Η σοβαρότητα της ευθύνης

Του Τάσου Τασιόπουλου

– Τις κοινωνίες σε περιόδους κρίσης τις διασώζουν ή τις βουλιάζουν οι ίδιοι οι πολίτες.

– Το συλλογικό αίσθημα ευθύνης μιας κοινωνίας που σε δύσκολες συνθήκες διαθέτει την πειθαρχία και την σύνεση να διασφαλίσει το παρόν και το μέλλον των κοινωνικών εταίρων είναι σίγουρα η λογική κατάληξη.

– Βέβαια το τίμημα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι ισόποσο, αλλά όταν ένας λαός είναι σίγουρος για το σκοπό είναι και βέβαιος για το αποτέλεσμα.

– Ασφαλώς και σε τέτοιες μεγάλες στιγμές τα γεγονότα δεν ανέχονται σε ηγετικές θέσεις παρά μόνον εκείνες τις προσωπικότητες που είναι ικανές να κατευθύνουν τα πράγματα και όχι ηγεσίες που παραμερίζουν την εθνική λογική και καθυστερούν την αφύπνισή της.

– Φυσικά και η συζήτηση είναι η δουλειά των πολλών και η δράση είναι δουλειά του ενός, γιατί αν χρειάζεται στην πολιτική μια έμπνευση που να την ανυψώνει αυτό δεν θα έπρεπε να είναι τίποτα άλλο παρά η τέχνη να ανακαλύπτεις τις όποιες δυνατότητες.

– Σε μια τέτοια λοιπόν συγκυρία ο καθένας πρέπει να συνεισφέρει στη βάση ενός δίκαιου τρόπου και σύμφωνα με τις δυνατότητές του.

– Δυστυχώς η Ελλάδα ειναι μια ΚΑΡΤΕΛοποιημένη αγορά αφού λίγες επιχειρήσεις έχουν καταλύσει τον ανταγωνισμό και ελέγχουν το σύνολο της αγοράς σε όλα σχεδόν τα προϊόντα ενώ η κυβέρνηση παρακολουθεί τα ΚΑΡΤΕΛ αδρανής.

– Η χώρα μας έχει την ακριβότερη…… ακρίβεια γιατί έχει μετατραπεί στη χαρά των ολιγοπωλείων.

– Ο ελεύθερος και υγιής ανταγωνισμός που ρίχνει τις τιμές δεν λειτουργεί και η πατρίδα μας είναι η μόνη χώρα που η ελεύθερη αγορά πάντα λειτουργεί σε βάρος του καταναλωτή.

– Κάποτε έφταιγε μόνον η όποια κυβέρνηση, μετά η διεθνής συγκυρία, στη συνέχεια οι καταναλωτές, κατόπιν οι κερδοσκόποι και μόλις πρόσφατα η πανδημία του κορονοϊού.

– Ειλικρινά στην τελευταία αυτή περίπτωση εντύπωση προκαλεί η μεθοδευμένη καινούρια κρυφή ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΗ των ΤΡΑΠΕΖΩΝ και μάλιστα με πρόγραμμα που διαφημίζει πως έγινε για να βοηθήσει τα νοικοκυριά που κατάφεραν να έχουν τα «ΠΡΑΣΙΝΑ», δηλαδή τα ενήμερα τραπεζικά δάνεια, των οποίων, οι νοικοκυραίοι ΔΙΠΛΟΤΡΙΠΛΟΠΛΗΡΩΣΑΝ το κεφάλαιο που δανείστηκαν με ληστρικά επιτόκια.

– Τώρα μάλιστα, για κάθε 100Ε τέτοιου δανείου — λέει ο υπουργός — το κράτος θα πληρώνει έως και τα 90Ε και τα υπόλοιπα 10Ε θα τα καταβάλλει ο υπόχρεος.

– Τα ΚΑΡΤΕΛ των τραπεζών αλήθεια τι θα πληρώσουν; πως δηλαδή θα συνεισφέρει ο ΤΡΑΠΕΖΙΤΗΣ στην λύση που «προσφέρει» η πανδημία του κορονοϊού;

— εισπράτοντας;

– Ε, ναι, αποδεικνύεται ότι οι ΤΡΑΠΕΖΙΚΟΙ όμιλοι έχουν την δική τους δυναμική και χαράζουν την δική τους ιδιαίτερη στρατηγική και οι «αρμόδιοι» απλά προσυπογράφουν τις άτυπες ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.

– Η πολιτική και η διπλωματία εργάζονται για να επιτευχθεί η ενότητα, αν βέβαια δεν λείπει η σοβαρότητα της ευθύνης.

ΥΓ1. Δανειολήπτης είτε «κόκκινος» είτε «πράσινος» που πλήρωσε 1,5 φορά το δανεισθέν ποσό δεν πρέπει να χρωστάει τίποτα, ιδιαίτερα στην Ελλάδα των ληστρικών επιτοκίων και των ανατοκισμών.

ΥΓ2. Απ'ότι φαίνεται η Ελλάδα γεμίζει Νομπελίστες. Μετά τον Αλέξη για το θαύμα των Σκοπίων, ακολουθεί ο Σωτήρης!!!

ΥΓ3. Μετά τον κορονοϊό της υγείας, έρχεται ο ορυμαγδός της οικονομίας και όποιος αντέξει. Ακόμα και το κάτι ως περιγραφόμενο ανάμεσα Τσώρτσιλ και Κένεντι (!!) πρόσωπο του Κυριάκου.

ΥΓ4. Η συμμαχία Τσίπρα - Καραμανλή γέννησε το φαινόμενο του Παπαγγελόπουλου και κάλυψε το παραμύθι της θωρακισμένης οικονομίας του 2008.

– Πάνω σ'αυτό χτίστηκε μια ιστορία της NOVARTIS που από διεθνές σκάνδαλο αθέμιτων πρακτικών, ενοχοποίησε πολιτικούς αντιπάλους.

ΥΓ5. Ωραία την περνούν οι δήμαρχοι με την λόγω κορονοϊού διαπεριφοράς συνεδριάσεις των Δημοτικών συμβουλίων.

– Ζάχαρη την περνούν ως και τα κουνούπια ειδικά με την έλλειψη του επίμονα μονοθεματικού Χρήστου, και βέβαια οι χάσκουσες λακκούβες των κατ'επίφαση