Πάγκακος και Σαμάρια

Του Σάββα Γαβριηλίδη

Μια άλλη ανάγνωση του κατά Θ. Κολοκοτρώνη μύθου του παλιού Σαμαρτζή (Σαγματοποιού). Οι αγανακτισμένοι από την αναλγησία και την απονιά της τότε διακυβέρνησης καπεταναίοι. αγωνιστές και πατριώτες πήραν την απόφαση να την ανατρέψουν.

Και ο ήρωας της Επανάστασης του '21 τους προέτρεψε, μετά την απελευθέρωση της προσφιλούς μας Πατρίδας από τον Οθωμανυιό ζυγό, να προτιμήσουν (όπως και τα θυμωμένα γομάρια που εξεγέρθηκαν κατά του παλιού Σαμαρτζή, γιατί έφτιαχνε σαμάρια και η πλάτη τους πονούσε) τον γνωρίζοντα την τέχνη παλιό σαμαρτζή και να μην διακινδυνεύσουν την ανατροπή του γιατί ο αδέξιος νέος σαμαρτζής δεν εγνώριζε την τέχνη.
Και πιότερο θα πονούσαν.

Ο μύθος είναι αληθής και αυτοεπαληθευόμενος όταν πρόκειται για την αμφίδρομη σχέση Σαμαρτζή -Γουμαριών.

Καταρρίπτεται όταν έχουμε Σαμαρτζή και πολίτες αγανακτισμένους που δεν θέλουν να είναι Υποζύγια, αλλά περήφανοι και αξιοπρεπείς πολίτες που διεκδικούν μια καλύτεροι ζωή.

ΥΓ. Βέβαια ο Γέρος του Μοριά στα στερνά του ήταν τρόφιμος των Ανακτόρων στις σκάλες των οποίων, κατά τις παραδόσεις. παρέδωσε το πνεύμα του, ύστερα από μεγάλην οινοποσία.

Ο Πάγκακος με τις ασεβείς προτροπές του καταθέτει το πνεύμα του στην Κόλαση.

Με επαρκή αναίδεια προς τα ιερά τέρατα.