Τέμπη ως το τέλος

Γράφει ο Μιχάλης Κουρόγλου

Λυπάμαι επειδή θα λείπω από την συγκεντρωση-εκφραση οργής και ΑΠΑΙΤΗΣΗ δικαιοσύνης για το έγκλημα των Τεμπών. Όμως, η λύπη μου είναι προσωπική και ουδόλως ενδιαφέρει το σύνολο, αρκεί αυτό το σύνολο να είναι δυναμικό αριθμητικά, να δηλώσει την απόλυτα τεκμηριωμένη βούληση να αποδοθεί δικαιοσύνη, όπως επιτάσσει η πανάρχαιη ελληνική παράδοση. Ζητούμενο, επομένως, η κάθαρση.

Αυτό είναι το ένα σκέλος, αυτό της ηθικής συνάφειας. Δυστυχώς, υπαρχει και η εκ παραλληλου ανηθικότητα. Η συστηματική προσπάθεια αποφυγής των κατηγοριών, που φτάνει ψηλά, κυρίως όμως η αηδιαστική αντίδραση συμπολιτών υπουργού που παρα του φυσιολογικά αντιθέτου αναμενόμενου, τον υποδέχονται ως ήρωα και του φιλούν τα χέρια. Η δυσωδία του πράγματος δεν μου φάνηκε να άγγιξε το κοινωνικό συνολο-για τα εξωνημενα ΜΜΕ ούτε λόγος, ο βούρκος στον οποίο σύρονται δεν εκπλήσσει, αντίθετα ανησυχεί η μακαριότητα στην αποδοχή τους.

Εν τέλει, ευχή οι διαμαρτυρίες να είναι η απαρχή μιας πορείας του συνόλου λιγότερο δυσωδης. Και η κάθαρση είναι επείγον να επέλθει και ως βάλσαμο στην κοινωνία. Καμμιά φορά η ουτοπία μπορεί να λειτουργεί. Είναι ανάγκη να λειτουργήσει.