ΠΑΣΟΚ, που λιθοβολείται συνεχώς, αγωνίζεται για την πολυπόθητη φυγή προς τα εμπρός. Αυτή τη φυγή όμως προς τα εμπρός θα την αποφασίσουν, ασφαλώς, η κάθε Ελληνίδα και ο κάθε Έλληνας με δημοκρατική συνείδηση είτε αργά είτε γρήγορα και αυτό τελικά είναι που μετράει στο τέλος της ημέρας.

Παναγιώτης Καπετανάκης

Τραπεζικός

Βέροια